Morgunblaðið - 17.06.2006, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 17. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Knútur ArnbergBjarnason múr-
arameistari fæddist í
Borgarnesi, 9. júní
1932. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akra-
ness 6. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru þau Bjarni
Jónsson, f. á Kletti í
Reykholtsdal 13.
desember 1893, d.
23. maí 1966 og Jó-
hanna Hallsdóttir
frá Stóru-Fljótum í
Biskupstungum, f.
10. júní 1892, d. 13. janúar 1976.
Systkini Knúts eftirlifandi eru Sig-
ríður Unnur, f. 27. desember 1925,
maki Einar Árnason (látinn) og
Ágúst Hallur, f. 20. ágúst 1929,
maki Guðrún Vilhjálmsdóttir.
Knútur flutti með foreldrum sínum
og systkinum til Akraness er hann
var 12 ára og bjó þar æ síðan.
Knútur kvæntist Þorgerði
Sveinsdóttur, f. í Arnardal við Ísa-
fjörð 4. maí 1930, 31.
desember 1953.
Börn þeirra eru: 1)
Jóhann Bjarni,
kvæntur Unni Arn-
ardóttur og eiga þau
Sigurlínu, Knút Örn
og Sonju og tvö
barnabörn. 2) Sig-
ríður, f. 1956, á
Tryggva, Hildi og
Snorra Jónsbörn. 3)
Gunnhildur, f. 1958,
gift Ragnari Hjör-
leifssyni, eiga Hjör-
leif, Þorgeir og
Ragnhildi. 4) Sveinn Arnar, f.
1959, giftur Elínu Sigurbjörnsdótt-
ur, eiga Þorgerði og Ögmund. 5)
Hólmfríður, f. 1964, gift Guðmundi
Ragnarssyni, eiga Álfheiði. 6)
Kristín Björg, f. 1968, á Þórhall
Arnberg Sigurjónsson og Tryggva
Klemens Tryggvason.
Knútur var jarðsunginn frá
Akraneskirkju í kyrrþey á 74 ára
afmælisdegi hans.
Þá hefur elskulegur pabbi okkar
fengið hvíldina sína.
Eftir standa ljóslifandi minningar
um frábæran mann sem studdi okk-
ur börnin sín í hvívetna, gat alltaf
lagt til góð orð og gagnrýninn á
gjörðir okkar og áætlanir. Hann kom
alltaf strax ef hann vissi að hann gat
lagt til aðstoð með hvað eina sem við-
kom verkum sem kröfðust handlagni
eða þegar þurfti að passa litlu afa-
börnin.
Þolinmæði pabba var einstök við
okkur börnin sex. Þó svo að hann
hefði unnið ansi langan vinnudag þá
var hann einhvern veginn yfir og allt
um kring vegna þess að hann var
alltaf til staðar í frístundum sínum,
spjallaði og spilaði við mann … og
hlustaði þolinmóður á píanóæfingar
okkar systkina sem þá tónmennt
stunduðu. Þetta heita víst gæða-
stundir í uppeldi dagsins í dag. Þeg-
ar við vorum að alast upp tíðkaðist
það líka að hittazt heima í hádeginu í
hléinu frá skóla og vinnu. Það voru
ómetanlegar og uppbyggjandi
stundir. Á kvöldin var iðulega sest
við eldhúsborðið í kvöldkaffinu og
málin rædd fram og tilbaka og lá
enginn á skoðunum sínum í þeim
umræðum. Pabbi kenndi okkur að
vera hreinskilin, vinnusöm og stund-
vís. Hann vílaði það ekki fyrir sér að
mæta í vinnu þótt aðrir lægju í
flensu, hristi það af sér – að skila
verki á réttum tíma var hans hjart-
ans mál. Trúfestan gagnvart sinni
vinnu og fjölskyldu var algjör.
Við trúum því að pabbi sé kominn
að yztu sjónarrönd og hafi það virki-
lega gott við ölduklið, en hafið togaði
hann ætíð til sín allt frá blautu
barnsbeini.
Þangað liggur beinn og breiður vegur.
Bíða mín þar æskudrauma lönd.
(Örn Arnarson.)
Guð blessi minningu pabbans okk-
ar og styrki móður okkar, klettinn í
lífi pabba og okkar allra. Betri sam-
ferðamanneskjur gátum við börnin
ekki fundið.
Börnin.
Hafið, bláa hafið, hugann dregur.
Hvað er bak við ystu sjónarrönd?
Þangað liggur beinn og breiður vegur.
Bíða mín þar æskudrauma lönd.
Beggja skauta byr
bauðst mér aldrei fyrr.
Bruna þú nú, bátur minn.
Svífðu seglum þöndum,
svífðu burt frá ströndum.
Fyrir stafni haf og himinninn.
(Örn Arnarson.)
Elsku pabbi minn, nú er runnin
upp kveðjustund hjá okkur, ég hef
átt því láni að fagna að hafa átt sam-
leið með þér í gegnum lífið sem son-
ur þinn, vinur þinn og samstarfs-
maður í marga áratugi, það eru mér
ómetanlegir tímar sem ég mun
minnast alla ævi.
Á uppvaxtarárum mínum var
ómetanlegt að njóta umhyggju þinn-
ar og leiðsagnar, þegar þú varst í
sjómennsku þá tókstu mig einu sinni
með þér um borð og var það stór
stund fyrir mig að sjá hversu vel þér
leið þegar þú varst á sjónum þar sem
þú sást um að elda matinn og baka
fyrir áhöfnina um borð. Jafnframt
notaðir þú hverja stund sem þú hafð-
ir aflögu og fórst út á dekk til að
hjálpa félögum þínum í aðgerðinni á
milli þess sem þú þurftir að sjá um
eldamennskuna, vinnusemi þín og
ósérhlífni var takmarkalaus, sem
gerði að verkum að samstarfsmönn-
um þínum og félögum leið vel með
þér hvar sem þú fórst.
Þegar leið að fullorðinsárum mín-
um þá vildi ég ekkert frekar en að fá
að njóta leiðsagnar þinnar áfram til
að búa mig sem best undir lífið sem
beið á næsta leiti og varð ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að fullorðnast
undir þinni leiðsögn, sem og að eiga
með þér ævilangt samstarf bæði í
leik og starfi, og varst þú óþreytandi
í að leggja mér lið í öllu sem ég tók
mér fyrir hendur í stóru og smáu.
Elsku pabbi minn, ég sakna þín svo
mikið þegar þú ert nú farinn á betri
stað þar sem ég veit þér á eftir að
líða vel og bið ég guð að geyma þig
og vaka yfir þér, takk fyrir sam-
veruna samstarfið og vináttuna.
Þinn sonur,
Sveinn Arnar Knútsson.
Hann Knútur tengdafaðir minn er
látinn.
Frá því ég kom í þessa fjölskyldu
fyrir um 30 árum hefur hann verið
stór partur í mínu lífi. Mér var strax
vel tekið í hans stóru fjölskyldu og
alltaf liðið vel í þeirra návist.
Knútur var mikill fjölskyldumaður
og hugsaði vel um sína, var alltaf
tilbúinn að aðstoða við hvað sem var.
Þegar við Sveinn fórum að byggja 18
ára gömul studdi hann okkur með
ráðum og dáð.
Þegar börnin okkar fæddust varð
hann þeim alveg yndislegur afi, hlýr
og umhyggjusamur og lét þau finna
að þau væru alveg sérstök, og fyrir
það erum við þakklát. Hann var okk-
ur vinnusömum foreldrum okkar
besta barnfóstra.
Hann var rólegur, hlýr og glettinn
og öll börn löðuðust strax að honum,
og þegar fjölskyldualbúmin eru
skoðuð situr oftast barn í hans fangi.
Fyrir 20 árum varð Knútur fyrir
slysi og varð ekki samur, sú byrði
var þung fyrir hann aðeins 54 ára
gamlan, en Gerða tengdamóðir mín
stóð traust eins og klettur við hlið
hans alla tíð.
Fyrir þremur árum fékk hann svo
annað áfall sem leiddi hann svo til
dauða. Hann var síðustu tvö árin á
E-deild SHA þar sem hann naut frá-
bærrar umönnunar og fyrir það er-
um við þakklát.
Hann var jarðaður á 74 ára afmæl-
isdaginn sinn og höfðum við fjöl-
skyldukaffi í hans anda.
Ég kveð hann með þakklæti og
virðingu, mér þótti mjög vænt um
hann og gleymi honum aldrei. Bless-
uð veri minning hans.
Elín tengdadóttir.
Það eru 30 ár frá því að ég kynnt-
ist Knúti, þegar elsta dóttir hans og
ég vorum að hefja sambúð okkar.
Flestar helgar var farið á Skagann
og oftar en ekki setið langt fram á
nótt með Knúti í eldhúsinu á Still-
holti og tókust með okkur góð kynni.
Hann hafði þægilega nærveru, var
með góða kímnigáfu og var hvers
manns hugljúfi en gat verið einstak-
lega stríðinn þegar færi gafst. Hann
hafði gaman af að ræða allt milli him-
ins og jarðar og var ótrúlega vel að
sér í mörgum efnum og í rökræðum
gerði mér grein fyrir því hve greind-
ur maður Knútur var. Maður átti
fullt í fangi að halda í við hann þegar
rætt var um pólitík, sem hann hafði
yndi af að tala um, enda Knútur eð-
alkrati að upplagi og jafnaðar-
mennskan og réttlætiskennd honum
í blóð borin.
Knútur var borinn og barnfæddur
Borgnesingur og sagði oft frá upp-
vexti sínum og minntist margra kyn-
legra kvista í Borgarnesi, en hann
var ákaflega stoltur af þessum upp-
runa sínum. Enda fór hann í bíltúra
þangað reglulega, sérstaklega með
barnabörnin og sýndi þeim Skalla-
grímsgarðinn og hvar hann hafði
leikið sér á þeirra aldri. Hann sagði
þeim frá Agli og Skalla-Grími og
þegar hann sýndi börnunum mínum
hvar þeir höfðu búið, þá höfðu þau þá
á orði hve þeir bjuggu veglega. Sagði
Knútur þessa sögu oft og hafði alltaf
jafn gaman af að segja frá þessum
viðbrögðum þeirra við að líta heim að
Borg á Mýrum.
Fastir liðir í þessum ferðum var að
sýna þeim hvar hann hafði dottið í
sjóinn við klettana við Brákarsund
og þótti þeim það toppurinn á Borg-
arnesrúntinum. Knútur átti afar gott
með að umgangast börn og bjó yfir
þeim fágæta eiginleika að geta talað
við þau eins og vitiborið fólk en ekki
eins og óvita. Hann var þolinmóður
KNÚTUR ARNBERG
BJARNASON

 
 


Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN JARÞRÚÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Halldórsstöðum
í Reykjadal,
síðast til heimilis á elliheimilinu Grund,
lést þriðjudaginn 6. júní sl.
Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu en þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Samband íslenskra berklasjúklinga.
Bjarnrún Júlíusdóttir, Kristján H. Ólafsson,
Valgarður Júlíusson, Kolbrún Harpa Matthildardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Systir mín,
JÓNÍNA SIGURVEIG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalbraut 16,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn 8. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu. Fjölskyldan þakkar auðsýnda samúð og
vináttu vegna andláts hennar.
Fyrir hönd systkina og annarra ættingja,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR SIGURÐSSON
fyrrv. flugvallarstjóri
Reykjavíkurflugvallar,
lést að kvöldi fimmtudagsins 15. júní.
Borghildur Aðils, Jón Aðils,
Gunnhildur Gunnarsdóttir,
Jakob Gunnarsson, Þuríður Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bróðir minn,
KRISTINN GUÐMUNDSSON,
Háaleitisbraut 39,
Reykjavík,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi föstudaginn
9. júní sl.
Útför hans verður gerð frá kapellunni í Fossvogi
þriðjudaginn 20. júní kl. 15.00.
Halldór Guðmundsson.
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
EIRÍKUR HJALTI JÓNSSON
fyrrv. bifreiðarstjóri,
Strandgötu 79a,
Eskifirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað að morgni fimmtudagsins
15. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Tómas Hjaltason,
Guðjón Hjaltason,
Elín Hjaltadóttir.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HAFSTEINN SIGURÐSSON,
Hraunbæ 168,
Reykjavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar
fimmtudaginn 15. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Marlis Sólveig Hinriksdóttir,
Brynja I. Hafsteinsdóttir, Karl Guðmundsson,
Signý Hafsteinsdóttir, Garðar Garðarsson,
Hafsteinn Hafsteinsson
og barnabörn.