Náttúrufræðingurinn - 2001, Blaðsíða 84

2. mynd. „Lúpínufronturinn“ leggur undir sig lyngbrekku í fjörðum eystra. Ljósm.
Hjörleifur Guttormsson, 3. júií 2001.
Landgræðsla ríkisins og Skógrækt ríkisins
bera höfuðábyrgð á lúpínuplágunni þar eð
talsmenn þessara stofnana hafa rekið ein-
hliða áróður fyrir lúpínu sem landgræðslu-
plöntu og auk þess hvatt almenning til að
sáldra henni sem víðast 83. mynd). Enn neita
forsvarsmenn þessara stofnana að horfast í
augu við afleiðingar gerða sinna, þótt
þeim fjölgi óðum sem sjá í hvert óefni
stefnir. Pólitíska ábyrgð bera viðkomandi
stjórnvöld, ekki síst landbúnaðar- og
umhverfisráðherrar. Lög um landgræðslu
frá 1965 eru einhver mesti forngripur í
íslensku lagasafni og hafa ekki fengist
endurskoðuð þrátt fyrir hátíðleg loforð
viðkomandi ráðherra í heilan áratug. Inn í
lög um náttúruvernd nr. 44/1999 fengust
þó sett ákvæði um innflutning, ræktun og
dreifingu lifandi lífvera (41. grein). í fram-
haldi af því gaf umhverfisráðuneytið út
reglugerð nr. 583/2000 um innflutning,
ræktun og dreifingu útlenskra plöntu-
tegunda og skipaði sérfræðinganefnd
stjórnvöldum til ráðgjafar. Lítið hefur enn
heyrst um stefnumörkun og aðgerðir á
grundvelli þessa.
■ RANNSÓKNIR OG
ÓTVÍRÆÐ REYNSLA
Margir hafa á undanfömum árum varað við
hættu sem gróðurríki landsins stafar af
inntlutningi og dreifingu öflugra framandi
tegunda. Af dugnaði og framsýni hafa
nokkrir sérfræðingar staðið fyrir rann-
sóknum á útbreiðslu og framvindu slíkra
tegunda. í byrjun þessa árs birtist á vegum
Rannsóknastofnunar landbúnaðarins rit
eftir þrjá vísindamenn undir heitinu
Gróðurframvinda í lúpínubreiðum (fjölrit
Rala nr. 207). Þar eru dregnar saman
niðurstöður úr 12 ára rannsóknum sem
staðfesta í meginatriðum þau varnaðarorð
sem uppi hafa verið höfð um þessa öflugu
landgræðslutegund. „Hún getur einnig
162