Skinfaxi - 01.11.1940, Síða 6

86
SKINFAXI
V é r m ó t m æ 1 u m allireinliuga, í s 1 e n z k-
i r u n g m e n n a f é 1 a g a r, í s 1 e n z k i r m e n n.
III.
En hér má ekki láta sitja við orðin ein — ekki við
mótmælin tóm. Vér verðum að bjarga því, sem borgið
verður, af frelsi voru, þjóðerni og menningu. Þó að
land vort sé hernumið og réttur vor skertur, megum
vér fyrir engan mun láta hernema skoðanir vorar, slcap
vort né sæmd vora. Um það efni ber oss að standa trú-
lega á verði.
Oss ber að vara oss alvarlega á því, að verða sam-
dauna linefavaldinu, vopnabeitingunni, rangsleitninni
og kúguninni, svo að tilfinning vor fyrir því sljóvgisl
og vér hættum að finna alla viðurstyggð þess. Vörumst
það eindregið, að venjast vopnaburðinum svo, að það
hætti að móðga oss og særa oss inn að hjartarótum, að
horfa á hann. Látum ekki stríðsfréttirnar deyfa oss svo,
að vér hættum að skelfast við að lieyra um blóðsúthell-
mgar og limlestingar. Látum ekki fregnirnar, sem vér
fáum af kúgun annarra þjóða, sætla oss við það, sem
orðið er í landi voru, með þeirri hugsun, að aðrir hljóti
þó enn verri útreið en vér. Og látum umfram alla muni
ekki fjöldamorð umheimsins, mannfyrirlitningu og lil-
ilsvirðingu á einstaklingnum verða til þess, að rýra eða
deyfa þá ríku áherzlu, sem vér leggjum á manngildi,
einstaklingsrétt og einstaklingsþroska, né að minnka
trú þá, sem vér höfum á helgi og óbætanleik hvers ein-
staks mannslífs.
Þessar viðvaranir eru ekki mæltar að ósekju né lit i
bláinn. I öllum þeim atriðum, sem hér voru nefnd,
liggur hætta fólgin, og verður því aðeins hjá henni
stýrt, að vér gerum oss liana ljósa og vörumst hana.
Nú um sinn fremur en nokkurntíma fyrr hlýtur
kjörorð vorl að vera: „ísland frjálst og það sem fyrst.“
Vér hljótum að leggja á það megináherzlu og miða