Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Blaðsíða 16

I verum
Þaö er alltaf verið aö smíða
nýja báta sem eru 9,9 tonn og
eru eintóm svik. Þessir bátar
eru allt upp í 30 tonn og þeir fá
úthlutaö kvóta. En viö fáum
enga leiðréttingu. Það hefur
gengið vel hjá okkur að fiska,
við erum hæstir á snurvoðinni
eins og er, en nú sígur á seinni
hlutann í kvótanum. Þegar
hann klárast liggur ekki annað
fyrir en að fara að betla, reyna
að fá að fiska fyrir aðra eða
eitthvað slíkt.
Það hefur einnig komið illa
við okkur að lánin komu seint
og um síðir. Á meðan varð
maður að bjarga sér á bráða-
birgðalánum og það var ekkert
nema dráttarvextir og kostnað-
ur. Allar hækkanir komu hér á
landi, samningurinn við Pól-
verjana stóðst alveg. Við gerð-
um þar mjög hagstæða samn-
inga. Það kostaði svipaða upp-
hæð að setja niður allar vélar í
bátinn, eins og að smíða neta-
borðin hér heima.
Það er vonlaust að eiga við
þetta svona. Þeir sem ráða
ferðinni, skilja ekki hvað við er-
um að fást við. Og við skiljum
þá ekki.“
Haraldur Guðmunds-
son útgerðarmaður:
„Það er nú allveg yfirtak
að þjóð eins og íslend-
ingar skuli ekki hafa
efni á að eiga almenni-
lega björgunarþyrlu".
16 VÍKINGUR
Við hefðum átt að geyma Seðlabankann en kaupa þyrlu
í byggðarlagi þar sem sjálfur dauðinn fylgir mönnum til starfa munu
þeir finna lausn á vanda sem misvitrir stjórnmálamenn stofna til.
Haraldur Guðmundsson,
útgerðarmaður Hrings
SH 277:
„Þetta er erfiður róður í dag.
Ég tel að fiskverðið sé einfald-
lega of lágt. Hvort einhver getur
greitt það sem við þurfum að fá,
það er kannski annað mál.
Maður er alveg hættur að
hugsa um þessi vaxtamál, þaö
virðist vera stefnan að keyra
allt niður með þeim. Stefna
hvers það er, það veit enginn.
Ekki er það stefna stjórnmála-
mannanna sem við kjósum.
Við höfum ekki kosið þá til
þess. En það er eins og þeir
þori ekkert og að það sé ein-
hver annar sem ræður ferðinni.
Við ræðum þetta mikið í tal-
stöðinni, en það er nú kannski
ekki allt prenthæft sem þar er
sagt. En einhverjir stórir menn
eru að kippa í spotta, það er
öruggt mál.
Mér finnst að þær væntingar
sem ég hafði sem ungur maður
hafi ræst hvað Ólafsvík varðar.
Við eigum hér mjög skemmti-
legan bæ við sjóinn. Hér er
duglegt fólk sem hefur staðið
saman sem einn maður, það er
gæfa þessa byggðarlags. Við
höfum nú eignast mjög mynd-
arlegt félagsheimili sem við er-
um stolt af. En það fer ugglaust
fyrir okkur eins og öðrum sem
skulda, það verður erfiöur róð-
ur. Þó finnst manni að það væri
nú ekki til mikils ætlast, þótt
bær eins og þessi ætti almenni-
legan stað fyrir fólk að koma
saman á.
Hér hafa á síðustu árum orð-
ið hörmulegir atburðir. Þar á ég
við sjóslys. Alltaf er verið að
gera eitthvað til þess að sporna
við sliku. Þeir menn sem í
þessu hafa lent, hafa verið af-
burða sjómenn. Maður liggur
oft andvaka og hugsar um