Skinfaxi - 01.04.1935, Blaðsíða 43

SKINFAXI
43
sé slunduð sú framleiðsla, sem bezt borgar sig með
liliðsjón af landkostum og markaðsskilyrðum.
Af þeim þægindum, sem þetta skipulag liefði í för
með sér, mætti margt telja. Þar mundi með litlum
kostnaði gela verið sími til afnota fyrir hvert heimili,
rafmagn til tjósa, suðu og hitunar, reglulegar póstferð-
ir, sameiginlegt útvarp, sameiginleg leslrarstofa og
bókasafn og aðstaða til margskonar félagslifs og
skemmtana, sem þvi nær ókleift er að rækja i dreif-
býli sveitanna, en sem nútímafóllc elcki getur án verið.
I liverir samvinnubyggð mundi verða samkomuhús,
sem yrði nokkurskonar miðstöð byggðarinnar. Þar
mundi svo síðar rísa upp barnaskóli.
Samvinunbyggðirnar æltu að keppa að því að verða
sjálfum sér nógar að svo miklu levti sem bægt er. Þar
ætti að stunda ýmiskonar handverk og iðnað í smáum
stíl, einkum á vetrum. Mundi þetta sérstaklega bent-
ugl í sambaudi við rafmagn.
Ábúendur bverrar samvinnubyggðar verða aö starfa
saman í félagi, þar sem ákveðið er hversu langt sam-
starf þeirra og samvinna gengur. Sjálfsagt er að félags-
rnenn ráði þar mestu um sjálfir. Ræktun landsins og
allir flutningar ætti að sjálfsögðu að vera unnið í félagi.
Þegar kemur til hins eiginlega búreksturs, vandast fyrst
málið.
Félagsrekstur getur verið i mörgum myndum. Fyrsta
stig lians er að rækta landið sameiginlega og skipta þvi
siðan í milli býlanna. Þá má og liafa heyöflun og aðra
jarðrækt í félagi og skipta síðan uppskerunni, en láta
bvert býli hafa búpening fvrir sig. Þannig má benda á
mörg stig i félagsrekstri. Reynslan verður að skera úr
um það, bversu langt beri að ganga í þessum efnum,
og láta fólkið sem mest sjálft móta starfsháttu sína.
Þegar reistar verða samvinnubyggðir, samkvæmt
þeim bugmyndum, sem nú eru uppi, verður ríkið að
leggja til þeirra mikið fé. Slík fjárframlög eru því að