Skinfaxi - 01.04.1935, Blaðsíða 61

SKINFAXI
61
félög, sem vekja æskuna til vaxtar og dáða. Þau eiga að
skapa og skilja sína samtíð.
Hér er málefni, sem þeim er skylt að sinna og getur skap-
aS aukinn kraft og vaxandi gengi í framtíðinni.
Skúli Þorsteinsson.
Ungmennafélög, sem hugsa til aS taka upp fræSsluhringa-
starfsemi, og vilja fá i þvi skyni nokkur eintök af bók Frið-
riks Ásmundssonar Brekkans: Al])ýðleg sjálfsfræðsla, geta feng-
ið hana með mjög góSum kjörum hjá skrifstofu Stórstúku ís-
lands, er gefið hefir bókina út. Be/,t er að snúa sér uin það
efni til Jóh. Ögm. Oddssonar stórritara, Hafnarstræti 10,
Reykjavík.
A. S.
(Skrifað að meslu eftir frásögn Guðnýjar Jónsdóttur hús-
freyju í Garði i Aðaldal).
Á aðfangadag jóla árið 1879 gerðist sá atburður á Hafra-
læk í Aðaldal, sem hér verður frá sagt:
Tvíbýli var á Hafralæk þetta umrædda ár. Bjuggu þar bænd-
urnir Jón Guttormsson og Friðlaugur Jónsson.
Ingibjörg, kona Jóns Guttormssonar, var i óða önn að und-
irbúa komu hátíðarinnar. Henni til aðstoðar var dóttir henn-
ar, 14 ára stúlka. Átti hún að hita vatn til hreingerninga
frammi i eldhúsi. Bað hún hróður sinn, 10 ára pilt, að sækja
fyrir sig vatn í fötu, i brunn, sein var þar frammi á hlaðinu.
Drengurinn fór út með fötuna, en kom að vörmu spori aflur,
vatnslaus, og sagði sínar farir ekki sléttar. Ilafði hrunnfestin
slitnað og dottið niður í brunninn ásamt fötunni, sem við
hana var tengd. Kom Jón bóndi inn, er þau ræddu um þetta.
Var honum sagt frá þessu slysi, sem drengnum féllst allinikið
til um. Kvað faðir haiis þetta ekki mundi saka og skyldi
hann ná upp fötunni, svo að hægt yrði að gefa vatn í bæinn
áður langt liði. Gekk hann við það út og drengurinn á eft-
ir honum.
Þegar út kom að brunninum, steig Jón þegar niður um op-
ið á brunnkassanum, festarlaus og kleif niður þannig, að hann
spyrnli fótum út í veggina, en þeir voru lilaðnir af grjóti og