Skinfaxi - 01.04.1935, Blaðsíða 10

10
SKINFAXI
Bindindið þykir ofstæki. Hófdrykkjan er lofuð. Eg
þekki ykkur, sem segið, að eigi ekki að íaka freisting-
una frá fólkinu. Fólkið eigi að læra að sigra hana.
Menn eiga að vera Iierrar nautna sinna, en ekki þrælar.
Þið, sem þessu lialdið fram! Rifið brýrnar af ánum.
Það er þroskandi að þræða vöðin. Brjótið vita, spreng-
ið bryggjur og brimgarða i loft upp, og eg skal viður-
kenna, að það sé samræmi í framkomu ykkar og kenn-
ingum.
Hitt gæti verið, að eg kallaði ykkur manndrápara.
Þó myndi þelta ekki valda meira böli en „hófdrykkj-
an“ ykkar.
Það er falsgvdling „hófdrykkjunnar“, sem tælir þús-
undirnar út i forað áfengisnautnar.
Sumir segja, að eg sé ekki dómbær um þessa hluti.
Eg liafi aldrei fundið álirif „guðadrykksins“. Eg liafi
aldrei reynt álirif vínsins á mér sjálfum.
Þetta er satt. ,
En eg liefi séð. Eg liefi vitað ölvaða menn vella um
sjálfa sig á jafnsléttu, berjast ástæðulaust, slá framan
i hesta sína með svipunni fyrir engar sakir, l)ölva kon-
um sínum og aðhafast margskonar ráðleysi, sem al-
gáðu fótki þykir minnkun að. Þeir, sem telja þetta guð-
leg áhrif, liafa aðra guðshugmynd en eg. Töluvert aðra.
Getum við ekki skilið þjáningu og eymd sjúkra
manna, nema við liggjum í sömu sótt?
Eg veit það gjörla, að kynslóð min er ekki bindind-
issöm. Samvizka þjóðarinnar sefur i þessum efnum.
Það er fínt að drekka. Fínar veizlur, þar sem vín eru
á borðum, eiga upptök að hnignun margra mennta-
manna okkar.
Fínu borðvínin setja svikamyllu stjórnmálalifsins í
gang.
Alþýðan hefir jafnan búið við það ólán að gleyjia
við vömmum og skömmum fína fólksins. Eins er um
þetta. Altar stéttir ganga Bakkusi á hönd. Hann hefir