Réttur - 01.01.1993, Blaðsíða 79

EINAR OLGEIRSSON:
Bréf
til föður,
1921
Árin 1918-1921 stundaði Einar nám við Menntaskólann í Reykjavík og dvaldi
hjá móðurbróðir sínum, Páli Gíslasyni kaupmanni í Kaupangi við Vitatorg
(Lindargötu) í Reykjavík. Bréf þetta skrifar Einar föður sínum, Olgeiri, í maí
1921 meðan hann er að lesa undir stúdentspróf. Skömmu áður, eða í apríl 1921,
hafði Einar gengið í Jafnaðarmannafélag Reykjavíkur.
Kaupangi 21. maí 1921.
Elsku hjartans pabbi minn.
Jeg vona að þessar línur hitti ykkur öll
glöð og frísk. Þá er nú upplestrarfríið
langt komið og 7. júní byrjar prófið. Þeg-
ar það er um garð gengið kemur nú að því
að ég verð að fara að ákveða lífsstarf
mitt. Jeg hef oft um það hugsað til hvers
maður sje að lifa hjer og hvað sje til-
gangurinn með þessari tilveru. Það er að
vísu mál, sem ómögulegt er að leysa úr til
hlítar en svo mikið finst mjer þó víst, að
ekki geti það verið takmarkið að sækjast
eftir auði og völdum hjer í lífinu, því
þetta gerir manninn hvorki sælli nje betri
og svalar heldur ekki löngun hans til þess
að vinna eitthvað, sem er í sannleika mik-
ið.
Mjer finst að takmark mannanna hljóti
að vera að komast sem allra lengst,
þroskast sem best, verða sem allra ham-
ingjusamastir, sem sje að grundvalla það
mannfjelag, sem öllum líður vel í. Þetta
er takmarkið og því verður náð með því
að menn vinni sem allra best saman. Sam-
vinnan á öllum sviðum hefur gert mann-
kynið að því sem það er og það er hún
sem á að lyfta því upp á hæsta tindinn. Og
því meiri sem samvinnan verður, því bet-
ur ryður hún bfautina fyrir samúð og kær-
leika, því meira útrýmir hún eigingirni,
því betur tekst manninum að sigra dýrið í
79