Morgunblaðið - 19.10.2008, Side 24

24 Viðtal
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 2008
Dellukarlar Bilun sem ekkert er til við nema einn bíll í viðbót; bræðurnir Jóhann og Ársæll Árnasynir.
– Eruð þið að vestan?
„Vestan? Nei. Af hverju?“
– Þú talar um púka. Ég hélt að sú
barnagæla væri bundin við Vestfirði,
einkum Ísafjörð.“
„Það veit ég ekkert um. En við er-
um ekki að vestan. Við bara tölum
svona.“
– Bíll sem búið er að gera fimm
sinnum upp. Það er nú varla neitt
eftir af upprunanum.
„Biddu fyrir þér. Hann er alveg
einsog hann var. En satt að segja eru
það bara sætin, ein felga og svona
metersbútur í afturbrettinu sem
voru í honum upphaflega. Annað er
endurnýjað. En hann er alltaf sami
bíllinn!“
Bara þrír vírar frammí
Jóhann lærði bifvélavirkjun. „Ég
er bara lærður fúskari,“ segir Ár-
sæll. „Hann lærði að redda sér sjálf-
ur og varð góður í því,“ segir Jóhann.
„Ég er beztur í þeim sem eru bara
með þrjá víra frammí,“ segir Ársæll.
„Ég geri ekkert með þessa nýju bíla,
þeir eru alltof flóknir fyrir mig. Ef
þeir bila er ekki um annað að ræða
en hringja og láta draga þá á verk-
stæði. Þeir koma ekkert inn í skúr
hjá mér.“
Hudson 1947 kom til Ársæls sem
brotajárn, en hann gerði bílinn upp
og nú vekur hann jafnan eftirtekt
fyrir glæsileika. „Ég gaf Árna Páli
hann í vöggugjöf og hann svo sínum
strák, Ársæli Aðalsteini.
Hudsoninn er eini bíllinn sem hef-
ur farið í allar þrjár hringferðir
Einn bíl enn
Annað líf Þessi ryðgaða tótt varð sjúkrabíll í Djöflaeyjunni. Margsmíðaður Hudson 1947 kom til Ársæls sem brotajárn og nú hefur hann gert bílinn upp þrisvar sinnum.
Morgunblaðið/Golli
Á hlaðinu í Hraunteigi í Elliðaárdal
stendur bíll við bíl. Þegar betur var að
gáð kom í ljós að þeir eru engir ung-
lingar lengur. „Ekki frekar en við,“
segja þeir bræður Ársæll og Jóhann
Árnasynir og hlæja með.
Morgunblaðið/Golli
Ársæll Aðalsteinn Árnason er fimm ára stoltur eigandi Hud-
son 1947, sem hann fékk í vöggugjöf frá föður sínum, Árna
Páli Ársælssyni, sem fékk hann í vöggugjöf frá föður sínum,
Ársæli Árnasyni. Afinn fékk bílinn gefins þar sem hann beið
eftir brotajárnsskipi og hefur gert hann þrisvar sinnum upp.
Fornbílaklúbbsins um landið; 1987,
’97 og 2007. Annars er ekkert gaman
að vera á honum lengur. Vegirnir eru
ekki nógu slæmir fyrir hann. Hann
var svo undurljúfur á ónýtum vegi.
Þegar ferðafélagarnir grétu úr sér
augun yfir bílunum sínum geystist
ég áfram með bros á vör.“
Í svartholið með afa
Núverandi eigandi Hudsonsins er
fimm ára. „Þær höfðu einhverjar
áhyggjur af því á leikskólanum að
drengurinn væri ekki í góðum fé-
lagsskap hjá afa sínum,“ segir Ársæll
og hlær við. „Hann var að segja frá
því að hann hefði farið með afa í
svartholið en það er hús á Árbæj-
arsafni, sem Fornbílaklúbburinn hef-
ur. Við köllum það Svartholið af því
að það er svart á litinn. Svo fannst
þeim taka stein-
inn úr þegar
drengurinn sagði að hann hefði verið í
bíl með afa og hann keyrt út í sjó. En
þá vorum við á láðs- og lagarbílnum
hans Jóa svo drengurinn sagði satt,
þótt enginn vildi trúa honum.“
Þeir eru auðvitað í Fornbílaklúbbn-
um. „Já, já. Hann Ársæll Aðalsteinn
kallar hann druslubílaklúbbinn og
hann gengur undir því nafninu hér
heima við. Fornbílaklúbburinn var
stofnaður 19. maí 1977 og við erum
auðvitað þar um borð.“
„Ég gengst svo sem ekkert upp í
því að eiga fornbíl,“ segir Ársæll.
„Þetta eru bara bílar fyrir mér. Sum-
ir tala um þá sem menning-
arverðmæti. Ekki ég. Ég á bíla til að
nota þá. Hér áður fyrr vorkenndi
fólk manni alveg óskaplega að vera á
þessu en svo breyttist þetta og það
varð fínt að eiga gamlan bíl og nú eru
menn að flaðra upp um mann út af
þessum druslum.“
– Þykir honum vænna um einn bíl
en annan?
„Það veit ég ekkert um. Það hlýtur
þá að vera Oldsmobilinn, sem ég hef
átt síðan ’64.“
En hvað með púkann? Liggur
hann í bílum einsog pabbinn? „Nei,“
svarar Árni Páll. „ Ég bara keyri. Og
ef eitthvað bilar keyri ég heim í skúr
til pabba.“
„Hann er alinn upp í og í kringum
þessa bíla,“ segir Jóhann.
„Ég vandist því smábarn eins og
Ársæll minn seinna að vera á öðru
vísi bílum en allir aðrir. Það er dálítið
flott tilfinning, þegar maður er búinn
að læra að meta hana.“
Þetta er bara bíladella
Við höfum meðfram samtalinu
skoðað albúm með myndum af bíla-
flota þeirra bræðra. „Við erum eig-
inlega fornbílasafn, þegar þessu er
Eftir Freystein Jóhannsson
freysteinn@mbl.is
É
g held að fyrsti bíllinn
hafi komið til mín af því
að ég þurfti að komast
milli staða svona um
það bil,“ segir Ársæll.
„Það var rúnturinn,“
segir Jóhann.“
„Já rúnturinn,“ segir Ársæll. „Þá
voru partí ekki í heimahúsum. Við
fórum á rúntinn. Það var félagsleg
nauðsyn að hafa ráð á bíl eða ein-
hverju í þá áttina. Og svo fórum við á
sveitaball. Ferð á sveitaball kostaði
legu undir bílnum í viku á eftir svo
hann yrði ferðafær aftur. Það var
nauðsynlegt að eiga einn ökufæran
og annan til að gera upp.“
„Svo stóð það á endum að þegar
annar var búinn þá var hinn tilbú-
inn,“ segir Jóhann. „Og þannig gekk
þetta bíl af bíl.“
Gerður upp fimm sinnum
„Ég fékk prófið 1962 og eignaðist
þá fyrsta bílinn minn,“ segir Ársæll.
„Árið 1964 eignaðist ég Oldsmobile
1956 og ég á hann enn, hef gert hann
fimm sinnum upp. Hann er bezti bíll
sem ég hef keyrt. Ég fæ bara ekki að
hafa hann neitt lengur fyrir púk-
anum.“
Undir það tekur púkinn, sonur Ár-
sæls, Árni Páll. „Ég lærði á splunku-
nýjan Benz þegar ég tók prófið ’97.
Þá skildi ég af hverju pabbi var
svona hrifinn af Oldsmónum. Benz-
inn var drusla í samanburði við
hann.“
HUDSON Í VÖGGUGJÖF