Morgunblaðið - 23.07.2006, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þórarinn Guð-mundsson fædd-
ist á Hólmavík 25.
apríl 1927. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
6. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Jónsson verslunar-
maður, f. 17. apríl
1897, d. 28. október
1975, og Sigríður
Sigurðardóttir
klæðskeri, f. 17. júlí
1896, d. 13. janúar
1971. Systkini Þórarins eru
Fjóla, f. 1. september 1925; Lauf-
ey, f. 4. desember 1928, d. 21. júlí
1897; Einar Leó, f. 4. desember
1928, d. 26. janúar 1989; og Frið-
rik Arthúr, f. 6. desember 1933.
Eftirlifandi eiginkona Þórar-
ins er Hulda E. Óskarsdóttir, f.
24. maí 1935. Foreldrar hennar
voru Óskar Kortsson og Magný
Sigurlaug Ólafsdóttir. Börn
þeirra eru: 1) Kolbrún Ósk, f. 20.
mars 1955, gift Gísla Guðjóns-
syni. Kolbrún á fjögur börn. 2)
Sigríður, f. 1. des-
ember 1956, gift
Jóni Kristjáni
Traustasyni og eiga
þau fjóra syni. 3)
Magný Guðmunda,
f. 7. janúar 1958.
Hún á eina dóttur.
4) Þráinn Þór, f. 6.
nóvember 1965, í
sambúð með Berg-
lindi Guðmunds-
dóttur og eiga þau
þrjár dætur. Þórar-
inn og Hulda eiga
12 barnabörn og 10
barnabarnabörn.
Þórarinn fluttist til Akraness
árið 1954 og bjó þar til dauða-
dags. Hann lauk vélanámskeiði
frá Vélskólanum á Ísafirði árið
1946. Árið 1952 lauk hann prófi
frá Stýrimannaskóla Íslands. Sjó-
mennska var hans ævistarf og
starfaði hann sem skipstjóri og
stýrimaður bæði á togurum og
mótorbátum.
Útför Þórarins var gerð frá
Akraneskirkju 17. júlí – í kyrrþey
að ósk hins látna.
Elsku pabbi. Nú ertu farinn til
ömmu og afa og sjálfsagt skokkar
Tinna við hlið þér ásamt Dottu, Kát
og fleiri hundum sem verið hafa í fjöl-
skyldunni, því dýravinur varstu mik-
ill.
Þessa helgi ætluðum við að vera á
ættarmóti norður á Hólmavík til heið-
urs foreldrum þínum, en amma hefði
orðið 110 ára hinn 17. júlí. En það fór
á annan veg, nú verður þú jarðsung-
inn á þessum degi. Eftir sitja minn-
ingar um yndislegan pabba. Þig sem
hugsaðir alltaf meira um aðra en sjálf-
an þig. Aldrei máttir þú neitt aumt
sjá, þá varst þú fyrstur til að rétta
hjálparhönd, og alltaf var hægt að
leita til þín, þú reddaðir öllu.
Minning okkar systkinanna um
ferðalög vítt og breitt um landið,
berjamó norður á Hólmavík sem var
farið í á hverju ári og veiðitúrana sem
þú hafðir unun af, enda var veiði-
stöngin ávallt með í farteskinu. Og á
yngri árum varstu einnig mikill
áhugamaður um skotveiðar svo aldrei
vantaði jólagæsina á okkar borð.
Hafið og fiskveiðar áttu hug þinn
allan, enda var það þitt ævistarf. Far-
sæll og fiskinn sjómaður varstu og
þótti mörgum heiður að vera á sama
skipi, og þú tókst son þinn með þér á
sjóinn og kenndir honum réttu hand-
tökin.
Svo gerðir þú út eigin báta, fyrst á
Hólmavík bátinn Sigurfara með bróð-
ur þínum og mági og seinna hér á
Akranesi Bresa í félagi við Odd og
Hinrik. Síðasta fleyið þitt var Ögnin
sem þú rerir á yfir sumartímann.
Aldrei vantaði fisk í frystikistuna hjá
okkur, þú sást um það. Og ekki má
gleyma ljúffengasta harðfiski í heimi
sem þú dundaðir við að verka, og salt-
fiskinum góða sem enginn kann að út-
vatna eins og þú.
Margar ljúfar stundir áttum við
með ykkur mömmu í sumarbústaðn-
um, Eyktarási við Þingvallavatn, þar
sem þið byggðuð ykkur unaðslegan
sælureit og ræktuðuð upp landið af
mikilli elju og natni. Allt blómstraði í
höndunum á ykkur hvort sem það
voru græðlingar eða ber.
Síðustu árin voru þér að mörgu
leyti erfið þar sem þú áttir við veikindi
að stríða og viljinn var meiri en getan,
en þú fannst þér alltaf eitthvað að
dunda við, smíðaðir blómakassa,
sveitabæi, hjólbörur, fuglahús og með
því síðasta sem þú gerðir voru hamrar
handa öllum langafabörnunum sem
svo sannarlega glöddu lítil hjörtu.
Mikill kærleikur var á milli ykkar
systkina og var yndislegt að hlusta á
þegar þið ávörpuðuð hvert annað
ávallt systir eða bróðir.
Ungur aðhylltist þú sósíalíska
stefnu og varst henni trúr bæði í orð-
um og verkum.
Þú varst víðlesinn og fróður maður
og var gaman að hlusta á þig segja
frá.
Elsku pabbi. Nú hefur þú varpað
akkerum og ert í höfn. Takk fyrir all-
ar góðu stundirnar. Hvíl þú í friði. Við
biðjum góðan Guð að styrkja mömmu
í hennar sorg.
Við kveðjum við þig að sinni með
þessum ljóðlínum eftir vin þinn Víg-
þór:
Elsku vinur, Guð þér gefi
góða nátt.
Nú siglir þú úr heimahöfn
í hljóðri sátt.
Þú fylgir Jesú um friðar hafið
fagurblátt.
Þér rís í sjónhæð sæluströnd
í sólarátt.
Kolbrún Ósk, Sigríður,
Þráinn Þór og fjölskyldur.
Elsku pabbi minn, það er sárt að
kveðja þig. Þú varst mesti áhrifavald-
ur í lífi mínu, þú varst minn klettur og
ég veit ekki hvað ég á að gera án þín.
Þú varst dóttur minni Kristínu
Eddu eins og besti pabbi. Þú varst
með stórt hjarta en flíkaðir aldrei til-
finningum þínum heldur sýndir þær í
verki eða tókst utan um mig og þá
fann ég væntumþykjuna frá þér, þá
var ég örugg. Þú varst barngóður og
börn sóttu í þig. Þú fylgdist vel með
öllum hópnum þínum og hafðir gaman
af því að heyra sögur af þeim og
hnyttnum tilsvörum.
Ég á aldrei eftir að heyra Önnu
Magný segja: ,,Heyrðu, afi Dúdó, þú
ert pabbi hennar ömmu Möggu,“ og
þú svaraðir: ,,Já, ég er pabbi hennar.“
Þú varst dýravinur og hundarnir í
fjölskyldunni kunnu svo sannarlega
að meta þig.
Við fórum um næstsíðustu helgi í
bústaðinn ykkar, Eyktarás, sem þið
byggðuð fyrir 28 árum og lögðuð sál
ykkar í og hvílíka vinnu við að rækta
upp landið. Eyktarás er ykkar stolt
þar sem allt vitnar um hagleik handa
þinna og var þetta síðasta ferðin þín í
Eyktarás.
Takk fyrir alla fallegu hlutina sem
þú smíðaðir fyrir mig og hversu mik-
inn áhuga þú sýndir mínu starfi sem
dagmömmu. Þú smíðaðir bíla, hjól-
börur og ekki má gleyma hömrunum
sem vöktu mikla lukku og hafa verið
óspart notaðir. Þegar ég spyr: ,,Hver
gaf ykkur þessa hamra?“ þá svara
þau: ,,Afi Dúdó!“
Ég hugga mig við það að ástvinir
þínir og vinir hafa tekið vel á móti þér.
Ég sé fyrir mér þig og Gvend Sveins
gera klárt til að sigla til hafs á ný.
Tveir góðir skipstjórar.
Elsku mamma, systkini mín og allir
ástvinir okkar, megi algóður Guð
styrkja okkur í okkar miklu sorg.
Ég vil kveðja þig með þessu ljóði
sem mér finnst lýsa þér svo vel:
Græðum saman mein og mein,
metumst ei við grannann.
Fellum saman stein og stein,
styðjum hverjir annan.
Plöntum, vökvum rein við rein,
ræktin skapar framann.
Hvað má höndin ein og ein?
Allir leggi saman.
(M. J.)
Ástarkveðja, elsku pabbi minn.
Þín dóttir
Magný Guðmunda
Þórarinsdóttir.
Hann afi Dúdó kvaddi okkur nokk-
uð óvænt fimmtudaginn 6. júlí sl. Afi
var sjómaður og skipstjóri alla sína
ævi. Þótt það sé langt liðið frá því afi
hætti á sjónum var hugur hans alltaf
þar og hann fylgdist vel með. Það fór
nú sjaldan mikið fyrir afa og hann var
nú ekki að eyða orðum í einhvern
óþarfa og fólk segði eflaust að hann
hefði verið lokaður maður. Það var þó
alltaf hægt að tala við afa um hans
hjartans mál og eftir að ég hafði unnið
hjá útgerðarfyrirtæki höfðum við oft
margt að tala um.
Það átti ekki við afa að vera iðjulaus
og hefur hann alltaf haft eitthvað við
að vera. Eftir að hann hætti á sjónum
tók hann sér ýmislegt fyrir hendur
sem hefur glatt okkur hin mikið.
Hann þurrkaði m.a. harðfisk, bjó til
falleg jólatré og nú síðast bjó hann til
tréhamra fyrir öll litlu barnabarna-
börnin.
Afi var alltaf hörkuduglegur og
þegar ég var með fjölskyldu mína
uppi á Skaga rúmri viku áður en afi dó
var hann uppi í stiga að mála. Ég á
eftir að eiga minningu um afa frá
þeirri heimsókn og er þakklát fyrir
það. Afi Dúdó var uppáhald barna og
þar var hann Sævar Logi engin und-
antekning. Þó hann hafði ekki hitt afa
oft fyrir þessa heimsókn elti hann
langafa sinn á röndum og við heyrð-
um óma um húsið „Tondu afi, tondu“.
Þegar hann vaknaði eftir blundinn
sinn og mamma var hvergi nálægt
vildi hann bara vera hjá afa.
Afi var 79 ára og ég veit að það eru
margir sem ná ekki þeim aldri en það
er samt óskaplega óraunverulegt að
afi skuli vera farinn. Afi hefði ekki
viljað liggja inni á sjúkrahúsi í langan
tíma svo segja má að hann hafi farið
eins og hann hefði viljað þó það sé allt-
af of fljótt fyrir okkur hin. Ég vil trúa
því að afi Dúdó sé enn til staðar og
hann fylgist með okkur áfram á sinn
hljóðláta hátt og að honum líði vel.
Elsku afi, í dag ætla ég að setjast á
ströndina og horfa út á haf og kveðja
þig héðan frá Spánarströndum.
Elsku amma, minn hugur er hjá
þér.
Harpa.
Elsku besti afi minn. Ég naut
þeirra forréttinda að fá að alast að
miklu leyti upp á þínu heimili og þú
hefur kennt mér svo margt sem ég
mun búa að alla ævi. Þegar ég var
yngri kenndir þú mér vísubrot eftir
Einar Benediktsson sem ég gleymi
aldrei.
Láttu smátt, en hyggðu hátt.
Heilsa kátt, ef áttu bágt.
Leik ei grátt við minni mátt.
Mæltu fátt og hlæðu lágt.
Hvort síðustu línunni hafi sérstak-
lega verið beint til mín á yngri árum
veit ég nú ekki en mér finnst þessi
vísa eiga svo vel við um þinn persónu-
leika. Þú varst með hjarta úr gulli,
elsku afi minn, aldrei máttir þú vita af
einhverjum sem ætti erfitt þá fannst
þér þú þurfa að gera eitthvað til að
hjálpa. Þú varst alltaf boðinn og búinn
ef einhvern vantaði eitthvað. Aldrei
varstu mikið að kjassast í afa- og lang-
afabörnunum þínum en alltaf sóttu
þau í þig og vildu vera hjá þér. Ég er
svo þakklát fyrir það að Anna Magný
mín fékk að kynnast elsku besta afa
Dúdó. Hún á eftir að sakna þín mikið
og spyrja mikið um þig.
Allar yndislegu minningarnar mín-
ar um besta afa í heimi mun ég geyma
í hjarta mínu um aldur og ævi … alla
tíð.
Ég veit að þú ert hjá mér.
Takk fyrir allt.
Þú sem eldinn átt í hjarta
yljar lýsir, þótt þú deyir.
Vald þitt eykst og vonir skarta
verkin þín tala, þótt þú þegir.
Alltaf sjá menn bjarmann bjarta
blika gegnum himins tjöld.
(Davíð Stef.)
Þín
Kristín Edda.
Elsku langafi. Okkur langar að
kveðja þig með þessu fallega ljóði:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Sofðu í friði, langurinn okkar.
Langafabörnin.
Ertu sigldur, elsku bróðir minn, uppí himininn?
Þú ert og verður alla tíma elsku bróðir minn.
Ég sé þig, bróðir, sigla mikinn.
Og nú sé ég Jesú minn
þér taka á móti opnum örmum
inn í himin sinn.
– Og signa sjómanninn.
(Vígþór)
Hvíl í friði, kæri bróðir, þökk fyrir
allt og allt.
Þín systkini
Fjóla og Arthúr.
Alltaf varstu, elsku frændi, kallað-
ur Dúdó frá því að ég man eftir mér
fyrst.
Hve ég man eftir því hve mér
fannst gott að taka utan um þig þegar
pabbi minn Einar Leó dó aðeins 60
ára. Ég elskaði þig alla tíð og ég líkti
þér ætíð við pabba. Ég veit að við
deyjum öll, en ég sá í þér það sama og
bjó í pabba, en það er svo margt að ég
þarf ekki að telja það upp nú, því þú
veist allt um það.
Árið sem ég varð 16 ára hringdir þú
í mig og óskaðir mér til hamingju með
afmælið og ég fór að gráta og sagði að
þú værir eini maðurinn sem myndir
eftir afmælinu mínu. Þú vast sjómað-
ur, hinn sanni karlmaður Íslands. Ég
dýrkaði þig einnig vegna þess, því sjó-
maður er ávallt stór í huga mínum og
hjarta. Ég elskaði þig, Þórarinn
frændi, í hjarta mér. Ég á jafnerfitt
með að kveðja þig og pabba og Sollu
systur, en það er samt mín trú og
viska að við hittumst aftur, því það er
líf eftir þetta. En það er skrítið að
maður skuli fara í sorg þegar trúin er
þessi, vegna þessa að þú yfirgafst lík-
amann, því þú ert samt hér þegar þú
getur í andans líkama þínum. Þá spyr
ég sjálfa mig: Af hverju að gráta?
Elsku Hulda, Sigga, Magga, Kolla,
Þráinn og börn. Guð vakti ykkar veg
og gefi ykkur styrk í stormi lífsins.
Laufey Dís, Margrét Erla,
Elísa Hafdís.
Nú er hann dáinn hann Dúdó vinur
okkar. Þórarinn Guðmundsson hét
hann fullu nafni, en í huga okkar var
hann alltaf Dúdó hennar Huldu. Þeg-
ar Hulda, æskuvinkona okkar og
Dúdó bundust tryggðarböndum fyrir
rúmum fimmtíu árum, varð hann
tryggur og traustur vinur okkar til
lífstíðar. Andlát Dúdós varð okkur
reiðarslag, enda þótt við vissum að
hann gengi ekki heill til skógar og
væri orðinn nokkuð þrotinn að kröft-
um, grunaði okkur ekki að hann væri
svo fársjúkur sem raun bar vitni.
Hann var víðlesinn og fróður um
margt og hafði mjög gaman af ljóðum
og öðrum kveðskap, hann var dverg-
hagur og listamaður til allra verka.
Heimili hans og Huldu ber ríkan vott
um það.
Margir smíðisgripir og aðrir list-
munir prýða heimilið innan dyra sem
utan. Hulda og afkomendur þeirra
munu sannarlega ylja sér við þær
minningar og minjagripi.
Dúdó bar ekki tilfinningar sínar á
torg, hann var hógvær og lítillátur, en
hafði ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, hann hafði sterka réttlæt-
iskennd og dró ávallt taum lítilmagn-
ans. Við kveðjum Dúdó með þakklæti
fyrir einlæga vináttu og tryggð öll
þessi ár og biðjum honum blessunar á
ókunnum slóðum. Huldu vinkonu
okkar og fjölskyldunni allri sendum
við innilegar samúðarkveðjur frá okk-
ur og fjölskyldum okkar. Við biðjum
þess að ljúfu minningarnar um dreng
góðan veiti þeim styrk í sárri sorg.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Edda, Friðrika,
Svala og Ásta.
ÞÓRARINN
GUÐMUNDSSON

 
 


Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐNI GUÐNASON,
(NINNI),
Kirkjulækjarkoti,
Fljótshlíð,
lést mánudaginn 17. júlí á hjúkrunarheimilinu
Lundi, Hellu.
Jónheiður Gunnarsdóttir,
G. Yngvi Guðnason, Rebekka Jónasdóttir,
Már Guðnason, Anna Óskarsdóttir,
Rebekka Guðnadóttir, Ásgeir Rafnsson,
G. Rúnar Guðnason, Anna Júlíana Þórólfsdóttir,
G. Heiðar Guðnason, Sigrún Drífa Jónsdóttir,
afabörn og langafabörn.