Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1973, Blaðsíða 17

ur, sem teknar hafa verið í bæj-
um e'ða á opnum svæöum og flutt-
ar um borö; vilji menn hafa mök
viö þær, veröur fyrst aö fá leyfi
hjá gjaldkera skipsins, og síöan
aö fara afsíöis með þær í lestina.
Skipulagshæfileikar hennar
náðu lengra heldur en að setja
fyrirskipanir og reglur. Hún
merkti flota sinn ýmsum fánum
eftir því í hvaða deild skipin voru.
Flöggin voru svört, hvít, blá, gul
og græn. Sérhver deild hafði yfir
sér ákveðinn foringja, sem voru
oft uppnefndir eins og t. d.
„Flengingarsvipa austurhafsins“,
eða ,,Froskafæðan“.
Til að tryggja það, að sjóræn-
ingjarnir hefðu nógan mat og
drykk, hafði Madam Yih hundr-
uð bænda í þjónustu sinni, sem
gerðu ekkert annað en rækta
grape, hrísgrjón og aðra fæðu
fyrir flota hennar.
Sjóræningjarnir máttu ekkert
gera nema rita niður allt, sem tek-
ið var á skrá vörulagersins. Sér-
hver, sem eitthvað vildi fá úr hin-
um sameiginlega sjóði, varð að
sækja um það skriflega til for-
ingjans. Og áður en leið á löngu,
breyttist sjóræningjanafnið yfir
í „Flutningsmenn á vörum“.
Oft sendu yfirvöldin flota til að
reyna að ráða niðurlögum sjó-
ræningja Yihs. En sérhvert sinn
sökkti hún þeim eða stökkti þeim
á flótta.
Að lokum komst keisarinn að
því að þetta var vonlaust, þar eð
Yih hafði stærri flota en stjórn-
in. Hann bauð því sjóræningjum
þeim, sem hætta vildu náðun og
uppgjöf saka.
Á gamals aldri dró Yih sig í
hlé og slappaði af við uppáhalds-
tómstundagaman sitt — smyggl-
ið. — Mörgum árum síðar dó hún
eðlilegum dauðdaga. Eftirmaður
hennar glopraði niður sjóræn-
ingjaveldi hennar. En þá var líka
karlmaður, sem hélt á málum.
Já, vissulega var kvenkynið
miklu ægilegra heldur en karlkyn-
ið á fjölum sjóræningjaskipanna.
Úr bréfum
Framhald af bls. 211.
enda af allri íbúatölu landsins.
Áður er minnst á styrk til Sig-
hvats lir landssjóði fyrir ritstörf.
Skúli studdi það mál drengilega í
þinginu og í bréfi dagsettu í Rvík
sjáum við hvað hann hefur að
segja um framgang þess (frá 21.
júní 1901) :
„Þegar mér barst styrktar-
beiðni yðar til alþingis útvegaði
ég mér meðmæli frá dr. Finni
Jónssyni og lagði svo hvort
tveggja fyrir þingið. Mál þetta
var síðan borið fram í fjárlaga-
nefnd neðri deildar, en átti þar
örðugt uppdráttar, og þó mér að
lokum, eftir að nefndin hafði
neitað allri ásjá, tækist til að fá
hana til að samþykkja 200 kr.
f. á. í eitt skipti fyrir öll, þá er
ekki að vita hvernig gengur þeg-
ar til atkvæða í deildinni kemur.
En hvað ég get, mun ég gera til
þess að þessar krónur standi
gegnum þingið, ef ske kynni að
það yrði styrkur að dvelja lítinn
tíma í Reykjavík".
Sama er uppi á teningnum
1904, en þá sækir Sighvatur enn
um styrk til ritstarfa, til að ljúka
Prestaævum. Skúli skrifar hon-
um 20. nóv. 1904: „ . . . Ekki
hefi ég miklar vonir um að þér
fáið styrk til að fullsemja presta-
ævirnar, meðan þetta Hafsteins
ríki stendur, þó að maður hafi
það í huga á næsta þingi. Þeir
munu verða margir sem Haf-
stein þarf að sjá um, að eitthvað
hreppi úr landssjóðnum, því að
þingfylgi hans verður allt að
byggjast á þess konar kaupskap.
Með beztu kveðju til ykkar hjóna
frá mér og konunni. Með vin-
semd og virðingu — yðar Skúli
Thoroddsen".
Ræðum við þá ekki meira um
bréfaskriftir til Sighvats Gríms-
sonar, en vel má vera að seinna
muni koma hér í blaðinu svipað-
ir útdrættir úr vinabréfum til
hans, eftir því sem ástæður leyfa.
Keflavík, 4. maí 1973.
Skúli Magnússon.
Margur maðurinn segir við
sjálfan sig og jafnvel aðra:
það
kemur
alðrei
neitt
fyrir
mig
Þetta eru staðlausir stafir,
því áföllin geta hent
hvern sem er, hvar sem er.
Það er raunsæi að tryggja.
Hikið ekki — Hringið strax
ALMENNAR
TRYGGINGARf
Pósthússtræti 9, sími 17700
VlKINGUR
217