Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1973, Blaðsíða 11
smíðanáms í Kaupmannahöfn, að
því er mér sýnist bezt. Skúli
segir í bréfi, að það hafi verið
rétt gert að láta drenginn sigla,
en ekki veit hann hvort hann get-
ur hjálpað Sighvati „ef yður bæri
upp á sker“.
Sighvatur Grímsson var oft í
bóksöluferðum og getur þess oft
í dagbókum sínum. Seldi hann þá
bækur fyrir hina og þessa, og þ.
á m. fyrir Skúla Thoroddsen. —
Árið 1895 tekur Sighvatur í um-
boðssölu fyrir hann 12 eintök af
Sögusafni I., sem líklegt er að
hann hafi prentað í prentsmiðju
sinni á Isafirði. Árið eftir, 1896,
tekur Sighvatur aftur í umboðs-
sölu frá Skúla 50 eintök af Beina-
málsþættinum. Sá þáttur mun
hafa verið eftir Gísla Konráðs-
son, en Sighvatur hafa búið und-
ir útgáfu. Eintakið var selt á 25
aura, „og í sölulaun hafið þér
l/5“.
Skúli getur oft um mál' það er
landshöfðingi háði móti honum,
og Lárus H. Bjarnason var sett-
ur í og ávann sér lítinn orðstír
fyrir. Allir kannast við Skúla-
málið og endalok þess. Jón
Guðnason ræðir það ýtarlega í
fyrra bindi bókar sinnar um ævi
Skúla. Ennfremur ræðir hann
um í bréfum sínum ýmsar fréttir
úr Djúpi. Segir t. d. 14. febrúar
1896: „Kaupfélagsfundur var ný-
lega um garð genginn, og urðu
fiskiloforð frek 2 þús. skpd., og
er það lítið brot af þeim afla,
sem hér er“.
Með bréfi dagsettu 27. marz
1896 fær Sighvatur frá Skúla kr.
50, sem þá var mikill peningur,
til styrktar við Pétur, sem þá var
enn ytra „svo hann geti dvalið
rétt einum mánuðinum lengur ef
hann telur sér það að einhverju
liði“.
Sama árið sem þetta er, segir
Skúli í einu bréfa sinna, að hon-
um hafi borizt bréf, tvö bréf, þar
sem dróttað hafi verið að Sig-
hvati og fréttagreinum hans úr
Dýrafirði, er komu í Þjóðvilj-
anum. Segir Skúli svo, bréfið er
dagsett á Isafirði 18. nóv. 1896:
„Þér eruð ekki vel séður hjá öll-
VlKINGUR
tíffi sveitungum yðar, eða kafnið
eigi í vinsældum, þykið of berg-
máll á stundum um margt það er
kyrrt skyldi liggja. Hefi ég oft
fengið að heyra þetta, og jafnvel
verið talið mjög athugavert að
skrifast á við slíkan mann“. —
Skúli býður því næst Sighvati
pláss í blaði sínu, ef hann þurfi
að bera hönd fyrir höfuð sér og
verjast. Segir því næst: „Ég rita
yður síðar, og vænti fastlega
bréfa og fréttapistla öðru hvoru
í vetur, hvað sem Dýrafjarðar-
höfðingjarnir segja, helzt að þeir
varði samt ekki við lög. Vinsam-
legast, yðar Skúli Thoroddsen“.
En Sighvatur karl hefur víst
þagað að mestu í fréttum úr
Dýrafirði næstu mánuði, því að
réttu ári síðar (15. des. 1897)
segir Skúli: Nú er farið að verða
langt síðan Þjóðv. ungi“ hefur
fengið að flytja fréttapistla frá
fregnritara sínum í Dýrafirði, og
þykir mér það miður, þó að ætla
megi að Dýrafjarðarhöfðingjun-
um sumum sé það lítið hryggðar-
efni. Eg vona því að karlinn láti
bráðum heyra eitthvað frá sér“.
Því næst segist Skúli vera búinn
að fá sér hraðpressu í prent-
smiðjuna, sem hann ætli ekki að
sleppa alveg strax. Hann segist
ennfremur hafa í huga að gefa
út Sturlungu, „sem nú má heita
nær ófáanleg, og er það hugsun
mín að gefa hana útú 4 deildum
á 4 árum, svo að almenningi
verði auðveldara að eignast hana.
Nýja útgáfan ætti ekki að fara
framúr 8—10 krónum, en gamla
útgáfan kostaði sem kunnugt er
20 krónur“.
Það má að líkindum teljast
rétt, að á þessum árum hafi blöð
almennt ekki greitt fyrir efni
er í þeim birtist, má þó vera að
undantekningar hafi verið þar á.
Að vísu veit ég nú ekki hvort
Sighvatur fékk nokkuð fyrir
fregnpistla sína í blaði Skúla
greitt í peningum. En alla vega
fær hann samt nokkuð fyrir snúð
sinn, því í september 1898 sendir
Skúli honum „til gamans“, 200
pd. rúg, 100 pd. bankabygg, 1 kg
kandís, 12 pd. kaffi og 6 pd. ex-
port“. „Það er lítið og óverulegt,
en þó áskil ég, að þér við ná-
granna yðar látið svo heita, sem
þér hafið greitt mér borgun fyrir
þessu fyrirfram". Sending þessi
kom svo til Þingeyrar frá Isa-
firði með e.s. Skálholti. I þessu
sama bréfi (september) ræðir
Skúli einnig nokkuð um Bessa-
staðakaup sín og segir að hús og
jörð þurfi lagfæringa og endur-
bóta við.
P. t. Þingeyri 26. júní 1901.
Skúli er þar staddur á suðurleið,
frá ísafirði, til að sitja Alþingi,
er þá fór í hönd. Sendir Sighvati
„lítilfjörlega sendingu“. Skýrir
því næst frá að nú sé fjölskylda
hans komin suður að Bessastöð-
um og sömuleiðis prentsmiðjan,
og að hún muni áður langt líður
komast í gang. Þar hélt Skúli
áfram útgáfu Þjóðviljans, og Sig-
hvatur áfram að senda honum
fregngreinar úr Dýrafirði, en
blaðið mun hafa verið talsvert út-
breitt á Vestfjörðum.
Bréf frá Skúla er dagsett á
Isafirði 14. ágúst 1900. Hann
ræðir um væntanlegar kosningar
og segir að Hannes Hafstein
heimsæki suma kjósendur tvisvar
og þrisvar til að hafa áhrif á þá.
Hann var þá í kjöri í ísafjarðar-
sýslum. Skúli heitir enn sem fyrr
á Sighvat um stuðning og segir:
„Þér sjáið nú af þessu að ekki
mun veita af liðveizlu allra góðra
manna, svo sem frekast er auðið,
og myndi mér þykja miklu skipta,
að þér gætuð komið með 5—6
til liðs við okkur síra Sigurð, og
gott hvað betur reittist. Ég legg
hér innan í 25 kr. sem ég ætlast
til að þér verjið til fargjalda eða
farareyris handa fátækum kjós-
endum úr vorum flokki“. Má af
þessu marka að ekki hefur verið
minni harka í kosningum þá en
nú til dags.
Tveim árum síðar eru enn
kosningar og þá styður Sighvat-
ur Skúla og lætur ekki sitt eftir
liggja að smala í sínum hreppi.
Þá voru 7539 á kjörskrá á öllu
landinu, af þeim greiddu 8968
eða 52,6%. Þá voru 9,5% kjós-
Framhald á bls. 217.
211