Morgunblaðið - 28.07.2006, Qupperneq 34

34 FÖSTUDAGUR 28. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðni Guðnasonfæddist í Kirkju-
lækjarkoti í Fljóts-
hlíð 30. júlí 1918 og
bjó þar allan sinn
aldur. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Lundi á Hellu 17.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Ingigerður Guð-
jónsdóttir húsmóð-
ir, f. 1. maí 1897 á
Brekkum í Hvol-
hreppi, d. 19. febr-
úar 1984, og Guðni
Markússon bóndi og smiður, f. í
Kirkjulækjarkoti 23. júlí 1893, d. 4.
mars 1973. Systkini hins látna eru:
Magnús, f. 25. september 1919, d.
23. desember 1999; Markús Grét-
ar, f. 9. febrúar 1921, d. 3. apríl
2001; Guðrún, f. 14. maí 1922; Guð-
úar 1953, gift Ásgeiri Rafnssyni og
börn þeirra eru: Guðni Rafn, Jó-
hanna, Ásgeir Yngvi og Davíð. 4)
Gunnar Rúnar, f. 30. mars 1959,
kvæntur Önnu Júlíönu Þórólfs-
dóttur, börn þeirra eru: Hreinn
Logi, Ingvar Leví, Gunnar Jarl og
Jónheiður. 5) Guðni Heiðar, f. 30.
janúar 1963, kvæntur Sigrúnu
Drífu Jónsdóttur, börn þeirra eru:
Edgar Smári, Guðni Pétur og
Bjarki Enok.
Guðni og Jónheiður bjuggu all-
an sinn búskap í Kirkjulækjarkoti.
Guðni rak bifreiðayfirbygginga-
verkstæði áratugum saman og
framan af stundaði hann einnig
búskap. Síðan rak hann eigið tré-
smíðaverkstæði ásamt því að
stunda húsasmíðar víða um sveitir.
Guðni sat um árabil í stjórn
Hvítasunnukirkjunnar í Kirkju-
lækjarkoti.
Útför Guðna verður gerð frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu í
Hátúni 2 í dag og hefst athöfnin
klukkan 14. Jarðsett verður á
Breiðabólstað í Fljótshlíð strax að
athöfn lokinni.
björg Jónína, f. 30.
apríl 1924; Oddný, f.
12. apríl 1926; Mar-
grét, f. 9. janúar
1930; Þuríður, f. 19.
apríl 1936, d. 13. júlí
1999; og Guðný, f. 12.
apríl 1937.
Guðni kvæntist 20.
júní 1942 eftirlifandi
eiginkonu sinni, Jón-
heiði Gunnarsdóttur
frá Moshvoli í Hvol-
hreppi, f. 20. nóvem-
ber 1921. Börn þeirra
eru: 1) G. Yngvi, f. 17.
maí 1941, kvæntur Rebekku Jón-
asdóttur, börn þeirra eru: Arnar,
Guðný Heiða, Jónas og Jakob. 2)
Már, f. 14. desember 1945, kvænt-
ur Önnu Óskarsdóttur, börn
þeirra eru: Róbert, Jón Birgir og
Maríanna. 3) Rebekka, f. 16. febr-
Það var eins og tíminn hefði stöðv-
ast er ég gekk út af hjúkrunarheim-
ilinu Lundi á Hellu en þar hafði pabbi
minn Guðni Guðnason, alltaf kallaður
Ninni, varið síðustu vikum ævi sinnar
í frábærri umsjón einvala starfsliðs.
Nú var stríðinu lokið og pabbi minn
farinn í sína hinstu för. Ég leit upp í
himininn og út yfir Rangá sem spegl-
aði fagurgræna bakka sína. Sama
kyrrðin og sami friðurinn og var yfir
andláti föður míns var allt um kring,
það var eins og náttúran beygði sig
og lyti í lotningu fyrir hinum aldna
höfðingja sem nú hafði kvatt þennan
heim. Hann unni náttúrunni sem og
öllu sköpunarverkinu, enda vildi
hann hvergi vera annars staðar en í
hinni gróðursælu Fljótshlíð er fóstr-
aði hann allt frá upphafi. Ef farið var
að heiman einhverja daga ókyrrðist
hann fljótt og vildi heim. Verkin biðu,
fólkið og kirkjan beið. Ungur hafði
hann ákveðið að gefa hjarta sitt Jesú
Kristi, eftir það varð ekki aftur snúið.
Trúin var ekki áhugamál heldur upp-
spretta alls, lífið sjálft, lífið var hon-
um Kristur og endurspeglaði það líf
hans allt til hinstu stundar. Trjá- og
garðrækt var hans helsta áhugamál,
af alúð sinnti hann trjánum sínum og
þyrfti að grisja var þess gætt að ekk-
ert færi til spillis og hagar smiðs-
hendurnar nýttu allt sem hægt var að
nýta. Á fögrum sumardögum mátti
gjarnan sjá hann ganga á eftir sláttu-
vélinni í einhverjum hinna fjögurra
skrúðgarða er hann og konan sem
hann elskaði meira en allt annað, hún
mamma, höfðu af hugvitsemi skipu-
lagt og haldið við á þeim 64 árum sem
þau áttu samleið. En það var ekki
bara náttúran og fólk sem naut al-
úðar hans, dýr löðuðust að honum
eins og býflugur að ilmandi nýút-
sprunginni rós. Væri hundur í
Kirkjulækjarkoti mátti gjarnan sjá
hann skokka á eftir pabba eða liggja
við fætur hans í spónahrúgu á tré-
smíðaverkstæðinu. Að ekki sé talað
um hrafninn sem stundum sat á öxl
hans er hann var útivið. Útlendingum
er komu til að fá afgreiðslu á bens-
ínstöð Skeljungs, er hann rak lengst
allra manna er slíkt starf hafa haft
með höndum, þótti hið mesta undur á
sjá hrafninn á öxl pabba og gripu
fljótt til myndavélanna. Var maður-
inn galdramaður, dýratemjari eða
himneskur? Sennilega var pabbi
minn sitt lítið af hverju. Í það
minnsta finnst mér, er ég horfi til
baka á árin sem ég fékk að eiga með
pabba mínum, nánast töfrum líkast
að ekki skuli vera ein einasta minning
er flokkast gæti undir að vera slæm.
Inn í hjarta mitt streymir ylur og
þakklæti, þakklæti fyrir að hafa átt
föður sem á öllum stundum veitti
himneskan kærleika, sannan kær-
leika sem vonaði þótt strákurinn mis-
stigi sig, breiddi yfir og hlúði að er
sársaukinn varð óbærilegur og týndi
sonurinn leitaði heim, kærleika sem
trúði á sanna endurlausn fyrir alla
menn, líka strák sem stundum fetaði
dimma stigu, kærleika sem umbar
allt, líka mistök og strákapör. Vegna
þessa kærleika hefur mér, og svo
mörgum öðrum, auðnast að fela líf
mitt Frelsaranum er heldur í hönd
mína og þó að ég gangi í gegnum
dimman dal, óttast ég ekkert illt, því
Drottinn, hann er hjá mér. Hinn sami
Drottinn og pabbi minn fylgdi og
kenndi mér um. Allt frá því að ég man
eftir mér kom hann á hverju kvöldi í
herbergi okkar bræðranna, las úr
góðri bók ásamt því að lesa kafla úr
Ritningunni. Er við urðum læsir tók-
um við einnig þátt og skiptum lestr-
inum á milli okkar, svo var beðið og
hinum himneska föður falin forsjá
ástvina og vina ásamt því að þakka
varðveislu, fæði og klæði. Þakkir
gjörðar í öllum hlutum. Hann var fyr-
irmynd í orði, í hegðun, í kærleika, í
trú, í hreinleika. Búinn öllum þeim
bestu kostum sem prýða mega hvern
mann, ekki aðeins vegna þess að allir
verði góðir þegar þeir kveðja, þannig
var hann að sönnu, heill í gegn. Í
hjarta mínu er gimsteinn, minningin
um pabba minn, þennan gimstein
mun enginn geta tekið frá mér og þó
að sársauki saknaðar nísti mig um
stund mun þakklætið á endanum
verða sársaukanum yfirsterkara og
minningin um ástríkan og umhyggju-
saman föður fylgja mér um ókomna
tíð og verða sem endalaus uppspretta
gleði og fagnaðar.
Ég kvaddi fagurgræna bakka
Rangár og settist inn í bílinn minn og
hélt af stað heim, heim til konunnar
minnar og drengjanna sem Guð hef-
ur gefið okkur. Þar mun ég finna
huggun um stund. Drottinn, gefðu
mér að veita þeim eitthvað af því sem
pabbi kenndi mér. Ég brosti gegnum
tárin og þerraði mér um vanga.
Þangað til við hittumst hinum megin,
pabbi minn.
Þinn elskandi sonur,
G. Heiðar.
Elsku hjartans afi minn. Þú sagðir
svo oft við mig „elsku hjartað mitt.
Það var svo gott. Það er skrýtið að
vera svona langt í burtu núna að
skrifa minningargrein um þig. Þið
amma voruð saman svo stór hluti af
mínu lífi að ég hugsaði oft að án ykk-
ar gæti ég ekki lifað, en samt heldur
lífið áfram og maður verður að gera
sitt besta. Þú verður mér hvatning til
að lifa því lífi sem þú lifðir. Alltaf var
Jesús númer eitt, tvö og þrjú í þínu
lífi, þú hélst kyndlinum hátt á lofti um
nafn Drottins.
Og mín þrá er að fá að feta þar í þín
fótspor. Þú varst svo mörgum hvatn-
ing og allir sem nutu gestrisni ykkar
ömmu fengu að heyra orð Drottins.
Það var andleg næring um leið og
þeir nutu alls þess sem amma lagði á
borð. Nú verðum við að gæta ömmu
fyrir þig, afi minn, og við munum
gera það. Sterk mynd er í huga mín-
um af þér í bláa vinnugallanum þín-
um, labbandi út á verkstæðið þitt, í
sjoppuna og heim, fram og til baka,
alltaf eitthvað að gera. Ég held ég
þekki fáa menn sem eru eins iðnir og
þú varst, ef þú varst ekki að smíða þá
varstu í görðunum, enda litu garð-
arnir út eins og skrúðgarðar, svo vel
gerðir þú alla hluti. Ég sagði við þig
þegar ég var að kveðja þig daginn áð-
ur en ég fór út að við myndum sjást
aftur þegar ég kæmi heim og sú til-
finning var svo sterk að þá veit ég að
ég fæ að sjá þig á himnum hjá Jesú,
og ég hlakka til. Við erum innilega
þakklát fyrir að hafa fengið að hafa
þig svona lengi hjá okkur, elsku afi
minn, þó við hefðum viljað hafa þig
enn lengur, þá fékkstu samt langa og
góða ævi. Sárt munum við sakna þín
en huggun okkar verður sú að við
fáum að sjá þig aftur og að þú ert
núna heima hjá Drottni sem þú elsk-
aðir svo mikið.
Elsku hjartans afi minn, takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig, það var
svo mikið og fyrst og fremst með því
að vera sá afi sem þú varst.
Kær kveðja frá Kristjáni og Yngva
og Fannari, afastrákunum þínum.
Þín sonardóttir
Guðný Heiða.
Ég horfði á afa með forvitnum aug-
um er ég sá hann fyrst, aðeins nokk-
urra daga gamall. Allt frá þeirri
stundu hefur afi sýnt mér alla þá ást-
úð og umhyggju sem hugsa má að
veröldin hafi upp á að bjóða. Í gegn-
um árin hefur afi kennt mér og sagt
mér margt. Meðal annars kenndi
hann mér ýmislegt um trúna á Jesú
og hvað er gagnlegt og hvað ekki. Ég
vildi hafa þig lengur, afi minn, það er
svo sárt að þú skulir þurfa að fara, þú
áttir eftir að segja mér svo margt.
Ég kveð afa minn með þessum
stuttu orðum og mun ávallt geyma
minningu hans í hjarta mínu, þar til
ég hitti hann næst á himnum.
Guðni Pétur Guðnason
(Heiðarsson).
Afi, ég elska þig. Ég elska þig á
mismunandi hátt, alveg sama hvern-
ig þú ert. Alveg eins og blómið
blómstrar og hvílir, hvíl þú í friði og
ferðist þú í kringum draumalandið á
himninum. Ég sakna þín mikið, afi
minn. Bless, elsku afi.
Bjarki Enok Guðnason
(Heiðarsson) afastrákur.
Elsku Ninni minn. Nú veit ég að þú
ert kominn heim til Guðs, eins og þú
varst svo viss um að þú gerðir, og nú
líður þér vel, kominn í hóp með for-
eldrum okkar og systkinum sem á
undan eru farin.
Heim í Kirkjulækjarkot áttir þú
ekki afturkvæmt af sjúkrahúsunum.
Þú fæddist í Kirkjulækjarkoti og
vildir hvergi annars staðar búa,
þangað komstu með hana Jónu þína
og bjóst ykkur fallegt heimili í ná-
lægð pabba og mömmu og þar óluð
þið upp ykkar fimm börn. Í Kotinu
áttir þú heima í tæp 88 ár og er varla
hægt að segja að þér hafi orðið mis-
dægurt á þessari löngu ævi eða þar til
þú veiktist eftir áramótin. Þessi góða
heilsa var mikil blessun og mikið að
þakka.
Hann Ninni bróðir minn var svo
duglegur og hress, hann var með
fulla starfsorku þar til á þessu ári, er
fór að bera á veikindum hans. Honum
féll aldrei verk úr hendi, hann var
smiður góður og eru ófá handtökin
hans bæði heima og heiman og bar
heimilið þeirra þess sannarlega
merki. Ég held að í hvert sinn sem ég
kom í sveitina hafi ég séð eitthvað
nýtt sem hann hafði gert, ef það var
ekki inni, þá var það í garðinum, en
hann var mikill áhugamaður um
garð- og trjárækt.
Ég hef svo mikið að þakka, að hafa
átt hann Ninna minn fyrir bróður. Á
ég eftir að sakna hans mikið. Kotið
verður aldrei það sama á eftir, enginn
Ninni, það er mikill missir að honum.
Hann var hvers manns hugljúfi og
hans góða skap einkenndi allt hans
líf. Það var gaman að heimsækja
Ninna og Jónu og minnast gömlu
góðu áranna í sveitinni því Ninni
hafði frá svo mörgu að segja, hafði
góða kímnigáfu og gott minni.
Ninni minn, ég kveð þig með trega,
elsku bróðir, í þeirri vissu að sjá þig
aftur. Vil ég þakka þér allt sem þú
hefur gefið mér og mínum börnum af
kærleika þínum. Ég veit að þín er
sárt saknað af öllum sem þig þekktu
og áttu þig að, en sárastur er missir
hennar Jónu eiginkonu þinnar og
barna ykkar, sem sjá á eftir elskuleg-
um eiginmanni, föður, afa og langafa.
Guð blessi minningu þína, elsku
bróðir minn. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín systir,
Margrét.
Með virðingu kveð ég minn kæra
mág og félaga Guðna (Ninna). Ég hef
átt því láni að fagna að kynnast hon-
um allnáið sem félaga og vini. Okkar
samskipti hafa alla tíð verið með
miklum ágætum, það var gott að leita
til hans ef eitthvað vantaði, hann var
ávallt boðinn og búinn að veita að-
stoð.
Ninni var gæddur góðum gáfum og
mjög hæfileikaríkur maður, glaðvær
og spaugsamur. Það var mjög gott að
tala við hann, það var beinlínis mann-
bætandi að fá tækifæri til að kynnast
honum.
Ninni var hinn mesti hagleiksmað-
ur, stundaði um langt árabil húsa-
smíðar, yfirbyggingar á jeppum o.fl.
svo dæmi séu nefnd.
Tómstundagamanið var skógrækt,
það eru orðnar æði margar plönturn-
ar sem hafa vaxið upp af fræjum sem
hann sáði. Stór og fallegur garður við
húsið ber þess augljósan vott.
Það var alltaf mjög gestkvæmt hjá
þeim Jónu og Ninna, miklar og góðar
veitingar og ekki má gleyma þeirri
hlýju sem þau hjón sýndu gestum
sínum.
Ninni var alla tíð léttur í spori og
afkastamikill í vinnu og nú hin seinni
ár var ekki að sjá að aldraður maður
væri á ferð, léttur í spori, fullur af
áhuga fyrir hinum ýmsu málefnum
og alltaf að vinna.
Trúmaður var hann mikill og ein-
lægur í því eins og í öllu sem hann
gerði.
Nú þegar leiðir skilur stendur
maður eftir dálítið ósjálfbjarga en
minningin um dugmikinn og ráða-
góðan félaga hjálpar til að yfirstíga
erfiðleikana.
Við þau þáttaskil sem nú hafa orðið
er litið til baka með þakklæti fyrir
gjöfula samfylgd um leið og ég votta
eiginkonu, börnum og öðrum ástvin-
um mína dýpstu samúð á erfiðri
stundu.
Páll Hjartarson.
Trúfesti, eljusemi og dugnaður
kemur fyrst í hugann. Ninni, elstur
bræðranna í Kotinu, síkvikur og ið-
inn, er nú farinn. Eins lengi og ég
man eftir mér hefur Ninni verið hluti
af tilveru minni. Líkt og með bræður
hans sem farnir eru á undan honum
var eins og hann yrði alltaf til staðar í
Kotinu. Sá staður verður aldrei eins
eftir fráfall hans.
Þegar litið er í safn minninganna
koma fram margar fallegar myndir
frá liðnum tíma.
Á árunum fyrir og í kringum 1970
ráku þeir bræðurnir verkstæði í
Kirkjulækjarkoti ásamt föður sínum.
Þar var hvorutveggja um að ræða
bílayfirbyggingar og trésmíðar. Var
það blómlegur rekstur, þekktur um
land allt fyrir vönduð vinnubrögð og
fallega hönnun.
Vinnusemi einkenndi Ninna.
Liggja eftir hann mörg handtökin
víða um sveitir, íbúðarhús, fjós og
hlöður, enda góður smiður.
Ninni ásamt bræðrum sínum og
föður hóf hið viðamikla starf hvíta-
sunnumanna í Kirkjulækjarkoti á ár-
unum kringum 1950.
Starfið hefur vaxið og er í dag
landsþekkt, m.a. fyrir hin árlegu Kot-
mót sem haldin eru síðsumars ár
hvert.
Í áraraðir hefur Ninni sett og slitið
Kotmótum. Var mál hans vandað og
blessunarorð hans hlýjuðu. Vandi
fylgir vegsemd hverri og því verður
vandasamt að fylla það skarð.
Í Ninna er farin trúarhetja sem
aldrei efaðist í afstöðu sinni til Guðs
síns. Afstaða hans var skýr og klár.
Fagnaðarerindið um Jesú Krist var
ástæða til að lifa lífinu ánægður og
sáttur. Ninni hefur fullnað skeiðið.
Staðið í brúnni og ekki vikið sér und-
an veðrum. Trúin óbifanleg og trú-
festin til eftirbreytni.
Nú er Fljótshlíðin fátækari, og
reyndar tilveran öll. Þá er gott að
eiga góðar minningar. Ekki síst þeim
er sárast syrgja.
Guð blessi minningu góðs frænda
míns.
Eftirlifandi vinum og ættingjum
GUÐNI
GUÐNASON
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför ástkærrar móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
ÁSTU BJARGAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Hjallalundi 14,
Akureyri.
Fyrir okkar hönd, bræðra hennar og annarra
aðstandenda,
Sigríður Dalmannsdóttir,
Drífa Björk Dalmannsdóttir Radiskovic, Zoran Radiskovic,
Alexandar Radiskovic, Sara Radiskovic,
Davíð Radiskovic.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA BJÖRG TH.
INGIMUNDARDÓTTIR
frá Patreksfirði,
sem lést á Droplaugarstöðum fimmtudaginn
27. júlí, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 31. júlí kl. 11.00.
Þóra F. Ólafsdóttir, Sigvaldi Sigurjónsson,
Kristbjörg Ólafsdóttir, Halldór Valdín Gíslason,
Þórarinn Kr. Ólafsson, Arnheiður Ásdís Kolbeins,
Guðjón B. Ólafsson, Finnbjörg Skaftadóttir,
G. Sigurrós Ólafsdóttir, Guðmundur Bjarnason.