Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Blaðsíða 18

Siglt fyrir Horn.
hafði verið löngu fyrirfram. Hallarhliðinum
var skyndilega hrundið upp, og út þeysti löng
röð vagna, en fólk stöð og glápti furðu lostið.
Hinir kjörfurstalegu vagnar óku með brauki
og bramli sem leið lá til „Kruzberg", dálítill-
ar hæðar, sem þá lá spölkorn utan við Berlín,
en nú er innan borgarinnar, með þeim fór fjöl-
skylda kjörfurstans, æðstu embættismenn og
ríkiskassinn. „Kreuzberg" var reyndar ekkert
Ararat — það var ekki ýkja margra metra
hátt — en það var þó samt hærra en götur
Berlínar, og í nokkurn tíma eftir komu synda-
flóðsins myndi þar vera öruggt hæli — svo var
alltaf hægt að íhuga seinna, hvað gera skyldi.
„Þú hafðir þá eftir allt saman rétt fyrir þér!“
sagði kjörfurstinn, hálf-kvíðinn, og hálft í
hvoru ánægður, við sjálfan sig, þegar hann leit
út um vagngluggann á gráan himininn og undr-
andi, glápandi fólkið, sem ekkert skildi í þess-
um tiltektum.
En þegar það vitnaðist á eftir, hvað hefði
orsakað hinn bráða flótta höfðingjanna, varð
undrun fólksins að vísu ekki minni, en hún
snerist í heift og hatur yfir því, að hinir háu
herrar skyldu taka til fótanna og yfirgefa borg-
ina á „hættunnar" stund, án þess að vara borg-
arana við „hættunni", en skilja þá eftir, ofur-
selda örlögunum, sem áttu að verða þau að
drukkna á hinn aumkunnarverðasta hátt í æð-
andi öldum flóðsins.
Það leið að kvöldi og höfðingjarnir voru löngu
komnir til ,,Kreuzberg“, þar sem þeir bjuggu
um sig sem bezt þeir gátu. En ekkert varð enn
úr regninu og ekki bólaði á syndaflóðinu —
kjörfurstanum til mestu gremju. En loksins
kom lítilsháttar, hressandi þrumuskúr. 1 fyrstu
hefur hann vafalaust verið tekinn sem byrjandi
syndaflóð, en þegar brátt stytti upp og sólin
tók aftur að skína, tók einn fulltrúi heilbrigð-
ar skynsemi meðal tignarfólksins til sinna ráða.
Það var kjörfurstafrú Elísabet, sem tókst að
fá mann sinn til að aka heim, þar eð heims-
endi væri bersýnlega frestað til betri tíma.
Dapurt í huga og all-skömmustulegt hélt
hirðfólkið heim til hallarinnar. Þá gerðist nokk-
uð, einmitt í því að hallarhliðið opnaðist fyrir
276
V I K I N G U R