Morgunblaðið - 06.01.2008, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erlenda Odd-björg Þórunn
Erlendsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 3.
ágúst 1925. Hún lést
á Landspítala í Foss-
vogi 19. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Erlendur Oddur
Jónsson sjómaður í
Hafnarfirði, f. 1891,
d. 8.2. 1925 og Þór-
unn Nikólína Jóns-
dóttir húsfreyja, f.
12.6. 1889, d. 18.4.
1970. Erlenda var yngst sex systk-
ina, Guðrún Ragnheiður, f. 25.3.
1916, d. 8.10. 2006, Lúther, f. 12.6.
1917, d. 13.10. 1995, Svava, f. 28.8.
1918, d. 15.3. 1986, Marinó
Tryggvi, f. 13.2. 1920, d. 26.2. 1988
og Unnur, f. 8.1. 1922, d. 24.7. 2000.
Árið1948 kvæntist Erlenda Ey-
steini Guðmundssyni versl-
unarmanni frá Steinholti í Stað-
arhreppi í Skagafirði, f. 12.11.
1924. Foreldrar hans voru Guð-
mundur Ari Gíslason bóndi, f. 8.12.
1880, d. 2.6. 1956 og Sigríður
Helga Gísladóttir húsfreyja, f.
16.12. 1891, d. 6.8. 1971. Börn Er-
lendu og Eysteins eru: 1) Erlendur
Þór, f. 20.3. 1950, sambýliskona
Elsa Guðmundsdóttir læknir, f.
12.3. 1959. Börn Erlendar eru a)
Árni Þór kerfisfræð-
ingur, f. 15.5. 1976,
kvæntur
Hildi Elísabetu
Ingadóttur nema, f.
8.8. 1975, dóttir
þeirra er Sóldís Lilja
Árnadóttir, f. 14.12.
2003 b) Harpa Ýr
iðjuþjálfi, f. 9.2.
1978, sambýlis-
maður Halldór Víg-
lundsson sjúkra-
þjálfari, f. 30.8.
1975. 2) Ívar arki-
tekt, f. 3.7. 1953,
kvæntur Guðnýju Jónsdóttur
myndlistarkennara, f. 31.1. 1957.
Börn þeirra eru a) sonur Guðnýjar
úr fyrra hjónabandi, Trausti Ósk-
arsson læknir, f. 21.12. 1976,
kvæntur Ástu Bragadóttur lækni,
f. 18.6. 1976, dóttir þeirra er Una,
f. 22.6. 2004, b) Ísak, f. 7.3. 1987 og
c) Eysteinn, f. 5.10. 1989.
Erlenda vann lengst af við versl-
unarstörf samhliða húsmóð-
urstörfum. Erlenda og Eysteinn
bjuggu fyrstu árin á Hörpugötu í
Skerjafirði en í tæp 40 ár bjuggu
þau á Flókagötunni. Síðustu ár
hafa þau búið í þjónustuíbúð í Ból-
staðarhlíðinni.
Útför Erlendu fór fram frá Há-
teigskirkju 28. desember í kyrr-
þey.
Elskuleg tengdamóðir mín Erla,
eins og hún var jafnan kölluð, er látin.
Það er mikill sjónarsviptir að henni
enda hefur hún verið stór hluti af lífi
mínu síðustu 25 árin og reynst mér
afskaplega vel. Ég hef oft hugsað um
það hve mikillar gæfu ég hef orðið að-
njótandi að hafa átt svo góða tengda-
foreldra sem þau Erla og Eysteinn
hafa verið mér. Ég ákvað fyrir löngu
að taka mér Erlu til fyrirmyndar ef
ég eignaðist tengdadætur. Hún var
einstaklega næm og umhyggjusöm
kona, vakandi yfir öllu og öllum í
kringum sig og stálminnug. Ef eitt-
hvað bjátaði á hjá einhverjum í fjöl-
skyldunni var hún fyrst allra til að
rétta hjálparhönd og taldi það ekki
eftir sér að skjóta skjólshúsi yfir aðra,
sitja yfir deyjandi ættingjum eða
passa barnabörnin. Fjölskyldan var
það sem skipti hana mestu máli og líf
hennar snerist um. Erla var hörku-
dugleg og ósérhlífin og vildi koma
hlutum fljótt í verk enda fannst henni
ekkert eins leiðinlegt og að þurfa að
bíða.
Erlu var margt til lista lagt, hvort
sem það var að mála, sauma eða skera
út, sem hún prófaði síðustu árin. Allt
lék í höndunum á henni og var hún
ávallt fljót að átta sig á hvernig hlut-
irnir ættu að vera. Hún naut þess að
ferðast og fóru þau hjónin víða, bæði
innan lands og utan. Um það leyti
sem þau fóru á eftirlaun eignuðust
þau sumarbústað og naut Erla þess
að dvelja þar. Þetta var hennar griða-
staður og þar vildi hún vera sem
mest. Hún var dugleg að bjóða fólki
til sín í bústaðinn og hvatti okkur öll,
syni og barnabörn, mjög til að fá hann
lánaðan en samt fannst henni best ef
fjölskyldan eyddi stundum þar sam-
an, þá var gaman. Henni fannst sárt
að geta ekki dvalið þar síðustu árin
heilsunnar vegna.
Erla var mjög félagslynd og hrók-
ur alls fagnaðar á mannamótum og
það duldist engum hvar hún var þeg-
ar komið var í hús. Henni fannst
formlegheit til trafala og kom sér allt-
af beint að efninu. Hún lá heldur ekki
á skoðunum sínum eða talaði í kring-
um hlutina heldur sagði beint út það
sem henni lá á hjarta og af þeim sök-
um gustaði oft í kringum hana. Ég hef
alltaf kunnað vel að meta hreinskilni í
mannlegum samskiptum eins og þau
voru á milli okkar Erlu enda vissum
við nákvæmlega hvar við höfðum
hvor aðra. Sambandið okkar á milli
var alltaf gott og mjög kært. Síðustu
árin voru henni frekar erfið vegna
veikindanna og annaðist Eysteinn
tengdafaðir minn hana af einskærri
natni. Ef hans hefði ekki notið við
hefði hún án efa þurft að liggja um
lengri tíma á sjúkradeild. Það var
henni mikils virði að fá að vera heima
og hún naut þess að fá fólk í heim-
sókn, ekki síst barnabörnin og barna-
barnabörnin. Þegar við hjónin fórum
í frí bauð hún sonum okkar iðulega í
mat jafnvel eftir að þeir voru orðnir
vel stálpaðir og sjálfbjarga en hún
lasburða. Það átti ekki við þessa
kraftmiklu konu að sitja á hliðarlín-
unni.
Erla skilur eftir sig stórt skarð og
hennar verður sárt saknað. Guð gefi
kærum tengdaföður mínum styrk til
að takast á við lífið án Erlu. Blessuð
sé minning hennar.
Guðný.
Elsku Erla, þá loks fékkstu friðinn.
Eftir veikindi síðustu ára, sem þú
barðist svo hetjulega við, færðu nú að
hvíla þig og fylgja okkur áfram af
æðri stað. Ég segi það satt að ég mun
sakna þín fyrir allt sem þú varst og
gerðir.
Ég kynntist ykkur Eysteini fyrir
um átta árum. Þú varst sem sagt Erla
amma á Flókagötunni og var ég þá að
byrja samband með henni Hörpu Ýr,
barnabarni þínu.
Ömmuyfirheyrslan þín tókst bara
nokkuð vel fyrir mig þó að ég væri
ekki af sérstökum konungsættum. Þú
varst samt ekkert að skafa utan af því
að Harpa væri nú dýrmætasta stelpa
sem þú ættir og ég skyldi nú bara
vera almennilegur við hana ellegar
væri þér að mæta. Ég tók þetta nátt-
úrlega sem hvoru tveggja, hóflegu
gríni og einnig votti af alvöru. En það
var einmitt svona sem þú varst og ert
í mínum huga. Sérlega hláturmild og
gamansöm en alvaran þó oft skammt
undan. Ég var fljótur að átta mig á
hvers konar öðlingsfólki ég var að
kynnast. Þið voruð sem eitt, þú og
Eydi og þú hafðir ávallt styrkustu
stoð af honum.
Það var þó ekki löngu eftir okkar
fyrstu kynni sem þú varðst fyrir mikl-
um heilsubresti sem fylgdi þér til
dauðadags. Eins og með mörg lang-
vinn mein voru á víxl betri og verri
tímabil hjá þér en þú náðir jafnan að
halda reisn og gast fundið jákvæða
fleti á flestum aðstæðum. Það var þó
greinilega erfitt fyrir þig að sætta þig
við að standa ekki styrkum fótum
eins og áður og kom þá sumarbústað-
urinn ykkar oft til tals. Þið Eysteinn
eigið yndislegan sælureit í Biskups-
tungum sem var ykkar griðastaður
og annað heimili. Það var þér erfitt að
geta ekki skroppið upp í bústað og
dvalist þar eins og þið höfðuð gert svo
mikið í gegnum árin. Sumarbústað-
urinn er og verður einnig alltaf í sér-
stöku dálæti hjá okkur þar sem við
Harpa höfum átt yndislega tíma og
minningarnar um þig eru allt um
kring. Málverkin þín prýða veggina,
hanarnir þínir og gaukurinn hafa sína
staði og þannig mætti áfram telja.
Ég var þó afar glaður í hvert skipti
sem þið kíktuð til okkar upp í Mosó í
kaffi á góðum dögum þegar þú treyst-
ir þér vel. Þú ljómaðir við það að kom-
ast upp í sveit, leika við hundana og
læða að þeim harðfiski.
Elsku Erla mín. Það er kominn
tími til að kveðja. Ég þakka þér fyrir
tímann sem ég fékk með ykkur Ey-
steini saman. Hvíl í friði.
Halldór.
Elsku Erla amma mín.
Nú hefur þú loksins fengið að sofna
svefninum væra. Mikið á ég eftir að
sakna þín. Þú varst mér alltaf innan
handar þegar ég þurfti á þér að halda,
studdir mig og varst alltaf til í að
spjalla og segja sögur. Þú varst ótrú-
lega lífseig og barðist á móti veikind-
um þínum síðustu árin og það var
ekki nema fyrir þrjósku og ákveðni að
þú komst þér þangað sem þú vildir.
Ég reyndi eftir bestu getu að leið-
beina þér með að fara þér aðeins
hægar og spara þá litlu orku sem þú
hafðir en þegar hægist á líkamanum
en ekki huganum er erfitt að láta
þetta allt spila saman. Já, það vantaði
ekki kraftinn í þig, amma mín.
Við áttum svo margar yndislegar
og góðar stundir saman og urðum
með árunum hinar mestu vinkonur og
spjölluðum um allt milli himins og
jarðar. Alltaf varstu tilbúin að taka á
móti mér með kaffi og meðlæti og
ætíð hafðir þú áhyggjur af því að
maður borðaði ekki nóg. Ég man líka
eftir sumarbústaðarferðunum okkar
en þar var þinn griðastaður og þar
vildir þú helst vera yfir allan sumar-
tímann. Þar undir þú þér við að mála
landslag, njóta náttúru, baka hinar
frægu jólakökur í kílóavís handa afa,
syngja og tralla við írska tónlist og
sóla þig úti á palli. Já, það var sjaldan
lognmolla í kringum þig og alltaf var
stutt í hláturinn hjá þér. Ég man hvað
þér þótti gott að vera þarna og þegar
gott var veður líktir þú því við að
þetta væri bara eins og að vera á Mal-
lorca og þú ljómaðir og brostir allan
hringinn.
Það var eitthvað sem tengdi okkur
saman á svo sérstakan hátt, kannski
var það vegna þess hversu margt við
áttum sameiginlegt eða bara það að
við gáfum okkur tíma hvor fyrir aðra.
Við höfðum þann háttinn á að ég lét
þig alltaf vita af ferðum mínum og ég
man hvað mér þótti það notalegt þeg-
ar þú sagðir alltaf „guði sé lof að þú
ert komin aftur“, alveg sama hvort
sem ég var að þvælast úti í heimi eða
bara í einhverju af ferðalaginu úti á
landi. Þú áttir það til að fussa og sveia
yfir hinum og þessum uppátækjunum
í mér en ég kunni bara einhvern veg-
inn að meta það og tók því sem hóli.
Samverustundir okkar enduðu oftast
á þann veg að kímdum við hvor ann-
arri með svolítið svörtum húmor. Ég
á eftir að sakna þessara stunda og
mun geyma þessar minningar í hjarta
mínu. Ég veit líka að þú átt eftir að
fylgjast með mér um ókomna tíð,
halda áfram að fussa og sveia yfir
uppátækjunum í mér og þá á ég eftir
að minnast þín með bros á vör. Mig
langar að lokum að þakka þér, elsku
amma, fyrir allar okkar yndislegu
samverustundir, minningar og vin-
áttu sem okkur hlotnaðist á lífsleið-
inni. Þú munt alltaf eiga svolítið í mér
og ég mun alltaf vera stelpan þín.
Með alúðarþökk fyrir árin
Erla, þau geymast mér,
í bliki, björtustu vonum,
í brosi frá vörum þér.
(Ingólfur Jónsson frá Prestbakka)
Harpa Ýr.
Í lok aðventunnar þegar ys og þys
jólaundirbúningsins var í hámarki
kvaddi hún Erla frænka mín þetta
jarðlíf. Hún var svo hress og lifandi
kona hún Erla að það er erfitt að trúa
því að hún hafi kvatt okkur fyrir fullt
og allt. Síðustu árin átti hún við van-
heilsu að stríða, en hún hélt ávallt
sinni reisn og sterku persónueinkenn-
um.
Við Erla vorum skyldar í móður-
ætt; Halldóra móðir mín og hún voru
systradætur, ættaðar úr Tálknafirði.
Þær voru fjórar systurnar, Þórunn,
móðir Erlu, Jóhanna, amma mín, Val-
gerður og Abígael, dætur Jóns Stein-
hólm gullsmiðs og Ragnheiðar konu
hans. Ég er ákaflega stolt af þessum
formæðrum mínum sem stóðu keikar
og studdu hver aðra þegar vindurinn
var í fangið og lífið reyndist harðsótt.
Þórunn móðir Erlu giftist Erlendi
Oddi Jónssyni og fluttist til Hafnar-
fjarðar. Erlendur fórst með togaran-
um Robertson í ofsaveðri á Halamið-
um hinn 8. febrúar árið 1925.
Þórunn stóð þá uppi með stóran
barnahóp og bar yngsta barnið undir
belti. Þegar litla stúlkan kom í heim-
inn í byrjun ágúst var henni gefið það
mikla nafn Erlenda Oddbjörg Þór-
unn, en hún var jafnan kölluð Erla.
Þær stóðu saman systurnar að
vestan. Þegar Jóhanna lést frá fjórum
ungum börnum þá opnuðu hinar syst-
urnar heimili sín fyrir börnum henn-
ar. Alla tíð síðan hafa ættarböndin
verið sterk. Erla var ættrækin og
reyndist frændfólki sínu ævinlega vel.
Ef erfiðleikar knúðu dyra var hún
stoð og stytta og þegar vel gekk hjá
hennar fólki fylltist hún stolti. Henni
fannst það reyndar næg skýring á
góðum mannkostum og vasklegri
framgöngu fólks að það væri „skylt
okkur“.
Ég man fyrst eftir Erlu sem ungri
og fallegri konu. Hún og Eysteinn
eiginmaður hennar voru einstaklega
glæsilegt par sem eftir var tekið í
bæjarlífinu. Þó þau væru ólík voru
þau eins og sköpuð hvort fyrir annað.
Nafn annars þeirra kallaði ávallt fram
nafn hins. Þeim auðnaðist að standa
saman og styðja hvort við annað í
blíðu jafnt sem stríðu í hartnær 60 ár.
Þau bjuggu lengst af á Flókagötunni
þar sem synirnir Erlendur og Ívar ól-
ust upp við mikið ástríki og barna-
börnin áttu síðar athvarf og öruggt
skjól. Hún Erla hefði vaðið eld og
reyk fyrir sitt fólk og var svo sann-
arlega vinur vina sinna.
Það sópaði að henni Erlu frænku
minni. Hún var ákaflega hress og
skemmtileg kona, hafði sterkar skoð-
anir á mönnum og málefnum og lá
ekkert á þeim. Mér er í bernskuminni
fjörið og skemmtilegheitin þegar þær
systur Erla, Unnur og Svava komu í
heimsókn. Þær rökræddu, gerðu góð-
látlegt grín hver að annarri og hlógu
að öllu saman. Þeim lá hátt rómur
systrunum og hlátrasköllin hljómuðu
um víðan völl.
Þegar ég var sjálf komin með börn
og fjölskyldu fluttist ég um tíma í ná-
grenni við Erlu og Eystein og við náð-
um að treysta fjölskylduböndin. Hún
leit gjarnan við á leið úr búðinni til að
ganga úr skugga um að allt væri í lagi
og leggja mér lífsreglurnar. Síðan þá
hef ég átt í henni traustan vin.
Ég minnist elskulegrar frænku
með söknuði og virðingu. Ég er stolt
og þakklát fyrir vináttu hennar og
frændsemi. Ég votta Eysteini, sonun-
um og fjölskyldum þeirra innilega
samúð mína. Blessuð sé minning
hennar.
Jóhanna Einarsdóttir.
Erlenda Oddbjörg
Þórunn Erlendsdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar og bróðir,
JÓN VIGNIR SIGURMUNDSSON,
Álftahólum 2,
Reykjavík,
lést áLandspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 2. janúar.
Nanna Olga Jónsdóttir,
Þorsteinn Jónsson,
Róbert Örn Jónsson
og systkini hins látna.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN FLOSADÓTTIR
( DÚNA),
sem lést á jóladag, verður jarðsungin frá Grafar-
vogskirkju föstudaginn11. janúar kl. 15.00
Birna Guðrún Jóhannsdóttir,
Finnbjörn Finnbjörnsson,
Guðbjartur Finnbjörnsson,
Jónas Finnbjörnsson
Sjöfn Finnbjörnsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa
ALBERTS SIGURÐSSONAR
frá Mói, Dalvík,
Skálahlíð, Siglufirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki sjúkradeildar
Heilbrigðisstofnunar Siglufjarðar fyrir einstaka um-
önnun og umhyggju.
Guðborg Franklínsdóttir,
Sigurmar Kr. Albertsson, Álfheiður Ingadóttir,
Guðmundur J. Albertsson,
Óskar H. Albertsson, Aðalheiður Erla Jónsdóttir
og barnabörn.
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf.
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 6988 / 553 6699
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947 / 565 6511