Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1973, Blaðsíða 13

köllun hjá sér í sjóræningja-
starfið.
Næstu sex mánuði sigldi Calico
Jack um slóðir Vesturindía og
rændi lítil kaupskip. Honum til
mikillar ánægju sá hann skjól-
stæðing sinn beita sveðjunni jafn
vel og hæfustu menn hans.
Ekki er ósennilegt, að áhöfnin
hafi hent gaman að því, hversu
nýi maðurinn heimsótti skip-
stjórann oft í íbúð hans. En þetta
var ekki óalgengt á þeim dögum
og Anna gat enn um sinn leynt
sér í dulargervi sínu. Að því kom
þó um síðir, að ekki var lengur
hægt að leynast, því að Anna varð
vanfær.
Jack hélt til lands á eyjunni
Kúbu og skildi Önnu þar eftir hjá
vinum þeirra. Síðan sneri hann
aftur til hafs í fjögurra mánaða
leiðangur. Þegar hann kom aftur
var hann orðinn faðir. Nú fékk
hann sterka löngun til að setjast
fyrir um kyrrt á ströndinni og
eignast heimili. En Anna vildi
ekkert hafa með barn sitt. Hún
var að niðurlotum komin af leið-
indum og sárbað Jack um að
leggja saman út á hafið því fyrr
því betra.
Loks lét hann undan og gaf
áhöfn sinni skipun um að útbúa
skipið í aðra ferð. En meðan á
því stóð, kom stórt spánskt her-
skip inn á flóann og lokaði fyrir
útsiglingu. Jack sigldi skipi sínu
bak við eyju inn á dýpi, sem var
of grunnt fyrir spánska herskip-
ið. Þar lagðist hann. Á meðan
lagðist spánska skipið frammi á
flóanum og ákvað skipstjóri þess
að bíða morgunsins, því að þrátt
fyrir allt gætu sjóræningjarnir
ekki komizt út án vitundar hans.
En honum varð á ein skyssa.
Hann hafði með sér hertekið
enskt skip, sem hann ákærði fyr-
ir að stunda sjórán. Hann lét her-
tekna skipið kasta akkerum öðr-
um megin við eyjuna, sem huldi
skip Rackhams. Var hertekna
skipið mannað spönskum her-
mönnum og króaði þannig af út-
siglingu þeim megin. Hinum meg-
in lá spánska herskipið og beið.
VlKINGUR
Með þessu fyrirkomulagi sást þó
ekki á milli spánska herskipsins
og hertekna skipsins. Anna og
Jack eygðu nú undankomuleið.
Rétt fyrir myrkur tilkynntu út-
kiggsmenn frá báðum spönsku
skipunum að briggin lægi hin ró-
legasta á sínum stað. Og í birtu
næsta morgun var skipið enn við
akkeri.
Spánverjarnir frá herskipinu
hópuðust nú í smábáta og reru út
á grunnsævið í áttina til briggar-
innar, sem gera átti árás á og
uppræta sjóræningjana. En þeg-
ar að var komið reyndist skipið
mannlaust, og nú kom í ljós, að
hertekna enska skipið var horfið.
Um nóttina höfðu Jack og
Anna ásamt áhöfn þeirra læðst á
smábátum yfir í enska skipið,
drepið vaktmennina og síðan yfir-
bugað áhöfnina. Síðan í svarta
myrkri skáru þau á legufærin,
hífðu upp segl og sigldu hrað-
byri til hafs með sterkum með-
straumi. Meðan þessu fór fram
voru varðmenn herskipsins önn-
um kafnir við að líta í hina átt-
ina, þaðan sem þeir bjuggust við
sj óræningj unum.
Nú, þegar Anna var öðru sinni
komin á sjó, dró hún enga dul á,
að hún var stúlkan hans Jacks.
Hún hafði þegar sannað, að hún
gat barizt við hvaða karlmann
sem var, ef því skipti.
Því grimmari sem Anna varð
því meira jókst löngun Jacks til
að hætta sjóráni og setjast að á
kyrrlátum stað í landi. Þegar
konungurinn bauð öllum sjóræn-
ingjum uppgjöf og náðun sneri
Jack skipi sínu til New Provi-
dence gegn áköfum mótmælum
önnu.
En Anna átti enga löngun til
að lifa kyrrlátu lífi í kofa við
Karabiskahafið. Hún gnauðaði og
gnauðaði. Að lokum gafst Jack
upp og Anna dulbjó sig sem karl-
mann. Síðan réðu þau sig bæði á
skip í einkaeign, sem hafði kon-
unglegt leyfi til að sökkva spönsk-
um skipum.
Nokkrum dögum eftir að skip-
ið lét úr höfn, var uppreisn gerð
^ « m: i \ ^ !
um borð og skipinu breytt í sjó-
ræningjaskip undir stjórn þeirra
Jacks og önnu.
Fljótlega valdi skipshöfnin
önnu fyrir foringja fram yfir
Jack. Sérhverri árás stjórnaði
Anna og gaf skipanir sýnar, þar
sem hún stóð við stjórnvölinn. Af-
taka fanga var ein af hennar
mestu skemmtunum. Jack varð
meira og meira innhverfur og
hélt sig í klefa sínum.
Meðan þessu fór fram fylgdist
Anna uppi á þilfari með einum
sjómanninum. Hann var snotur
ungur maður með takmarkalaust
hugrekki. Yfir sig komin af ást
fylgdist Anna með þessum ást-
megi sínum, hvernig hann barð-
ist, þegar lagt var til orrustu við
kaupskip. Hún dáðist að honum,
hvernig hann stökk léttilega um
borð í skipin og bókstaflega strá-
felldi andstæðinga sína og átti
mestan þátt í að yfirvinna bráð-
ina.
Þegar þau voru orðin tvö ein
reyndi Anna að ná ástum sjó-
mannsins, en þá kom í Ijós að
213