Skinfaxi - 01.07.1926, Qupperneq 9

SKINFAXI
:57
✓
er erfitt að þekkja lifandi fræ frá rotnuðum plöntum, og
þó að það finni kjarnfræin, þá iánast því illa að láta
þau gróa í sínum akri. Er þá oft tekið það óliapparáð
,að hrifsa alt, sem næst, bæði fúið og grænt, og smekk-
vísin hverfur, scm ætti að finna muninn.
Ekki fer betur fyrir þeim, sem vantar þjóðlegan
þroska, þegar hann kemur í stórbæi og l^orgir. ]?ar ér
svo margt, sem glepur, að slíkum mönnum verður
erfitt að festa liugann á glöggum og nothæfum fyrir-
myndum. Stórborgum hefir verið likt við frumskóg.
Stórvaxin tré gnæfa liátt yfir nágrennið, en vafnings-
viður fléttast utan um þau á alla vegu. Hann er öf
þróttlaus til þess að standa sjálfstæður. En í forsæl-
unni á grnndvelli skógarins er sjaldan kjarngróður að
finna, þar er loftið hráslagalegt og fult óheilinda, í
þeim dragsiig hefir margur íslenskur kvistur farist.
pað er liöfuðskylda ungmennafélaga að vinna á móti
öfugstreymi aldarfarsins. pað er markmið þeirra, að
islensk alþýða verði mentuð og þjóðrækin. pau hafa
unnið að þessu eftir mætti, en betur má ef duga skal,
þvi að víða er við ramman reip að draga. pau verða
að vera samtaka við önnur menningarfélög landsins,
sem starfa að alþjóðarheill, svo sem iþróttafélög, bind-
indisfélög, iðnfclög o. fl. sambönd. En mest ríður þó
á, að ungmennafélög samræmi betur störf sin en þau
hafa gert, og beini þeim ákveðnara að föstu marki.
En til þess þurfa þau að hafa aðstoð einhverrar fjöl-
mennrar stéttar; verður kennarastéttin þar sjálfkjörin.
pað er hún, sem vinnur að uppeldi og lýðmentun.
Kennarar landsins ættu sem allra víðast að vera for-
ingjar ungmennafélaga; þeir eru til þess kjörnir, vegnit
mentunar sinnar og atvinnu, en þó einkum vegna ás.t-
ar þeirrar, sem hver góður kennari hlýtur að fá á
nemendum sínum. Kennurum ætti að vera það ánægja
ög metnaður að vinna að framhaldsnámi með nemend-
um sínum, og varla getur betra færi á þvi annarstaðar