Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1973, Síða 16

sem fengizt hafði við klausturs-
lifnað og sjóræningjastörf, vakti
áhuga Filuppusar 3. Spánarkon-
ungs, og hann bauð henni til hirð-
ar sinnar. Auðsjáanlega geðjað-
ist honum vel að þessari vopn-
fimu elsku í karlmannsbuxunum,
því að hann launaði hana ríkuleg-
um eftirlaunum og lét hana hafa
til umráða kastala í Andalusíu.
Hættulegust allra kvensjóræn-
ingja var Mrs. María Cobham,
Saga hennar hófst árið 1750, þeg-
ar mikill ævintýramaður Eric
Cobham kom á briggskipi sínu til
Plymouths á Englandi og ráfaði
letilega um götur borgarinnar
snúandi upp á yfirvaraskegg sitt.
Skínandi falleg stúlka, María
Lindsey, leizt vel á kauða, og áður
en varði voru þau komin í hjóna-
band saman.
Hveitibrauðsdögunum eyddu
þau við að sökkva skipum. Aðal-
uppáhald þessarar skínandi brúð-
ur var að fá að drepa fangana.
Frá einu fórnarlamba sinna, sem
var snotur hernaðarsjóforingi,
fékk hún fallegan einkennisbún-
ing, sem varð uppáhald hennar.
Fatageymsla hennar varð síðar
full af slíkum búningum. Þegar
hveitibrauðsdögunum lauk var
Ijóst, að María var hin raunveru-
legi foringi sjóræningiaskinsins.
Hún var harðari en Eric og krafð-
ist þess að stjórna öllum vfirferð-
um í skip, sem þau tóku. Hún
skildi eftir blóðugt kiölfar um
Atlantshafið og þau fengu meiri
auð en unnt var að flytja.
Á ferð meðfram strönd Nýja
Englands eyddu þau heilu sumri
á einskis manns landi og þar
■ grófu þau 15000 gullguineur í
jörðu.
Uppáhaldstómstundavinna Mar-
íu hélt áfram að vera dráp á
föngum. Hún stakk til bana skip-
stjóra á briggskipi frá Liverpool.
Einu sinni skipaði hún svo fyrir
að binda skyldi skipstjóra nokk-
.irn og tvo stýrimenn hans við
/induna. Síðan fór hún niður og
íótti átta beztu skammbyssur
sínar. Hún stillti sér upp 20 skref-
um frá mönnunum og skaut úr
öllum byssunum hverri á eftir
annarri á þá þar til þeir
voru dauðir. Við annað tækifæri,
meðan Eric var á landi í við-
skiptaerindum, tók hún skip
þeirra út og eftir ákafan bardaga
við skip frá Skotlandi á leið til
Indlandshafs, handtók hún alla
áhöfnina og setti í járn.
Síðan fór hún niður og útbjó
eitraðan mat, sem hún gaf þessum
vesalings mönnum. Innan klukku-
stundar voru allir dauðir, og
þannig gekk þetta.
Tuttugu árum seinna voru Cob-
ham hjónin orðin vellrík. Þau
settust um kyrrt í kastala nálægt
Le Havre á Frakklandi, þar sem
Eric — fullur af reynslu og
virðuleik — var gerður að dóm-
ara. Þau hófu jafnframt stofnun
heimilis, þar sem þau eignuðust
tvo syni og eina dóttur.
Eftir fjögurra ára rólegt líf
var María orðin afar leið. Hún
ranglaði um í sjóforingjabúningi
sínum, grimm ásýndum. Það var
ekkert hægt að drepa, nema tím-
ann. Eitt sinn lagði hún út á
skemmtisnekkju sinni með fyrr-
verandi sjóræningjafélögum, þá
sökkti hún verzlunarmanni, sem
kom á báti sínum, en aðallega
fékkst hún við fiskveiðar sér til
afþreyingar.
Dag nokkurn gleypti hún eitur
og stökk síðan fram af bjargi í
sjóinn.
Mesti sjóræningi allra tíma
bæði karlmanna og kvenna var
kínverska ráðskonan Ching Yih
Saon. Þegar eiginmaður hennar
drukknaði í hvirfilvindaofviðri
árið 1800 fram undan Kína-
strönd, tók Yih við stjórninni.
Eftir nokkurra mánuði réði hún
yfir 1800 skipum með 55000
menn um borð. Það var meira en
kínverski flotinn réði yfir.
Leyndardómar Yih voru skipu-
lagshæfileikar. Hún kom sér upp
reglum, sem menn hennar urðu
að fara eftir, til að halda uppi
aga.
Hér eru nokkrar:
„/ fyrsta lagi, ef nokkur fer í
einkaerindum á land, þaS er aS
heimsælcja bari, verSur hann tek-
inn og eyru hans útstungin hol-
um. VerSi þetta brot endurtekiS
skal viðkomandi drepinn.
1 ööru lagi, ekki má taka sjálf-
stætt einn einasta hlut af ráns-
feng. Allt veröur aö skrá og á
sérhver 2 hluti af 10 teknum. 8
hlutir renna í sameiginlegan sjóö;
sá, sem tekur nokkuö úr þessum
sjóöi veröur umsvifalaust drep-
inn. ■ A
/ þriöja lagi, enginn má koma
ósiðlega fram viÖ herteknar kon-
■
216
VÍKINGUR