Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1973, Side 6

Sjómælingabáturinn Týr við bryggju í Reykjavik.
því, að nú er auk fyrri skilyrða
krafizt gagnfræðaprófs, en þó er
hverjum manni, sem þess óskar,
gert kleift að komast inn í skól-
ana með því að setjast í undir-
búningsdeild.
Þetta er rétt stefna. Hér eru ef
til vill ekki allir sammála, í þeim
mannavandræðum, sem í dag er
við að glíma, en ég vil benda á,
að þrátt fyrir það, að sjúkra-
húsin hafi verið í miklum vand-
ræðum með starfslið, hefur eng-
um dottið í hug að slaka í neinu
á kröfum til sérmenntaðs fólks,
sem þar á að starfa; frekar hef-
ur verið stefnt í aðra átt, í sam-
ræmi við kröfur tímans.
Með nýtízku skipum og al-
mennri menntun landsmanna
væri rétt að stefna enn hærra
með inntökuskilyrði í skóla yfir-
manna. Starfsreynsla þyrfti að
skipa verðugri og raunhæfari
sess með því að krafizt væri, að
verðandi skipstj órnarmenn fiski-
skipa hefðu verið ákveðinn sigl-
ingartíma á öllum þeim helztu
tegundum veiðiskapar, sem hér
eru stundaðar hverju sinni. Lær-
lingar til skipstjórnar í far-
mannastétt þyrftu að hafa siglt
á hinum ýmsu gerðum kaupskipa,
eins og olíuflutningaskipum,
kæliskipum, strandferðaskipum
o. s. frv. ákveðinn tíma.
Mönnum finnst ég ef til vill
nokkuð hástemmdur, en ég tel, að
með rökum megi segja, að nú-
tímasjómennsku, bæði með far-
mönnum og fiskimönnum hafi
á undanförnum árum fleygt svo
fram, að full þörf sé á að viður-
kenna, að stjórn nýtízku skipa
og flókinna tækja útheimti kunn-
áttumenn. bæði á bóklegu og verk-
legu sviði. Þeim mun betri undir-
stöðu, sem menn þessir byggja
á, þeim mun meiri og drýgri af-
köstum megum við vænta til þjóð-
arbúsins í heild. Hjá þeim þjóð-
um, sem lengst eru komnar á
sviði fiskiveiða og farmennsku er
þetta enda að fullu viðurkennt.
Það ætti ekki að þurfa að fara
mörgum orðum um ábyrgð
manna, sem stjórna 150 millj.
kr. skuttogara eða sigla til er-
lendra hafna með 1000-1500
millj. kr. farm sjávarafurða inn-
anborðs, auk svo þeirra manns-
lífa, sem um borð eru.
En það, sem er sjómannastétt-
inni nauðsynlegt er, að þjóðin og
unga fólkið í landinu trúi, að
þessi störf þurfi á hinum hæf-
ustu mönnum að halda, sem njóti
fjölþættrar, verklegrar og bók-
legrar undirbúningsmenntunar,
svo að það verði eftirsóknarvert
ungum og framsæknum mönnum
að fara til sjós. Skóla undirstöðu-
atvinnuvegar landsmanna og
störf sjómanna verður að skoða
í nýju ljósi, nýrra tíma.
Með eflingu sjómannamennt-
unar á sem breiðustum grund-
velli yrði sjómönnum einnig gert
mun hægara um vik að skipta
um störf síðar á ævinni, ef at-
vikin höguðu því þannig.
Kynning á störfum sjómanna
þarf einnig að vera mun raun-
hæfari. Hefur mér oft blöskrað
sinnuleysi svonefndra fjölmiðla
gagnvart sj ómannaskólanum og
skólum atvinnuveganna yfirleitt.
Á sjómannadegi sendum við
sérstakar kveðjur til sjómanna
við skyldustörf á hafi úti, en þó
er okkur öllum efst í huga varð-
skipsmenn okkar, sem standa nú
í eldlínu sjálfstæðisbaráttu þjóð-
arinnar.
Störf landhelgisgæzlunnar á
sjó og í landi þakka allir lands-
mehn og meta. Ég tel það aðdá-
unar- og þákkarvert hve varð-
skipin hafa oft staðið sig vel í
baráttu við ofurefli liðs undanfar-
ið, iðulega vopnlausir. Islending-
um hleypur kapp í kinn, þegar
andstæðingar okkar í landhelgis-
málinu láta viðurkenningarorð
falla um störf sjómanna okkar,
eins og lesa mátti í erlendum
blöðum nú í byrjun maí, en þar
sagði svo: „Tæknilegt afrek, sem
markar tímamót, svo og frábær
sjómennslca hafa orðið til þess,
að íslendingar höfðu unnið
þorskastríðið áður en síðustu
samningaviðræður hófust.“
Síðan þetta var sagt, hafa Bret-
ar gert innrás í íslenzka lögsögu
með vopnavaldi, en varðskipin
hafa samt enn aukið hróður sinn.
Þegar landhelgismálið hefur
endanlega unnizt með órofa þjóð-
areiningu, eru mikil verkefni
YlKINGUR
206