Skinfaxi - 01.11.1946, Qupperneq 16

68
SKINFAXI
í'ökuðu sjálfkrafa, eða sátuna, sem skilaði sér fyrir-
hafnarlaust heim i heygarð. I þröngum, dimmum og
köldum torfbæjum dreymdi konuna um björt, lilý og
vistleg húsakynni. Þegar minnst var um eldiviðinn,
dreymdi liana um matinn, sem sauðst sjálfkrafa. Og
æskan bundin í háða skó, en logandi af fróðleiksfýsn
og útþrá lagði langleiðir að baki — í draumi — í rekkj-
unni, sem rann, eða klæðinu sem flaug.
Þannig dreymdi forfeður vora gegnum aldirnar. Nú
er timinn kominn til að láta þessa drauma rætast, þar
sem þeir voru dreymdir. Það er hægt, ef við tökum
á málunum með raunsæi, samheldni og festu.
Bragi Sigurjónsson.
Svai’
Hla]lcl«»rts Kristján§80iitta<:
i.
Mér er það að sjálf-
sögðu ljúft að verða við
tilmæium þeim, frá rit-
stjóra Skinfaxa, að
skrifa stutta grein um
helzlu nauðsyn sveita-
fólksins. Ég ætla þó í
upphafi að slá varnagla.
Menning nútimans er
hugtak, sem liægt er að
teygja og þrefa um. Ég
ætla mér að gera í stuttu
máli grein fyrir því,
hvað ég tel, að sveita-
fólkið þurfi til þess, að
það geti lifað góðu lífi,
tileinkað sér og not-
Halldór Kristjánsson.