Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Síða 74

Ráðherra
■ ■ ■
Séð yfir þingsalinn.
Þiö hafiö lagt
mikiö af mörkum
á undanförnum
áratugum til að ná
samstööu í
ýmsum hags-
munamálum.
74 VÍKINGUR
þá eru aö sjálfsögöu mörg önn-
ur mál sem þarf að huga að en
tengjast þó fiskveiðistefnunni
með einum eða öðrum hætti.
Ýmis framfaramál, sem sjó-
menn hafa barist fyrir og komið
í framkvæmd á undanförnum
árum, má rekja til þess að
náðst hefur samstaða um
stjórnun fiskveiða. Það hefur
verið hægt að bæta kjörin,
koma á mannsæmandi lífeyris-
réttindum og svo mætti lengi
telja. Öryggismál sjómanna
eru sífellt umfjöllunarefni sem
eru samtvinnuð mörgum mál-
um. Ekki fer hjá því að það
skipti miklu máli í því sambandi
að atvinnuvegurinn sem heild
búi við öryggi og skipin viti við
hverju þau mega búast. Ef það
er ekki vitað er meiri hætta á
ógætni og meiri hamagangi við
veiðarnar sem vissulega eykur
líkurnar á slysum. Fiskveiði-
stefnan tengist því mörgum
öðrum framfaramálum sjó-
manna með ýmsum hætti.
Aö lokum vil ég minnast á eitt
mál á þessum vettvangi og það
er svokallað hvalamál. Það
hefur mörgum þótt við í Sjávar-
útvegsráðuneytinu eyða mikl-
um tíma í þetta mál. Það verður
að sjálfsögðu að skoðast í
samhengi við önnur málefni
sjávarútvegsins. Ég vil nefna
sem dæmi að Norðmenn hafa
nýlega slegið því fram að hver
hrefna éti 40 tonn af fiski á ári
hverju. Það er áætlað að það
séu 10 til 15 þúsund hrefnur hér
við land, þannig að hver þeirra
taki heldur meira að meðaltali
en þeir smábátar sem fiska
hér, svo ekki sé meira sagt. Ef
við ætlum algjörlega að gleyma
þessum þætti og eingöngu að
fjalla um það hvað hver smá-
bátur má veiða og hvað hver
togari og fiskiskip má veiða, þá
mun illa fyrir okkur fara. Það
mun enda með því þegar fram
líða stundir, að þessar skepnur
ná yfirhöndinni, þó að vonandi
sé langt í það. Þetta er að sjálf-
sögðu grundvallaratriði í því
umhverfi sem við lifum í. Ætli
það skipti nú ekki nokkuð miklu
máli að menn reyni að koma
öðrum þjóðum í skilning um
þessi atriði. Það er gagnrýnt að
þessu máli skuli vera blandað
saman við öryggishagsmuni
þjóðarinnar. Það er ekki nóg að
vera sammála um hættuna í
austri í sambandi við öryggis-
mál og vera vel á vakt gagnvart
þeirri hættu. Ég vil ekki gera
lítið úr því, en ef bandamenn
okkar í austri, vestri og suðri
skilja þaö ekki á hverju við lifum
hér og á hverju okkar öryggi
byggist, er til lítils aö vera í sam-
starfi við þá um önnur öryggis-
mál. Ef þeir eru t.d. tilbúnirtil að
pumpa eitri frá Skotlandi í hafið
umhverfis landið án þess að
hika við það og ef þeir eru ekki
tilbúnir til að skilja það að við
33. þing
þurfum að halda jafnvægi í okk-
ar náttúru, þá gagnar ekki ör-
yggissamstarf á öðrum sviðum
þegar til lengri tíma er litið.
Þetta er einfalt í mínum huga og
þess vegna verðum við að
vekja athygli þeirra á þessum
grundvallaratriðum.
Farmanna- og fiskimanna-
sambandið varð 50 ára fyrr á
þessu ári. Ég var viðstaddur af-
mælið og það var ánægjulegt
að sjá hvernig þess var minnst
og þar kom rækilega fram
hvaða spor þessi ágætu sam-
tök hafa markað í okkar sögu
og framförum þjóðarinnar. Við
þurfum á því að halda að
standa saman í þessu landi,
bæði inn á við og út á við og
þaö hefur verið okkar gæfa á
undanförnum áratugum að
okkur hefur tekist að standa
saman út á við í ýmsum fram-
faramálum og við höfum einnig
staðið saman inn á við. Það
reynir e.t.v. nokkuð meira á
okkurnú innáviðhelduren útá
við og það er alltaf hætt við því
þegar mikil átök verða um
skiptingu auðlinda, að það
bresti í ýmsum böndum. Það
má ekki gerast. í því sambandi
eru samtök eins og ykkar hvað
þýðingarmest. Þið hafið lagt
mikið af mörkum á undanförn-
um áratugum til að ná þessari
samstöðu í ýmsum hagsmuna-
málum.
Ég vil að lokum þakka ágætt
samstarf við Farmanna- og
fiskimannasambandið á und-
anförnum árum, sérstaklega
við forystumenn þess. Það hef-
ur verið með miklum ágætum
og hreinskilni ríkt í öllum sam-
skiptum.
Ég vil óska þinginu og sam-
bandinu alls hins besta í störf-
um og ég veit það að héðan
munu koma margar ályktanir
og samþykktir sem munu
skipta miklu máli fyrirframfara-
mál sjómanna og þar með
þjóðarinnar allrar.