Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1980, Blaðsíða 40

Skyldi hann vera við, það væri
nú ekki amalegt að setja í hann
núna í þessari himinblíðu.
Hann sló úr pípunni við þóft-
una og stakk henni undir röng.
Það yrði ekki meira reykt í bili,
annars reykti hann ekki mikið á
sjó, helst ekkert meðan hann hafði
úti.
Hann tók önglana og beitti.
Stakk önglinum vel í gegn, upp-
fyrir agnhaldið, sporðbeitu á
annan hnakkastykki á hinn, hann
hafði alltaf mesta trú á hnakka-
stykkinu. Það kom fyrir að hann
tók byssu með sér á sjóinn og
skaut svartfugl, risti hann á bakið
tók út innýflin og notaði í beitu.
Það var góð beita, er tolldi vel á.
Slængi var hún kölluð.
Hann fleygði önglunum hvor-
um fyrir sig út fyrir, greip sökkuna
og henti henni í sjóinn. Sakkan
sveif fyrst eins og í boga og fylgdi
hann henni eftir með augunum
þar sem hún klauf sjóinn. Sjórinn
var tær, taumarnir streyttust upp á
við, en svo hvarf allt í hin myrku
djúp sjókindanna og aðeins mjór
strengurinn var nú eina sam-
bandið milli þess vitaða og þess
dulda.
Hann tók botnmálið, hagræddi
færinu í vaðbeygjuna og byrjaði
að keipa. Hann varð fljótt var og
dró færið upp með snerpu hins
óþreytta manns. Það var fiskur á
öðrum önglinum, hann sneri
öngulinn úr fiskinum með
ákveðnum fumlausum handtök-
um, blóðgaði fiskinn og henti
honum í framstíuna. Fallegur
fiskur, hvítur og vel feitur, úttroð-
inn af síli.
Upp úr hádeginu áætlaði Leifi
að hann væri búinn að fá á þriðja
hundrað pund af vænum fiski, allt
málfiskur.
Nú hafði hann uppi og tók sér
hvíldar- og matarhlé.
Tók fötu, fyllti hana af sjó og
skvetti yfir fiskinn í stíunni, hann
fór illa á því að þorna svona í sól-
inni.
Hann strauk sér um ennið,
skárri var það nú hitinn. Stundum
kveikti hann á prímusnum og
sauð sér ýsukóð og lifur, það var
herramannsmatur soðið upp úr
sjó. Það var einmitt í svona veðri
sem það var hægt.
En nú hafði hann enga ýsuna
fengið og nú var það heitt að hann
var feginn kalda kjötinu.
Hann settist á miðþóftuna og
tók til snæðings. Smokraði brús-
anum upp úr sokknum, skrúfaði
lokið af og hellti kolsvörtu kaffinu
í það.
Það rauk úr því, það var snarp-
heitt ennþá. Stýfði kjötið úr hnefa
og drakk kaffið með.
Er hann hafði matast fékk hann
sér í pípu og það kom værð yfir
hann. Það var ekkert á við þetta,
þetta var lífið, hann einn og sjálf-
um sér nógur, ekki upp á neinn
kominn. En ef á því yrði breyting
Útgerðarfélag
Skagfirðinga hf.
Sauðárkróki. Sími 95-5450
Kaupum allan fisk
og fiskúrgang til
bræðslu
LÝSI&
MJÖL hf.
v/Hvaleyrarbraut
Hafnarfirði
Sími: 50697 — 50797 — 50437
40
VÍKINGUR