Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Blaðsíða 12

I verum
Vantar ekkert nema fólk
Hellissandur á það sameiginlegt með mörgum öðrum sjávarplássum á
landsbyggðinni, að þar vantar fleira fólk. Það er erfitt dæmi fyrir
sveitarfélag þar sem aðeins sex hundruð manns búa að reka alla
þjónustu á borð við stærri bæi, svo sem skóla, íþróttahús, leikskóla,
gatnakerfi o.fl.
Ólafur Rögnvaldsson
framkvæmdastjóri,
oddviti o.fi.: „Alltaf er
byrjað á öfugum enda.
Frumatvinnugreinarn-
ar fá afganginn".
12 VÍKINGUR

Kf
Ólafur Rögnvaldsson,
framkv.st.
Hraðfrystihúss
Hellissands og oddviti í
Neshreppi utan Ennis.
„Þeir tjá mér skipstjórarnir aö
það hafi komið mikið af fiski inn
í bugtina rétt fyrir páska. Hann
er frekar smár miðað við neta-
fisk, þetta fjögur til fjögur og
hálft kg. Það er ekkert hægt að
berja sér yfir aflaleysi, en af-
koman er ekki góð þrátt fyrir
það. Þetta er það sem áhrifa-
menn í þjóðfélaginu virðast því
miður ekki skilja. Ekki heldur að
vinnsla og veiðar á sjávarafla
er undirstaða þjóðlífsins. Það
virðist vera orðinn stór hópur á
íslandi sem veit ekki á hverju
þjóðin lifir. Fólk heldur að gjald-
eyririnn skapist í bönkunum og
það sé nóg að fara þangaö,
taka út gjaldeyri og flytja inn
vörur. Alltaf er byrjað á öfugum
enda. Allir aðrir en frumat-
vinnugreinarnar fá sinn skerf
fyrst, þær fá svo afganginn.
Þetta gengur ekki svona.
Hraðfrystihús Hellissands
hefur um sextíu manns í vinnu í
landi og það er svipað og und-
anfarin ár. Framleiðslan er
svipuð. Að vísu fluttum við út
svolítið af ferskum fiski til Spán-
ar í haust. Það var flattur fiskur.
Það kom ágætlega út, en þegar
við sáum að þetta kom niður á
saltfiskmarkaðinum þá hættum
við þessu.
Það er tap á öllum frystihús-
um í dag, alveg burt séð frá því
hvað Þjóðhagsstofnun segir.
Við finnum þetta best sem
stöndum daglega í þessu. Það
urðu miklar verðhækkanir á
síðasta ári. Reyndar virðist
vera komið jafnvægi á núna.
Tekjur okkar skapast að veru-
lega leyti af genginu, en svo er
hitt, að um leið og gengið fellur,
þá hækkar allur kostnaður að
sama skapi. Það sem á að
bjarga okkur, það kemur oftar
en ekki í hnakkann á okkur aft-
ur.
í hreppsmálunum gengur á
ýmsu. Við höfum fallið í þá
gryfju, eins og margir aðrir, að
fjárfesta of mikið. Þess vegna
er verkefni þessa árs fyrst og
fremst að greiða niður skuldir.
Hér vantar tvö til þrjúhundruð
manns. Hér er jDægilegt að
eiga heima, stutt í alla þjónustu
og fiskimiðin við bæjardyrnar.
Og hér vantar fleiri skip. Ég
hvet alla sem eiga í erfiðleikum
hvar sem er á landinu til aö
koma til Hellissands. Hér er
nóg að gera og það verður tek-
ið vel á móti þeim.“