Morgunblaðið - 06.01.2008, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 2008 45
Nú er hún Fríða mágkona mín
farin í sína síðustu ferð, til fundar við
ástvini sína. Ég veit að hann bróðir
minn og drengurinn þeirra ástkæri
hafa tekið á móti henni á ströndinni
eilífu. Þar hafa orðið fagnaðarfundir.
Hún Fríða var ekki gefin fyrir
óþarfa málskrúð og tilfinningasemi
enda búin að lifa tímana tvenna, á ní-
tugasta og öðru aldursári. Það er
mikil guðsgjöf að halda fullri reisn,
bæði andlega og líkamlega, á svo
langri leið. En það er sama hvað árin
verða mörg, dauðinn kemur okkur
alltaf á óvart. Það var mjög gaman
að ræða við Fríðu um gamla tímann,
þar var ekki komið að tómum kof-
unum, hún var afar fróð kona og vel
lesin. Endalaust var hægt að sækja í
viskubrunn hennar.
Nú er okkar góðu samverustund-
um á Austurgötunni lokið í bili, ég
þakka henni velvild alla og óska
henni góðrar heimkomu.
María Bjarnadóttir.
Þegar ég hugsa til Fríðu koma
margar myndir og minningar upp í
hugann. Í flestum þeirra er Finnbogi
eiginmaður hennar með. Þau komu
fyrst í heimsókn fyrir um tuttugu og
sjö árum, fyrstu árin komu þau afar
sjaldan en með árunum fjölgaði
heimsóknunum. Allra seinustu árin
þeirra saman komu þau vikulega og
áttum við því margar góðar stundir.
Þau fylgdust með börnunum vaxa úr
grasi, sér í lagi drengjunum þeim
Finnboga og Rögnvaldi. Hjónin
Finnbogi og Fríða létu sig þá varða
og höfðu mikið dálæti á þeim. Nú
þegar þau eru bæði horfin á braut
eiga börnin mín bæði merkilega
muni og minningar um þau. Sumar
eru tengdar sjónum, aðrar hvers-
dagsleikanum eða merkisdögum. En
umfram allt eiga þau vissuna um hve
vænt þeim þótti um þau.
Ég get brugðið upp myndum sem
Fríða gaf mér af sér ungri; ganga
langar leiðir til og frá skóla, helst
með drengjakoll og ríðandi berbakt í
flæðarmálinu. Mynd af Fríðu baka
pönnukökur á brúðkaupsdaginn
sinn. En tæplega af sorginni, þegar
þau Finnbogi misstu drenginn sinn á
unglingsárum.
Fríða var sterk og tilfinningarík
kona sem fór sínu fram og trúði á
góðan málstað. Hún sat ekki hjá í líf-
Málmfríður
Jóhannsdóttir
✝ Málmfríður Jó-hannsdóttir,
Austurgötu 25 í
Hafnarfirði, fæddist
í Laxárdal á Snæ-
fellsnesi 2. júlí 1916.
Hún lést á Sankti
Jósepsspítala í
Hafnarfirði aðfara-
nótt 22. desember
síðastliðins. For-
eldrar hennar voru
Jóhann Ingibergur
Jóhannsson, f. að
Hrúti í Dalasýslu
1893, d. 1966 og
Marta Hjartardóttir, f. að Þór-
oddsstöðum í Hrútafirði 1895, d.
1938.
Málmfríður var gift Finnboga
Bjarnasyni frá Búðum í Stað-
arsveit, f. í Reykjavík 2. ágúst
1926, d. 26. júní 2006. Finnbogi
var sonur Bjarna Finnbogasonar
frá Búðum og Sigríðar Karls-
dóttur.
Málmfríður var jarðsungin frá
Fossvogskapellu 3. janúar.
inu, nema ef vera
skyldi þegar lúxus og
bruðl voru annars veg-
ar. Hún tók afstöðu til
mála og skemmst að
minnast þess þegar
hún fór gangandi á
kjörstað til að taka
þátt í kosningum um
stækkun álversins.
Fríða var útsjónarsöm
og úrræðagóð, hún
kunni ógrynni af ljóð-
um, samdi sjálf og
hafði unun af að hlusta
á sögur. Henni var það
mikið kappsmál að vera sjálfbjarga
með allt, en kunni vel að meta það
sem gert var fyrir hana. Fríðu líkaði
að gera vel við aðra og var umhugað
um velferð annarra. Hún kvaddi oft-
ast með því að biðja Guð að geyma
mig rétt eins og aðra sem henni þótti
vænt um. Á sama hátt bið ég nú Guð
að geyma Fríðu.
Með þakklæti og virðingu.
Ágústa Óladóttir.
Hún Fríða mín var einstök. Það er
nú ekki oft á lífsleiðinni sem maður
kynnist mjög traustum vini, en slíkt
er einstakt og skilur eftir ríkar
minningar. Eftir fráfall Boga sást
vel hver styrkur Fríðu var er hún
enn og aftur tókst á við lífið og vann
úr því. Það gerði hún með löngum
göngutúrum, símum með stærri
stöfum, færandi húsgögn og æðri
styrk. Kvöld eitt heyrði ég mikið
þrusk á efri hæðinni og fór upp.
Fríða var þá hálfnuð við að færa
stórt hjónarúm sitt til, slíkur var
hugur hennar.
Fríða var húmorísk, glettin og
beinskeytt, stundum með smá kald-
hæðnistón. Stundir okkar Fríðu þar
sem við sátum að spjalli við te-
drykkju og ræddum lífsins mál eru
gull í minningunni. Þar var rædd
pólitík og dagsins mál. Í einu slíku
spjalli 14. desember, er átti sér stað
á St. Jósepsspítala, vorum við að
ræða ástina og kærleikann. Þá sagði
Fríða að hún hefði velt þessu mikið
fyrir sér er hún var að skúra í Garði,
sem reyndist vera í kringum 1960,
og fór með hugleiðingu sína fyrir
mig, sem ég skráði niður. Ég vil fá að
gefa þessu nafnið Kærleikur.
Ástin er orðvana hljómur
aflið sem lífinu stjórnar,
sterkari en stóri dómur,
stoltið sem öllu fórnar.
Bjargvættur barnsins snauða,
bjargið sem ofviðrið klýfur,
ljósið í lífi og dauða,
leiftrið sem alla hrífur.
Hún brýst inn í hreysi og hallir
í hjarta hvers einasta manns,
ósjálfrátt lúta allir
almætti kærleikans.
(Málmfríður Jóhannsdóttir)
Veistu það Lúlli minn, þetta sam-
einast allt í kærleikanum, ástin sjálf
er eigingjörn, sagði Fríða. Fríða
sagði mér við fráfall Boga að hún
hefði viljað að Bogi fengi að fara á
undan henni. Fríða og Bogi voru
ótrúlega samrýnd hjón og það var
ekki þeirra að vera lengi frá hvort
öðru. Ég veit að þau Fríða og Bogi
munu áfram fylgja mér og vaka yfir
mér.
Þinn
Lúðvík.
samferða. Þú varst mikill faðir og
tengdafaðir en fyrst og fremst er ég
þakklátur fyrir það að börnin mín
nutu þeirra forréttinda að fá að alast
upp með afa sínum og ömmu sem
hafa veitt þeim mikla gleði og það
veganesti í lífinu sem er ekki alltaf á
færi foreldra að gefa.
Elsku tengdapabbi, minningarnar
um þig, þennan góða mann sem allt
vildir fyrir mig og fjölskyldu mína
gera, munu seint gleymast. Það er
sárt að hafa ekki goldið þér í sömu
mynt í þeim mæli sem ég hefði viljað
en ég get vonandi bætt upp fyrir það
síðar þegar við hittumst hjá æðri
máttarvöldum. Ég mun þó reyna af
fremsta megni að hjálpa Guðnýju
þinni hvenær sem er eins og þú hefðir
viljað. Þegar við fölskyldan fórum að
byggja fyrir tveimur árum klæjaði
þig mikið í puttana að hjálpa okkur en
vegna mikilla veikinda, sem þú barð-
ist við, var það illmögulegt fyrir þig
og þú varst ekki sáttur við það. En þú
vannst það þó upp svo um munaði á
öðrum sviðum þar sem þú fórst í ótal
sendiferðir, ýmist með okkur eða fyr-
ir okkur. Til vitnis um hvað þú hafðir
gaman af að gleðja aðra að þá við það
eitt að minnast á það að okkur langaði
aftur í plötuspilara eins og í gamla
daga þá gafstu okkur plötuspilarann
þinn og allar plöturnar. Þá fannst þér
að okkur vantaði almennilegan magn-
ara og hátalara og þá var farið í ótal
sendiferðir á nytjamarkaði til þess að
finna það sem okkur vantaði á sem
hagkvæmastan hátt. Alltaf varstu
rokinn af stað til þess að redda hinu
og þessu sem þú vissir að okkur vant-
aði þrátt fyrir að þú ættir við mikil
veikindi að stríða. Einnig passaðir þú
yngri stelpuna okkar fyrir okkur þeg-
ar við þurftum að standa í útrétting-
um þegar við vorum að byggja og
hjálpaðir eins mikið til og heilsa þín
bauð.
Ég tel mig heppinn að hafa fengið
að njóta samveru þinnar þessi ár sem
við fengum. Krafturinn og gleðin sem
skein af þér í hvert skipti sem þér
tókst að gleðja aðra verður áfram
leiðarljós mitt og verður það áfram
þrátt fyrir að þú sért kominn til æðri
máttarvalda.
Að leiðarlokum vil ég, tengdapabbi
minn, fá að kveðja þig hinstu kveðju.
Það geri ég með ást og virðingu og
með þakklæti fyrir allar þær yndis-
legu stundir og minningar sem ég á
frá mínum samverustundum með
þér.
Megi algóður Guð vaka yfir þér og
veita eftirlifandi eiginkonu þinni mik-
inn styrk á komandi árum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með þökk fyrir allt.
Þinn vinur og tengdasonur,
Olgeir Sigurðsson.
Elsku afi minn, ég sakna þín mjög
mikið, þú varst mjög góður og fynd-
inn afi. Þú varst alltaf að gefa mér
eitthvað skemmtilegt. Þegar þú og
amma voruð að passa mig síðast
gafstu mér rosa flott útvarp sem ég
átti að hlusta á þegar ég færi að sofa
og ég var mjög glöð með það. Þú
varst líka með „afa-tattú sem var svo
flott. Þú varst svo stríðinn, afi minn
og kallaðir mig „rófu tófu“. Þú áttir
alltaf til „afa spes brjóstsykur“ og þú
varst góður vinur minn og spes afi.
Takk fyrir allt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Bless elsku afi minn.
Ástrós Perla Olgeirsdóttir.
✝
Elsku vinir og vandamenn, innilegustu þakkir fyrir
alla samúðina, hlýjuna, stuðninginn og elskuna
vegna andláts og útfarar okkar elskulega eigin-
manns, pabba, sonar, bróðurs og tengdasonar,
JÓNS GUNNARS GRJETARSSONAR,
Brunnstíg 4,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á 11E á
Landspítalanum, líknardeild Landsspítalans í
Kópavogi og samstarfsfólki Jóns Gunnars og Önnu Borgar.
Anna Borg Harðardóttir,
Andri Jónsson,
Sandra Jónsdóttir,
Tinna Jónsdóttir,
Grétar Þorsteinsson,
Sandra Jóhannsdóttir,
Nína Karen Grétarsdóttir,
Hjörtur Þór Grétarsson,
Selma Björk Grétarsdóttir,
Hörður Sævar Óskarsson, Anna Margrét Friðbjarnardóttir.

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúð og
vináttu við andlát og útfarir bræðranna frá Vöðlum í
Önundarfirði,
föður míns,
ÞORSTEINS BERNHARÐSSONAR,
f. 1. febrúar 1915,
d. 20. september 2007,
og föðurbróður,
TÓMASAR BERNHARÐSSONAR,
f. 18. mars 1919,
d. 11. desember 2007.
Sérstakar þakkir til séra Auðar Ingu Einarsdóttur
prests og Sverris Einarssonar hjá Útfarastofu
Íslands. Einnig viljum við þakka öllu dásamlega
fólkinu á deild 2 B og C á Hjúkrunarheimilinu
Sóltúni sem önnuðust Tómas hans síðustu æviár.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Halla Kristín Þorsteinsdóttir, Þorgeir Einarsson.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug vegna
fráfalls eiginmanns míns,
MAGNÚSAR STEFÁNSSONAR
skipstjóra,
Nýbýlavegi 84,
Kópavogi.
Fyrir hönd barna, stjúpbarna, tengdabarna
og barnabarna,
Guðrún Friðriksdóttir.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919