Skinfaxi - 01.11.1963, Qupperneq 39

úr hverjum vanda er að gera sér grein
fyrir ástandi og horfum og þá helzt að
reyna að skilja forsendur ástandsins.
Höfuðeinkenni þeirra tíma, sem við lifum
á, er hverfandi áhrif þjóðræknislegrar
bændamenningar og hratt vaxandi áhrif
borgarmenningar, sem einkennist af múg-
sefjun auglýsingaskrums og verzlunar-
mennsku. Peningamælikvarðinn er að þoka
til hliðar þjóðhoLlu mati á verðmætum hins
da,glega lífs, andlegum og veraldlegum.
Manngildis- og verðmætamælikvarðinn er
peningar og völd í krafti þeirra.
Augljóst er orðið, að ekki verður endur-
vakinn hugsjónaeldur og rómantísk þjóð-
rækni aldamótaáranna og er einnig spurn
hvort það þjónaði tilgangi æskulýðsstarfs-
ins í dag.
öllum er Ijós þörf æskufólks fyrir fyrir-
myndir til að fylgja og takmark að miða
getu sína við. Allir voru sammála um að
verðleikalausar „fegurðardrottningar“,
Bardottur og Prestleiar eru lítið mannbæt-
andi fyrirmyndir æskunni og einnig var
það einróma álit að vart sé það æskufólki
verðugt keppnistakmark að setja heims-
met í jafnfætishoppi eða pönnukökuáti.
1 fyrra erindinu var lögð áherzla á þann
þátt æskulýðsstarfsins að ala æskulýðinn
upp ýmist sem þátttakendur í framleiðsl-
unni eða sem neytendur t. d. með sköpun
hollra neyzluvenja og einnig í félagavali.
0. S. reyndi í erindi sínu að varpa Ijósi á
hverjar leiðir þarf að kanna til að von
verði um jákvæðan árangur.
Það skal viðurkennt, að hvorki 0. S. né
mótsþátttakendur komust að einni og ein-
hlítri niðurstöðu, en lítið dæmi gæti e. t.
v. varpað ljósi á hvert stefndi.
Starfsfræðsla, sem einungis er fólgin í
því að skýra fyrir æskumanninum hve
langan tíma tekur undirbúningur fyrir
ákveðið starf, hvað sá undirbúningur kost-
ar í krónum, hvaða krónufjölda er að
vænta að loknu námi og hverjar atvinnu-
horfur eru í starfsgreininni, þ. e. a. s. hve
arðvænlegt muni vera að leggja stund á
nám í viðkomandi starfsgrein, ef hæfileik-
ar og geta gera það kleift, hún er hreint
verzlunarsjónarmið og er fyrir margra
hluta sakir vafasöm uppeldisforsenda.
Starfsfræðsla, sem þar á móti byggir á
fróðleik um eðli og eiginleika starfsins og
þýðingu þess í þjóðfélagsbyggingunni, er
ekki aðeins þörf, heldur lífsnauðsynleg.
Sú ánægja, sem fylgir starfi völdu á síð-
arnefndu forsendunum, styrkir sjálfsvit-
und mannsins og eykur sjálfsviðingu fyrir
að vera hæfur 1 starfi sínu og vita þýðingu
þess fyrir þjóðfélagsheildina. Með því móti
er von til að æskulýðurinn öðlist að nýju
þau manngildissjónarmið, sem alla tíð áður
hafa gefið honurn reisn.
Annað dæmi: Áður fyrr voru neyzlu-
venjurnar lítið vandamál í þjóðfélaginu og
þá fóru um leið lífshættirnir eftir mótuð-
um brautum.
Með vaxandi fjölbreytni í neyzluvali og
lífsháttum er auglýsingatæknin og sölu-
mennskan að verða alls ráðandi og það svo.
að allur fjöldi fólks er orðinn leiksoppur,
en ekki herra síns lífsstíls. Menn eru hætt-
ir að geta ráðið sínum lífsháttum fyrir
ofurvaldi verzlunarmennskunnar. Ef við
viðurkennum að þróun þessari verði ekki
snúið við, virðist ekki margra kosta völ.
Svo hættulegt sem það kann að vera,
lítur út fyrir að æskulýðsstarfsemin verði
að taka upp starfsaðferðir í samræmi við
tíðarandann og reyna að ná valdi á öflum
S KIN FAXI
39