Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 26

26
SKINFAXI
Ungmennafélagar hafa borið fram þá kröfu, að em-
Lættispróf veiti drykkjumönnum engin forréttindi Um
];á kröfu vilja þeir fylkja fólkinu. Tökum lækna til
dæmis. Hvenær sem er getur þjónandi læknir átt von
á að verða kvaddur til að vinna hin ábyrgðarmestu
störf. Bílstjórum er bannað að neyta áfengis við störf
sín, og það með réttu. En Jæknirinn má, að gildandi
lögum og befð, drekka frá sér ráð og rænu. En það er
ekki rélt, að lála fólkið þúa við slikt réttleysi og öi--
yggisleysi.
Eða þá löggæzlumenn. Einn þáttur í þeirra starfi er
að gæta þess, að áfengislög séu baldin. Myndu þeir ekki
liafa tilbneigingu til að gæta þess slælega, ef þeir væru
sjálfir vínmenn? Yissulega. Uað mætti sanna með dæm-
um, ef þurfa þætti.
Eða þá kennarar. Mér finnst, að uppeldisfróðir menn
ætlu að vita það, að það er ekki hægt að ná siðferðileg-
um árangri í uppeldi, án þess að vera fyrirmynd. En
Iiið siðferðilega uppeldi er aðalatriðið. Og nú eru það
lög, að Jjörnum sé kennt um skaðsemi tóbaks og áfeng-
is. Eg skil ekki þann mann, sem óskar að standa frammi
fyrir börnunum og kenna þcim um skaðsemi fordæmis
sins.
Embættismenn hafa betri aðstöðu en aðrir til að
móta samkvæmislif þjóðarinnar og þá Iiætti sem þykja
finir. Áfengisnautn er fjárhagslega og menningarlega
báski fyrir sjálfstæðið. Þess vegna er það sjálfsagt fyrir
þjóðfélagið, að lyfta ekki þeim til aukinna áhrifa, sem
vinna fyrir hættuna og auka hana. Áhrifavald drykkju-
mannanna verður að hverfa. Rikisvaldið á að gera sitt
til þess.
Ungmennafélagar hafa horið fram þá kröfu, að þjóð-
in verði látin greiða atkvæði um það, hvort leyfa skuli
innflutning og sölu áfengis. Þetta er þó ekki svo að
skilja, að bannmálið sé stefnumál ungmennafélaga.
Ýmsir góðir ungmennafélagar hafa ótrú á banni, þf> að