Morgunblaðið - 23.07.2006, Blaðsíða 24

24 SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Glæsilegar 2ja og 3ja herb. íbúðir í nýju og glæsilegu þriggja hæða fjölbýlishúsi við Sandavað.
Íbúðirnar eru mjög vandaðar og bjartar með gluggum niður í gólf að hluta til og afhendast fullbúnar
og með gólfefnum nú þegar. Sér inngangur í hverja íbúð af svölum og sér stæði í bílageymslu með
hverri íbúð. Svalir til suðurs á 2. hæð og stórar
svalir á efstu hæð, einnig til suðurs. Sér
garður með hverri íbúð á jarðhæð. Sameign
er fullfrágengin með steinteppum á gólfum.
Sprinklerkerfi í bílakjallara og sér geymsla inn
af hverju stæði. Stutt í leikskóla og þjónustu.
Möguleiki á 85% láni.
Nánari upplýsingar á skrifstofu.
FASTEIGNA-
MARKAÐURINN
ÓÐINSGÖTU 4, SÍMI 570 4500, FAX 570 4505. OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9–17.
Netfang: fastmark@fastmark.is - Heimasíða: http://www.fastmark.is/.
Jón Guðmundsson, sölustjóri og lögg. fasteignasali.
Sandavað 9-11
Nýjar og glæsilegar íbúðir
Skoska hljómsveitin Belle &Sebastian sendi frá sérfyrr á árinu sjöundu plötusína, sem af mörgum ertalin ein þeirra allra besta.
Breiðskífan, The Life Pursuit, er
frábær hlustunar, ekki síst í skín-
andi sumarveðri, úti í garði, eða í
bílnum á hlykkjóttum sveitavegum
með bylgjandi kornakra og kjarr
sér við hlið.
Þrátt fyrir að tónlistin sé létt er
hún ekkert léttmeti, hún er ang-
urvær, dramatísk, fyndin, bók-
menntaleg og fersk. Bæði textarnir
og tónlistin gefa meira af sér við
endurtekna hlustun.
Stuart Murdoch er söngvari og
helsti lagasmiður sveitarinnar en
Morgunblaðið fékk tækifæri til að
hringja í hann þar sem hann var
staddur í heimaborginni Glasgow.
Hann er þægilegur viðmælandi,
kurteis en líflegur, brestur meira
að segja í söng tvisvar sinnum.
Það er mikið um sögur í lagatext-
unum. Ég hef lesið að þú skrifir
smásögur, hefur það áhrif?
„Ég hef reyndar bara skrifað
tvær smásögur en ég elska sögur
og mér finnst gaman að hugsa um
persónurnar sem hluta af stærri
sögu þegar ég sem textana. Í raun
eins og sagan sé eitthvert tilfallandi
ævintýri sem á sér stað í þeirra
lífi.“
Sukie í San Francisco
Hvaðan færðu innblástur?
„Stundum tek ég stóran bút úr
lífinu, stundum minni. Þegar ég
skrifa sögu sem er uppspuni þá er
líklegra að eitthvað lítið hafi komið
því af stað. Eins og lagið „Sukie in
the Graveyard“. Það er mikil saga í
því en ég þekki í raun engan eins
og Sukie. Ég var í San Francisco
fyrir um tíu eða fimmtán árum og
vinur minn sagði mér frá stelpu
sem var í námi í listaháskóla. Há-
skólanám er mjög dýrt í Bandaríkj-
unum og hún hafði ekki efni á því.
Hún mætti bara í tímana án þess
að vera skráð. Hún átti enga pen-
inga og bjó á háalofti skólans. Ég
veit ekki hvort þetta er satt en sag-
an spratt af þessu fræi.“
Hefurðu gaman af sérvitringum?
„Já, og ég held að fólk sé stund-
um látið líta út fyrir að vera sér-
vitringar. Ég er það sem hægt er
að kalla dramadrottning. Mér
finnst gaman að finna drama, gam-
an að geta málað fólk nýjum litum
eins og persónur í mynd. Það er
ábyggilega pirrandi ef þú þekkir
mig en ég hef tilhneigingu til að
taka eitthvað sem ég hef heyrt og
endursegja það með fleiri smáat-
riðum og ýkja aðeins.“
Uppáhalds lagið mitt á plötunni
er „The Blues Are Still Blue“, það
er svo skemmtilegur glysrokkblær
á því, eins og fleiri lögum á henni.
Hvaðan kom hann?
„Ég samdi lagði þegar við vorum
að taka upp Dear Catastrope Wai-
tress, það var lítið að gera og ég
fékk hugmynd að stefi og spilaði
það fyrir Bob, bassaleikara sveit-
arinnar. [Hér fer hann að syngja sí-
endurtekið stefið með tilþrifum …].
Þegar ég var yngri var ég mikill
aðdáandi bresku sveitarinnar Sta-
tus Quo og Bob var það líka. Það
sem gerist þegar maður er búinn að
vera í hljómsveit í langan tíma er
að maður fer að líta til fortíðar.
Maður fer að hugsa, ég vildi að ég
væri í hljómsveit eins og Status
Quo, maður fer að láta sig dreyma
um gömlu dagana. Þannig kom
þetta lag til.“
Hvernig fóru lagasmíðarnar á
þessari plötu fram?
„Sum lögin voru meiri samvinna
en önnur. „Sukie“ var fyrsta lagið
sem ég samdi. Við vorum að koma
úr tónleikaferðalagi og stilltum upp
í æfingaherbergi í september 2004.
Ég var ekki kominn með nein lög
en fékk hugmyndina að „Sukie“ í
göngutúr, það kom okkur af stað.
Ég mætti og tilkynnti að ég hefði
hugmynd að lagi, ég ætlaði að
ganga í garðinum í tíu mínútur til
að semja textann og svo kæmi ég
aftur. Það er ein leið til að semja
tónlist.
Önnur er meiri samvinna. Til
dæmis fyrsti hlutinn af „Act of the
Apostle“, fyrsta lagið, það er lag frá
Stevie [Jackson gítarleikara], lagið
er að miklu leyti komið frá honum.
Hann sat við píanóið og spilaði fyrir
mig og mér fannst þetta frábært.
Ég fór að syngja yfir lagið á ind-
verskan hátt, eins og í Bollywood.
[Og til áherslu brestur hann í söng í
annað skipti!] Hann stakk upp á því
að ég semdi texta sem væri ein-
hvers konar bæn til mannkynsins,
nokkurs konar hugleiðsla. Ég end-
aði á því að semja meiri sögu í stað-
inn og hann var ekkert hrifinn af
því í fyrstu. Ég þurfti að eyða heil-
miklum tíma í að sannfæra hann.“
Það seldist snemma upp á báða
tónleikana á Íslandi, þið eigið
marga dygga aðdáendur hérlendis.
Kom það á óvart?
„Það sem kom mér á óvart var að
við værum að fara að spila á Ís-
landi! Við vorum á túr í Evrópu og
ég hélt það væri enn bara hugmynd
að koma til landsins. Þá hittum við
Íslendinga sem spjölluðu við okkur
og sögðu að við værum á leiðinni.
Ég vissi það ekki og sagði að við
værum ekki búin að staðfesta. Svar
þeirra var: „Allir vita þetta,
Reykjavík er lítill bær.“ En þetta
gekk upp, ég er ánægður.“
Verður prógrammið á þessum
tvennum tónleikum mismunandi?
„Munurinn fer eftir fólkinu, það
verður áhugavert að sjá hver kem-
ur að sjá okkur í bænum og hver
úti á landi. Hvort margir fylgi okk-
ur út á land eða ekki. Ég held að
hvað sem gerist þá verði settin tvö
mjög mismunandi. Við spilum yf-
irleitt ekki það sama frá kvöldi til
kvölds, við skiptum yfirleitt um
helmingnum út.“
Spara ekki smellina
Fá Íslendingar að heyra ein-
hverja smelli fyrst þetta er í fyrsta
skipti sem þið spilið á Íslandi?
„Ó, já,“ segir hann ákveðið „en til
að vera hreinskilinn, margir verða
hissa á því þegar þeir sjá okkur
spila, að við spilum enn svona mörg
lög af Tigermilk, og If You’re Feel-
ing Sinister [fyrstu tveimur plöt-
unum] en málið er, við erum ekkert
að pína okkur til að gera þetta, við
höfum bara svo gaman af þessu.
Okkur finnst frábært að geta leitað
aftur í gömlu lögin.“
Þegar þú byrjaðir í tónlist, bjóstu
við því að gera þetta að atvinnu?
„Ég vildi ekki gera þetta að at-
vinnu minni. Í raun var það tak-
mark að gera það ekki. Ég hélt að
það myndi eyðileggja allt, ef ég yrði
atvinnutónlistarmaður og færi að
túra. Ég hélt það tæki mann á brott
frá hversdagslífinu og þar með
myndi heiðarleiki og dýpt hverfa úr
lögunum. En með árunum varð
annaðhvort að gera þetta að at-
vinnu eða hætta. Þetta er búið að
vera áhugavert. Innblásturinn hef-
ur alls ekki þornað upp heldur þýð-
ir þetta að maður sér meira af
heiminum.“
Þið eruð að túra núna, ekki satt?
„Já, við erum búin að vera úti um
allt. En sem betur fer er ég í dag
heima, ég er í Glasgow. Ég er að
horfa út og það er rigning en allt er
mjög grænt.“
Fylgistu enn með tónlistarsen-
unni í Glasgow?
„Ég er búinn að vera heima í
nokkra daga en hef verið í burtu
svo mikið á árinu, að ég þrái að
finna fyrir borginni aftur og komast
að því hvað er að gerast. Geng um
göturnar til þess að fá tilfinningu
fyrir senunni, spyr fólk hvað sé í
gangi. Það er alltaf eitthvað í gangi
en maður missir af því þegar maður
er í burtu.“
Lífið í Glasgow
Nú eru nokkrar þekktar hljóm-
sveitir frá Glasgow, eins og Franz
Ferdinand, hittirðu þær eitthvað?
„Franz Ferdinand er frá Glasgow
en maður sér þá aldrei núna. Það
er næstum því eins og að eftir að
þeim byrjaði að ganga vel hafi þeir
farið að vinna og aldrei komið aftur.
Við vorum líka vinir hljómsveitar
sem heitir Snow Patrol, spiluðum
fótbolta með þeim. Það sama gerð-
ist fyrir þá. Þeir fengu smell og þá
var næstum því eins og þeim hefði
verið rænt. Ég held að þessir strák-
ar búi ekkert hérna lengur, ég sé
þá allavega aldrei. Ég vona að þetta
gerist ekki fyrir okkur, ég þarf að
komast heim og búa í borginni.“
Hvað sækirðu í borgina?
„Þetta er heimili mitt. Ég flutti
til Glasgow árið 1985 til að fara í
háskóla. Ég verð að viðurkenna að
það tók átta eða níu ár að finnast
ég tilheyra samfélaginu. Núna þeg-
ar ég hef fundið þetta samfélag vil
ég ekki sleppa af því hendinni.“
Þið fáið einhverja frídaga á Ís-
landi. Hvað ætlið þið að gera?
„Spila fótbolta. Ég held jafnvel
að múm sé að skipuleggja fótbolta-
leik. Síðasta skipti sem við spil-
uðum fótbolta við múm var í Japan.
Við sigruðum naumlega svo mig
grunar að þau vilji hefna sín.
Hlustarðu á múm og aðra ís-
lenska tónlist?
„Stundum en í raun hlusta ég
sjaldan á plötur. Ég kýs frekar að
sjá hljómsveitir á tónleikum. Ég hef
séð múm margoft á mismunandi
stöðum. Síðustu tónleikarnir sem
ég sá voru endurkoma hljómsveit-
arinnar The Vaselines,“ segir hann
en sveitin sú var í miklu uppáhaldi
hjá Kurt Cobain úr hinni sögulegu
sveit Nirvana.
„Hljómsveitin starfaði á níunda
áratugnum með vini okkar Eugene
Kelly í fararbroddi.“
Tvöföld áhrif
Hvernig gerðist það að tvíbur-
arnir úr múm, Kristín og Gyða Val-
týsdætur, voru á umslagi plötu ykk-
ar, Fold Your Hands Child, You
Walk Like a Peasant?
„Við hittum þær á tónlistarhátíð í
Suður-Englandi, árið 1999 tel ég.
Vegna þess að stelpurnar voru
tvær, Gyða og Kristín, þá höfðu
þær mikil áhrif á hljómsveitina. Ég
held að fólk hafi ekki áttað sig á því
í fyrstu að þær væru tvíburar. Svo
þegar ein fór þá kom hin til baka.
Þessi manneskja virtist hafa tvöfalt
meiri orku en allir aðrir og geta
drukkið tvisvar sinnum meira. Það
var ekki fyrr en um morguninn að
við áttuðum okkur á því að þær
væru tvær!
Ég kom til Íslands til að taka
myndirnar fyrir umslagið. Það
fyrsta sem mamma þeirra sagði við
mig var: Hvað, eru engir tvíburar í
Skotlandi?“
Eins og sönnum fótboltaáhuga-
manni sæmir fylgdist Murdoch með
heimsmeistaramótinu í fótbolta af
kappi, sem stóð sem hæst þegar
viðtalið fór fram. Margir drauma
hans hafa ræst en ekki um sig-
urliðið í ár. „Ég vona að England
vinni. Kannski óvenjulegt fyrir
Skota, en ég get ekki að því gert,
ég finn tengslin.“
Dramadrottning og sögusmiður
Stuart Murdoch upplýsir í viðtalinu að hann hafi verið mikill aðdáandi Status
Quo þegar hann var yngri og má greina áhrifin á nýju plötunni, The Life Pursuit.
Stuart Murdoch er for-
sprakki skosku hljómsveit-
arinnar Belle & Sebastian,
sem heldur tvenna tónleika
hérlendis í vikunni. Hann
söng í símann fyrir Ingu
Rún Sigurðardóttur.
Fyrri tónleikar Belle & Sebastian
verða á Nasa í Reykjavík fimmtu-
daginn 27. júlí og þeir seinni í
Bræðslunni á Borgarfirði eystri
laugardaginn 29. júlí og er uppselt
á þá báða.
ingarun@mbl.is
’Ég hef tilhneigingutil að taka eitthvað
sem ég hef heyrt og
endursegja það með
fleiri smáatriðum og
ýkja aðeins.‘