Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1980, Blaðsíða 15

skýringu á því, að menn hugsa oft
um að fara í land þegar þeir eru til
sjós, en fari þeir í land, fer þá að
langa aftur á sjóinn. þetta er bakt-
ería, sem enginn virðist hafa mót-
efni við, sagði Jón Hjaltason, full-
trúi Sjómannafélags Eyfirðinga á
Sjómannasambandsþingi að lok-
um.
„Við skilum lífsstarfinu á mun skemmri
tíma en aðrir og þurfuni því lægri eftir-
launaaldur."
Rúnar Grímsson,
' r
togarasjómadur á Isafirði:
Það dofnar hreinlega yfir öllu í
bænum og síðast varð atvinnu-
leysi, sem er mjög fátítt á ísafirði,
a.m.k. í mörg undanfarin ár. Út-
gerðarmenn nota þessa daga líka
gjarnan til að láta lagfæra skipin.
ef þess er þörf svo það berst líka
minna af skrapfiski en ella væri.
Ekki dugir þó að leggja togurnun-
um alveg þessa daga, því þá yrði
svo gífurleg röskun á högum sjó-
manna og landverkafólks.
Hvert er þá álit þitt á stýringu
landana, líkt og loðnulöndun er
stýrt?
„Ég tel það út í hött. Það gengi í
berhögg við fyrirkomulag fría sjó-
manna, sem miðast við heima-
höfn. Það eykur olíueyðsluna að
Þorsklöndunarstýring
er alveg út í hött
„Veiðin eykst ár frá ári og eftir
þvi sem maður heyrir frá sjómönn-
um úr öllum áttum, ætti að vera
óhætt að veiða meira af þorski en
nú er gert. Aukinn afli er einmitt
forsenda þess að menn fáist í þessa
vinnu til frambúðar, með auknum
afla og engu öðru, gefur þetta
ágætis tekjur og möguleika á að
taka sér frí frá stritinu, annars
myndi enginn stunda þetta. Ég er
núna 36 vikur á sjó og vinn þá 12
tíma á dag alla daga vikunnar og
að auki almenna frídaga land-
verkafólks í miðri viku. Við skulum
ekki heldur gleyma því að bara
helgarfrídagar landverkafólks eru
104 dagar á ári, fyrir utan hátíðis-
daga“tsagði Rúnar Grímsson frá
ísafirði, skipverji á Guðbjarti IS, í
viðtali við Víking.
Frá 15 ára aldri er hann uppal-
inn sem sjómaður á vestfirskum
bátum, eins og reyndar kjarninn í
VÍKINGUR
togarasjómannastéttinni vestra.
Hann hefur verið á Guðbjarti síð-
an 1974 og erekki á leiðinni í land:
„Þetta er ágætt á meðan maður er
ungur og hraustur“, segir hann.
Nú eru vestfirskir togarasjó-
menn oft öfundaðir af nálægð sinni
við gjöful fiskimið, einkum
þorskamið, verðið þið sjálfir varir
við þetta?
„Já, þetta kemur sannarlega
víða fram, sjómenn úr öðrum
landshlutum telja sig þurfa að
sækja lengra en við. En í því sam-
bandi vil ég benda á að skrapið
sækjum við yfirleitt á fjarlæg mið,
t.d. suður fyrir land og eiga sunn-
antogararnir þá örstutt á miðin,
gagnstætt okkur. Og svo er hreint
ekki alltaf vaðandi þorskur fyrir
vestan.
Fyrst þú minnist á skrap væri
fróðlegt að heyra hvort þau tímabil
breyti eftilvill öllum bæjarbrag á
ísafirði.
vera að flengjast með full skip af
fiski út um allan sjó og eykur
stórlega á frátafir frá veiðurn.
Rýrir semsagt tekjur sjómanna og
útgerðar.
Nú er sjómannaféag ísfirðinga
eitt af fáuni hreinum sjómanna-
félögum landsins og væri fróðlegt
að heyra álit þitt á því fyrir, komu-
iagi.
„Okkur virðist tvímælalaust
betra að sjómenn ráði sjálfir sín-
um málum. Okkar sjónarmið
komast ómenguð fram, engin ut-
anaðkomandi getur fellt eða
breytt okkar einlæga vilja í hverju
máli“. Sjómannafélag ísfirðinga er
eitt stærsta sjómannafélag innan
Sjómannasambandsins og vegna
óánægju félagsins með viðbrögð
Sambandsins í verkföllunum í
fyrra, sagði félagið sig úr sam-
bandinu. Formgallar voru á þeirri
afsögn og því sendi félagið fulltrúa
á þingið nú. „Það veltur á þinginu
15