Morgunblaðið - 23.07.2006, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 2006 33
MINNINGAR
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Systir okkar,
KRISTÍN JÓHANNA PÁLSDÓTTIR,
Hringbraut 50,
áður Selvogsgrunni 11,
Reykjavík,
lést laugardaginn 8. júlí.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð.
Ásmundur Pálsson,
Hermann Pálsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLDÓRA GUÐMUNDSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Kjarrhólma 10,
Kópavogi,
lést aðfaranótt miðvikudagsins 19. júlí á Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Helgi Hauksson,
Guðmundur Hauksson, Rannveig Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur, afi og langafi,
KRISTJÁN BJÖRN BJARNASON,
Borgarbraut 65,
Borgarnesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
12. júlí. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Ragnheiður Margrét Jóhannesdóttir,
Trausti Jónsson,
Guðrún Kristjánsdóttir, Pétur Ísleifur Sumarliðason,
Magnús Ólafur Kristjánsson, Hulda Björk Ragnarsdóttir,
Bjarni Guðmann Sigurðsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, dóttir
og systir,
ÞURÍÐUR SIGRÚN ÞORBJÖRNSDÓTTIR
sjúkraliði,
Hraunteig 28,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 20. júlí.
Jassin Dowreh, Svala Heiðberg,
Marel Helgason, Jónína Erna Gunnarsdóttir,
Arndís Amina Vaz Da Silva,
Dagbjört Salma Dowreh,
Sara Fatima Dowreh,
Arndís Jörundsdóttir,
Emil Óskar Þorbjörnsson,
María Steinunn Þorbjörnsdóttir,
Sigfús Kristinn Þorbjörnsson,
Hildur Kristín Þorbjörnsdóttir.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Guðrún Þórhalls-
dóttir Ludwig, eða
Guðrún dagmamma, eins og við í
fjölskyldunni köllum hana, var alveg
einstök kona. Öll þau lýsingarorð
sem prýða eina manneskju áttu við
um hana. Guðrún var góðhjörtuð,
heiðarleg og hreinskilin, heilsteypt,
greind og skemmtileg, hún var hlé-
dræg, róleg en ákveðin. Guðrún var
falleg að utan sem innan.
Guðrúnu kynnist ég fyrst þegar
hún var framkvæmdastjóri fiskeld-
isfyrirtækisins Árlax hf. Ég hafði
nokkur samskipti við Guðrúnu
vegna vinnu minnar, mér líkaði vel
þessi rólega og kurteisa kona. Ég
heilsaði stundum upp á Guðrúnu þá
með litla dóttur mína, Margréti Dag-
björtu, með mér. Guðrún gaf sér
alltaf tíma til að kíkja á barnið og
sagði gjarnan „elsku, litla manneskj-
an“ við Margréti og strauk henni um
höfuðið.
Þegar Guðrún sagði mér að hún
ætlaði að hætta hjá Árlaxi og gerast
dagmamma, var Margrét fyrsta
barnið sem Guðrún tók að sér. Mar-
grét hændist mjög að Guðrúnu og
tók meira að segja upp norðlenskuna
hennar, sagði „úlpa“ og „stelpa“ með
þessum fallega norðlenska fram-
burði hennar Guðrúnar.
Þegar Berglind Drífa og síðar
Kristján Ágúst fæddust, fengu þau
einnig pössun hjá Guðrúnu og Tom,
manni hennar sem hjálpaði til með
börnin. Klara Regína, yngsta barn
þeirra, lék við börnin og var þeim
sem stóra systir. Það var vel hugsað
um börnin sem þau hjónin voru með
í gæslu, allt var í röð og reglu, talað
við börnin eins og manneskjur og
aldrei voru læti eða hróp í Brúna-
landinu, þar sem þau bjuggu. Guð-
rún sagði mér að þegar Berglind
Drífa vaknaði eftir væran blund fyr-
ir utan eldhúsgluggann hjá henni,
öskraði hún alltaf, hún hefur líklega
verið tæplega ársgömul. Guðrún tal-
aði þá við hana og sagði, þú þarft
ekki að öskra, kallaðu bara „Guð-
rún“ og þá kem ég. Eftir það kallaði
Berglind alltaf á Guðrúnu þegar hún
vaknaði. Svona var Guðrún, málin
voru rædd við börnin í rólegheitun-
um og allt gekk vel. Það var einnig
hugað að mataræðinu, börnin borð-
uðu allan íslenskan mat, súrt slátur
og fleira og voru þeim kenndir góðir
borðsiðir. Þegar tilefni var til að
halda upp á eitthvað, fengu þau
poppkorn eða Cheerios og rúsínur í
bollann sinn.
Í mörg ár eftir að börnin mín voru
hætt hjá Guðrúnu og Tom, buðu þau
þeim alltaf til sín á páskum, til að
njóta samverunnar og mála egg. Þá
hittust þau börn sem höfðu verið í
pössun á sama tíma, þrátt fyrir að
vera orðin stálpuð var það alltaf til-
hlökkunarefni að fara til Guðrúnar
dagmömmu.
✝ Guðrún Þór-hallsdóttir Lud-
wig fæddist í Sand-
hólum á Kópaskeri í
N.-Þingeyjarsýslu 7.
mars 1940. Hún lést
á Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi 4.
júlí síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Bústaðakirkju 14.
júlí.
Það kom að því að
Tom sagði upp sínu
starfi og vann upp frá
því við hlið konu sinn-
ar sem dagpabbi. Þá
voru enn fleiri börn
sem fengu að njóta
þess að alast upp og
vera hjá þessum ynd-
islegu hjónum. Þannig
var það í mörg ár, eða
þar til Guðrún veiktist
og þau þurftu að snúa
sér að því að berjast
við krabbameinið. Því
miður vannst ekki sig-
ur í þeirri baráttur og kveðjum við
Guðrúnu okkar með söknuði.
Þrátt fyrir að langt sé liðið frá því
að börnin voru í pössun hjá Guðrúnu
og Tom, hafa þau hjón verið við
fermingu barna okkar en nú í vor
brá svo við að Tom kom einn í ferm-
ingu Kristjáns, þar sem Guðrún
treysti sér ekki vegna veikindanna.
Við Guðrún áttum langt símtal rétt
fyrir ferminguna, þar sem við rifj-
uðum upp gamla tíma. Það símtal er
ég þakklát fyrir í dag.
Það eru margar „litlar manneskj-
ur“ sem eru orðnar stórar í dag, sem
njóta þess að hafa stigið fyrstu
skrefin undir leiðsögn þessarar ynd-
islegu konu. Við munum minnast
Guðrúnar með þakklæti í huga fyrir
hversu vel hún reyndist okkur.
Elsku Tom, Margrét, Brandur og
Klara Regína, við biðjum góðan Guð
að styrkja ykkur. Dýrmætar minn-
ingar um frábæra konu munu ávallt
lifa.
Erna Flygenring, Pétur
Þór og börn.
Eftir hundrað ár skiptir ekki máli hvernig
bankareikningurinn minn stóð, hvernig
húsi ég bjó í eða hvernig bíl ég átti – en ef
til vill er veröldin ekki söm vegna þess að
ég skipti máli í lífi barns.
Þessi ofanrituðu orð eru höfð eftir
erlendri dagmóður. Við kynntumst
Guðrúnu og Thomasi manni hennar
er við störfuðum við umsjón dag-
gæslu í heimahúsum hjá Leikskólum
Reykjavíkur. Hjá Guðrúnu og
Thomasi í Brúnalandinu var sælu-
reitur fyrir þau börn er þar voru í
daggæslu. Allt starf og umgjörð til
fyrirmyndar. Það sem einkenndi
fyrst og fremst störf þeirra hjóna
var virðing, virðing fyrir börnunum,
virðing fyrir foreldrum og virðing
fyrir samherjum og því fólki sem
þau voru í samstarfi við. Allt sem
Guðrún gerði var gert af stakri ná-
kvæmni, meira að segja voru mán-
aðarlegir niðurgreiðsluseðlar eins og
árituð heiðursskjöl með hennar fal-
legu rithönd. Guðrún var gjaldkeri
Barnvistunar og sá um félagaskrána
og til að yfirfara og samræma við
skráða dagforeldra voru einu sinni á
ári haldnir nokkurs konar símafund-
ir við okkur á skrifstofunni. Guðrún
hringdi, dagur og stund voru ákveð-
in og á þeim tíma er börnin sváfu,
það kom ekki til greina að taka tíma
þegar börnin voru vakandi. Síðasta
símtalið var nú í vor, Guðrún lét vel
af sér eins og alltaf, þau Thomas að
skipuleggja heimsókn til Bandaríkj-
anna og hún var ánægð með nýja
húsið, fyllti viðmælandann bjartsýni
um að allt færi vel. Fyrir rúmu ári
síðan ákváðu þau Thomas að hætta
sem dagforeldrar og selja Brúnland-
ið. Við heimsóttum þau daginn sem
kveðjuhátíðin var, þetta var bjartur
og fallegur dagur, allir úti í garði,
Guðrún glöð og brosandi. Þarna var
hún byrjuð í meðferð vegna veikind-
anna og var með hárkollu sem var
sérlega falleg, haft var á orði hvað
hárið væri flott. Já svaraði hún, fátt
er svo með öllu illt, ég hef aldrei ver-
ið svona ánægð með hárið á mér og
svo hló hún. Árið 1999 fóru Thomas
og Guðrún ásamt tveimur starfs-
mönnum af skrifstofu Leikskóla
Reykjavíkur á alþjóðlega ráðstefnu
um daggæslu í heimahúsum er hald-
in var í Skotlandi. Þetta var ógleym-
anlegur tími sem oft hefur verið
vitnað til. Guðrún naut þess að hitta
kollega frá öðrum löndum þar sem
miðlað var af reynslu og hún var
stolt af sínu starfi og sínum félögum.
Meðfram fræðslunni var hátíðar-
kvöldverður og dansleikur, þar er
Guðrún ógleymanleg þar sem hún
sveif um í skoskum dansi innan um
skotapilsin, brosandi út að eyrum.
Hún gleymdi því ekki að hún var
fulltrúi Barnvistunar á ráðstefnunni
og var óþreytandi við að afla upplýs-
inga sem gætu komið starfinu hér
heima til góða. Eitt af því sem hún
gerði var að þýða 150 heilræði til að
sýna börnum væntumþykju. Ráð
númer 150 er: Elskaðu þau – um-
fram allt. Guðrún þurfti ekki að láta
aðra segja sér hvernig hún ætti að
sýna börnum virðingu og væntum-
þykju, það var innbyggt, henni var
lagið að miðla og eitt er víst að börn-
in elskaði hún umfram allt. Guðrún
skipti máli í lífi þeirra barna er voru í
hennar umsjá. Hafi hún þökk fyrir
samveruna og allt það sem hún miðl-
aði til barna.
Kæri Thomas, við vottum þér og
fjölskyldu þinni innilega samúð.
Sigríður Marteinsdóttir,
Emilía Rafnsdóttir.
GUÐRÚN ÞÓRHALLS-
DÓTTIR LUDWIG
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
AUÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hraunsholtsvegi 1,
Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 19. júlí.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 27. júlí kl. 15.00.
Páll J. Egilsson,
Egill Pálsson,
Guðmundur Þór Pálsson,
Björgvin Már Pálsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG Á. JOHNSEN
kaupmaður í Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja síðastliðið föstu-
dagskvöld, á 85. aldursári.
Árni Johnsen, Halldóra Filippusdóttir,
Margrét Áslaug Bjarnhéðinsdóttir, Grétar Jónatansson,
Þröstur Bjarnhéðinsson, Áslaug Rut Áslaugsdóttir,
Elías Bjarnhéðinsson, Sigrún Viðarsdóttir,
börn, fósturbörn og barnabörn.