Morgunblaðið - 06.01.2008, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 2008 43
✝ Óskar Þór Sig-urðsson fæddist
í Vestmannaeyjum
26. mars 1960.
Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans hinn
17. desember síð-
astliðinn. For-
eldrar Óskars voru
Sigurður Björn
Viktorsson sjómað-
ur, f. 18. júní 1929,
d. 20. apríl 2001 og
Guðrún Lísa Ósk-
arsdóttir kennari,
f. 1. janúar 1936. Fósturfaðir
Óskars var Ólafur Edwinsson, f.
1934, d. 1995.
Systkini Óskars eru, samfeðra,
Ingvar Jósef, f. 31. júní 1954,
kvæntur Pálínu S. Þráinsdóttur
og eiga þau tvö börn. Sammæðra
eru Andri Ólafsson, f. 20. febr-
úar 1965, kvæntur Ernu Jóns-
dóttur og eiga þau tvo syni og
Súsanna Ólafsdóttir, f. 5. mars
1968, gift Guðmundi Björgvins-
syni og á hún tvö börn.
Árið 1985 hóf Óskar sambúð
með Ástu Margréti Grét-
við hin ýmsu störf í nokkur ár
fluttust þau Ásta til Danmerkur
haustið 1988 þar sem þau voru
við nám og störf í sex ár. Óskar
lauk prófi í tæknifræði frá Hels-
ingör Teknikum vorið 1994 með
sérhæfingu í loftræstikerfum og
pípulögnum. Óskar og Ásta flutt-
ust til Þorlákshafnar er þau
komu heim 1994 og Óskar vann
þá hjá Vinnueftirliti ríkisins en
hann hafði unnið þar sumarstörf
með náminu. Haustið 1997 fluttu
þau Ásta norður í Aðaldal og
ráku Shell-skálann á Húsavík til
haustsins 1999 en þá fluttu þau
aftur heim í Þorlákshöfn. Það
haust hóf Óskar störf hjá VGK
verkfræðistofu sem nú heitir
VGK-Hönnun og vann þar allt til
dauðadags. Óskar var í jeppa-
klúbbnum 4x4 á Húsavík og síð-
ar í suðurlandsdeildinni og fór í
margar jeppaferðir en þær voru
mikið áhugamál hjá honum sem
og allt sem snertir bíla. Þá var
Óskar í fornbílaklúbbnum og átti
forláta fornbíl.
Óskar greindist með sjaldgæft
krabbamein haustið 2005 og
barðist af einurð við þann illvíga
sjúkdóm allt til æviloka.
Óskar var jarðsettur í kyrrþey
að eigin ósk 29. desember síðast-
liðinn.
arsdóttur, f. 18.
ágúst 1962, þau gift-
ust 11. nóv. 2000.
Foreldrar hennar
eru Sjöfn Ólafs-
dóttir og Bjarni
Snæbjörnsson, kjör-
faðir hennar er
Grétar Bergmann
Ársælsson.
Börn Óskars og
Ástu eru: Bjarki, f.
1. júní 1999 og
Birta, f. 1. júní 1999.
Óskar ólst upp í
Vestmannaeyjum
fram að gosi en gosveturinn var
hann í skóla í Landeyjunum og
bjó þá hjá frænda sínum Jóni
bónda í Hallgeirsey og konu
hans Jónu. Óskar var einnig níu
sumur í sveit hjá þeim hjónum
við leik og störf.
Fjölskylda Óskars settist að í
Þorlákshöfn og gekk Óskar þar í
barna- og unglingaskólann en
tók landspróf frá Grunnskól-
anum í Hveragerði. Óskar lauk
stúdentsprófi á náttúrufræði-
braut við Flensborgarskólann í
Hafnarfirði. Eftir að hafa unnið
Elsku Óskar Þór, sonur Lísu
systur er dáinn. Hann kemur ekki
aftur, en hann lifir í minningunum,
sem koma stöðugt upp í hugann.
Minningar um glettni, stríðni, fal-
legt bros, töffaraskap, hjálpsemi og
bíladellu. Minningar um góðan
dreng, jarðbundinn, stefnufastan,
þrjóskan, metnaðarfullan, ofboðs-
legan vinnuþjark og góðan pabba.
Þegar hann kvaddi mig innilega í
lok nóvember, vissi ég að hann vissi
að við værum trúlega að kveðjast í
síðasta sinn.
Óskar vissi hvert stefndi, og hann
var ákveðinn í að nýta tímann vel.
Láta gamla drauma rætast, kaupa
ameríska kagga, fara á bílasýningu í
Florida, ferðast vítt og breitt og
upplifa ævintýrið með börnunum og
Ástu konunni sinni. Hann lét ekkert
stoppa sig. Hann vildi umfram allt
njóta og lifa og lifa meira og lifa
lengur og skapa börnunum sínum
dýrmætar minningar. Hann átti
örugglega eftir að láta fullt af
draumum rætast og hann átti eftir
svo margar samverustundir með
Birtu og Bjarka og með Ástu og
með bestu vinunum og með Lísu
systur minni. Þær samverustundir
lét hann ógjarnan af hendi. Hann
barðist hatrammri baráttu, en að
lokum dugði járnviljinn og lífsþor-
stinn ekki til. Hann varð að láta
undan.
Daginn sem Óskar dó las ég
stjörnuspá þessa árs frá í fyrra, sem
ég taldi vera hans og fannst hún
hitta svo ótrúlega vel í mark. Hann
átti hana ekki, en það vantaði bara 6
daga upp á, svo ég tel mér óhætt að
stela þessu broti úr spánni:
„Kannski virðist tímabilið framund-
an einkennast af óreiðu, en þegar
maður fer í rússíbana er það spenn-
unnar og ánægjunnar vegna, ekki
þægindanna. Taktu þér far með
rússíbananum og þegar árið er á
enda verðurðu kannski andstuttur
en þakklátur fyrir túrinn.“
Ég trúi ekki á stjörnuspár frekar
en Óskar gerði, en ég grét sárt yfir
þessari. Vitandi að Óskar hafði valið
rússíbanann þetta síðasta ár, þrátt
fyrir margvísleg óþægindi og sárs-
auka, sem því fylgdi, frekar en að
gefast upp og bíða. Ég vil trúa því
að hann hafi verið þakklátur fyrir
túrinn, þó hann hefði vissulega vilj-
að hafa hann lengri.
Óskar var mikill bílakarl. Sl. sum-
ar fengum við Ásta dóttir mín far í
sítrónugulum Pontiac Grand Tur-
ismo ’66 blæjubíl á rúntinn í Þor-
lákshöfn, með gamalt og gott rokk á
fullu blasti í græjunum. Það var frá-
bært! Óskar var kátur og stoppaði
við annað hvert hús til að spjalla við
vini og kunningja. Við vorum stoltar
af frænda og fannst við njóta góðs af
hylli hans og hæfileikum. Ásta kon-
an hans á ljósgula siffonslæðu og
gula perlufesti, sem keypt var í stíl
við bílinn. Það hefur verið róman-
tísk sjón að sjá þau akandi um á sí-
trónugulum Pontiacnum með
blæjuna niðri og hún með slæðuna
blaktandi í hlýrri sumargolunni.
Óskar hafði skemmtilega glettn-
islegt og fallegt bros, smá svona út í
annað. Ég sakna þessa bross og ég
sakna Óskars. Hann var mikilvægur
hlekkur í okkar litlu fjölskyldu. Mér
þótti innilega vænt um hann. Ég
syrgi hann innilega með ykkur Ásta
mín, Birta og Bjarki, Lísa systir,
Andri og Súsanna ásamt öllum ætt-
ingjum og vinum. En minningin lifir
og er sterk og góð.
Þórunn frænka.
Óskar hefur verið vinur okkar í
rúm 35 ár.
Þegar við hugsum um hann
hrannast minningarnar upp.
Þrír vinir í grunnskóla og síðan í
landspróf í Hveragerði. Stundum
ákveðið nánast fyrirvaralaust að
stinga af úr skólanum og fara á
puttanum til Reykjavíkur til að fara
í bíó. Minnst tvær myndir í ferð,
helst þrjár og svo í spretti að ná
kvöldrútunni heim.
Eftir landsprófið fórum við í
framhaldsskóla. Óskar og Ísleifur
fóru í Flensborg en Ingólfur í MS.
Hittumst samt alltaf reglulega. Eins
og gengur skildu leiðir eftir stúd-
entsprófið en alltaf hittumst við af
og til og þá alltaf eins og við hefðum
síðast hist í gær. Þannig hefur vin-
átta okkar alla tíð verið. Óbundin af
tíma, fjarlægð og aðstæðum.
Það var síðan Óskar sem hafði
frumkvæðið að því að við færum að
hittast reglulega, einu sinni í mán-
uði yfir hádegisverði og höfum við
haldið því síðustu sjö árin.
Þegar við hugsum til baka og
reynum að lýsa Óskari þá kemur
fyrst upp í hugann hvað hann var
einstaklega skapgóður. Við munum
bara ekki eftir Óskari öðruvísi en
hressum og til í slaginn. Já, hann
var alltaf til í slaginn og án efa drif-
fjöðrin í flestu sem við tókum okkur
fyrir hendur.
Óskar var líka bráðskarpur, mjög
fljótur að hugsa og taka ákvarðanir,
og það sem hann ákvað, það stóð.
Hvort sem um var að ræða að hitt-
ast í hádeginu, fara í margra daga
ferðalag eða kaupa enn einn bílinn.
Já, bílar. Óskar var haldinn óslökkv-
andi bíladellu. Ófáar ferðirnar fór-
um við félagarnir í amerískum kerr-
um í hans eigu hér á árum áður.
Stundum með alla glugga opna því
miðstöðin var biluð en oftast var
bara allt gefið í botn og þeyst af
stað. Ef til stóð að kaupa bíl þá var
það ekki gert nema leita ráða hjá
Óskari fyrst.
Já, þannig var Óskar. Fram-
kvæmdi þegar aðrir hikuðu og lifði
lífinu til hins ýtrasta með því að
njóta augnabliksins og grípa tæki-
færin þegar þau gáfust. Til dæmis
voru hann og Ásta í námi í Dan-
mörku þegar Berlínarmúrinn féll,
þá var bara stokkið af stað til Berl-
ínar með stuttum fyrirvara, fylgst
með atburðarásinni eigin augum, og
svo heim aftur.
Já, Ásta var konan í lífi Óskars,
og ekki bara konan hans, hún var
líka hans besti félagi og vinur. Ótrú-
lega samhent í öllu sem þau tóku sér
fyrir hendur. Hvort sem þau þeytt-
ust til Danmerkur í nám, fluttu til
Húsavíkur og ráku bensínstöð,
byggðu nýjan bílskúr, tóku húsið í
gegn eða skruppu í ferðalag með
stuttum sem engum fyrirvara.
Þau eignuðust tvíburana Bjarka
og Birtu sumarið 1999. Um svipað
leyti fluttust þau aftur til Þorláks-
hafnar og bjuggu þar síðan.
Þegar Óskar veiktist fyrir rúmum
tveimur árum þá horfðist hann í
augu við veikindin af sama raun-
sæinu og af sömu festu og einkenndi
allar hans framkvæmdir. Hann hélt
áfram að njóta lífsins eins og hann
gat og gerði allt sem heilsa og að-
stæður leyfðu. Það má með sanni
segja að þó Óskar vinur okkar hafi
horfið frá okkur allt of snemma þá
framkvæmdi hann og upplifði meira
en margur gerir á langri ævi.
Við sendum Ástu, Bjarka og
Birtu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ingólfur og Ísleifur.
Óskar Þór Sigurðsson
✝
Ástkær faðir okkar,
FRIÐÞJÓFUR HRAUNDAL,
fv. rafmagnseftirlitsmaður,
Gljúfraseli 13,
áður Kársnesbraut 78,
Kópavogi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi
1. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðmundur Antonsson,
Ómar Friðþjófsson,
Friðþjófur Friðþjófsson,
Berglind Friðþjófsdóttir og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNÍNA MARGRÉT SVEINSDÓTTIR,
Dalbraut 16,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi fimmtu-
daginn 3. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 11. janúar kl. 13.00.
Jón Aðalsteinn Jónasson,
Sveinn Gretar Jónsson, Jónas R. Jónsson,
Hanna Kristín Guðmundsdóttir, Helga Benediktsdóttir,
Jón Aðalsteinn Sveinsson, Margrét Ragna Jónasardóttir,
Guðrún Elísabet Ómarsdóttir, Helga Gabríela Sigurðardóttir,
Ásta Sigríður Sveinsdóttir, Birta Hlín Sigurðardóttir,
Sigurður Karl Guðgeirsson.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
fósturmóðir, ástvinur og vinkona,
ÁSLAUG INGA ÞÓRISDÓTTIR
lést á heimili sínu þann 18. desember.
Útför hennar mun fara fram frá Bústaðakirkju
mánudaginn 7. janúar kl. 13.00.
Katrín Klara Þorleifsdóttir, Grétar Örn Jóhannsson,
Elín Embla Grétarsdóttir,
Benjamín Björnsson, Björn Jónsson,
Sjöfn Ingólfsdóttir, Bjarni Ólafsson
og fjölskylda.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞÓRA JENNÝ PÉTURSDÓTTIR,
Safamýri 42,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum miðvikudaginn
26. desember.
Útför hennar fer fram frá Grensáskirkju
mánudaginn 7. janúar kl. 15.00.
Ólína Ágústsdóttir,
Gunnar H. Stefánsson,
Þóra Jenný Gunnarsdóttir,
Stefán Sveinn Gunnarsson,
Álfhildur Íris Arnbjörnsdóttir,
Hekla Ólína Stefánsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR LÁRUSSON
teiknari,
Grænlandsleið 43,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 31. desember, verður
jarðsunginn frá Digraneskirkju föstudaginn
11. janúar kl. 13.00.
Kristín Pálsdóttir,
Freyja Ragnarsdóttir, Örvar D. Marinósson,
Ingibjörg Ragnarsdóttir,
Kári Ragnarsson,
Kristín Lára Ragnarsdóttir, Tómas Örn Stefánsson,
Gísli Ragnarsson, Guðbjörg Ósk Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEFÁN HERMANN EYFJÖRÐ JÓNSSON
Dalbraut 14,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 1. janúar.
Útför hans fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn
8. janúar kl. 13.00.
Þórey Gísladóttir,
Jón Bjarni Eyfjörð Stefánsson, Svanborg Oddsdóttir,
Elís Stefán Eyfjörð Stefánsson, Sigríður Albertsdóttir,
Jóna Gísley Eyfjörð Stefánsdóttir, Geirmundur Geirmundsson,
afabörn og langafabörn.