Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Blaðsíða 57

— Halló, Bill, hvernig gengur það í nýju atvinnunni
þír/ni í búðinni?
•—• Ég var rekinn.
•—• Rekinn, hvers vegna?
— Ég tók miða af kvenkjól og setti hann á bað-
ker.
— En hvers vegna varstu rekinn fyrir það?
— Jú, sérðu til. Á miðanum stóð: „Hvernig myndi
þér líka að sjá beztu vinstúlku þína í þessu fyrir 250
krónur?"
★
Veiðimaður einn í Afríku rakst einu sinni á fílsunga
úti í skógi. Unginn' var draghaltur og veiðimaðurinn
sá að stór þyrnir hafði stungist upp í löppina á honum.
Hann lyfti upp löppinni á fílnum og dró út þyrniflís-
ina með mestu varkárni.
Nokkrum árum seinna var veiðimaður þessi staddur
í dýrasýningarhúsi og sat þar í almennum sætum. Var
þá komið með fíl inn á leiksviðið, sem veiðimanninum
fannst hann kannast við og þóttist þar þekkja fílinn.
sem hann hafði hitt úti í frumskógum Afríku með
flisina í fætinum, og hann sannfærðist um þetta þegar
fíllinn gekk til hans, brá um hann rananum og lyfti
honum upp í beztu sæti.
'k
Skotinn hafði verið á ferðalagi í París. Þegar hann
kom heim, skýrði hann konu sinni nákvæmlega frá
því, hvað hann hefði eytt miklu í þessari gleðinnar
borg, en þrátt fyrir nákvæma íhugun gat hann ómögu-
lega munað, hvernig hann hafði eytt 17 aurum.
— Jæja, karlinn, sagði frúin hálvond, — svo þú
hefur þú haft framhjá.
★
Ungur Skoti fór eitt kvöld út með stúlku sinni. Þegar
hann kom heim aftur, beið faðir hans eftir honum
nokkuð áhyggjufullur að sjá og sagði:
— Varstu með stúlkunni þinni í kvöld?
Sonurinn: — Já, pabbi, en því ertu svona áhyggju-
fullur?
Faðirinn: — Ég var bara að hugsa um, hvað það
hafi kostað mikið.
Sonurinn: — Bara 2 krónur.
Faðirinn: — Jæja, það var ekki svo mikið.
Sonurinn: — Nei, það var allt, sem hún átti.
Skoti var í háarifrildi við vagnstjórann út af far-
gjaldinu. Loks verður vagnstjórinn svo reiður, að hann
grípur handtösku Skotans og hendir henni í skurðinn.
Þá hrópar Skotinn:
— Ekki nægir yður að félfletta mig, heldur ætlið
þér einnig að drekkja honum syni mínum.
Prófasturinn: — Manst þú, Lárus minn, hvað Nói
gerði, þegar Orkin va/r orðin landföst á fjallinu Ara/rat?
Lárus gamli skipstjóri: — Hann hefur sjálfsagt orðið
að taka saman einhverja skýrslu um strandið.
★
Tveir Skotar talast við í síma:
— Ertu upptekinn í kvöld, Mac?
— Nei, Donald.
— En annað kvöld?
— Nei, ekki heldur.
— En á föstudagskvöldið?
— Já, þá hef ég eftirvinnu.
— Það var leiðinlegt, því að annars ætlaði ég að
bjóða þér til kvöldverðar á föstudagskvöldið!
★
Skoti kom í búð og keypti skjalatösku.
— Viljið þér láta pakka töskunni inn? spurði búðar-
maðurinn.
— Nei, það er óþarfi, en þér getið látið pappírinn
og seglgarnið ofan í töskuna, sagði Skotinn.
★
Tveir Skotar, sem voru á skemmtiferð í Suður-
Ameríku, voru svo óheppnir að lenda í hraðlest, sem
ræningjar réðust á. Þegar ræningjarnir komu að Skot-
unum, tók annar þeirra upp 100 punda seðil, rétti hin-
um og sagði:
— Kærar þakkir fyrir lánið, Mac Intosh.
★
Síminn hringir.
„Halló“, segir forstjórinn.
„Ég átti að skila frá konunni minni, að hann Fúsi
væri veikur“.
„Heldurðu, að ég heyri ekki að þetta ert þú, Fúsi
minn?“
„Nei, það er helvítis lygi. Það er ekki ég“.
VÍKINGUR
315