Skinfaxi - 01.04.1939, Side 38

SKINFAXI
38
Enginn honum gætur gefur.
Gamalt fólk í bænum sefur.
Út í bláinn horfir hann.
— Lítið barn, sem enginn ann.
Ömurleikans óró fellur
yfir þenna litla svein.
Glampi upp af gleymdri minning
grefur inn í hjartað mein,
yfir barminn ekka sára
augun varpa regni tára.
Kallar hann í himininn:
Pabbi! komdu, pabbi minn!
Enginn heyrir. Enginn svarar.
Öll er jörðin þyrnum stráð.
— Gleymist hinum stóra og sterka
stríð af einu barni háð.
Árni litli áfram heldur
yfir þúfur, flög og keldur.
Kallar hann í himininn:
Pabbi! komdu, pabbi minn!
Þyngist óðum þrautagangan.
Þreytan brennir hverja taug'.
Þungur sjór af sorg og ekka
sveipar um hann heitri laug.
Barn að jarðar brjósti þokast.
Bláu augun svefni lokast.
— Stígur hróp í himininn:
Pabbi! Komdu, pabbi minn!