Náttúrufræðingurinn - 2002, Side 29

3. mynd. Trjágeitungar Dolichovespula norwegica önnum kafnir við byggingar-
framkvæmdir. Þeir eru yfirleitt tilfriðs nema þeir verðifyrir óvæntu ónæði. Ljósm. Erling
Olafsson.
sjaldgæfur. Ekki fer á milli mála að
holugeitungurinn er sýnu verstur. Oft þarf
fremur lítið til að espa hann og nægir jafnvel
lítilsháttar titringur á jörðu í nágrenni bús til
að hersingin láti til skarar skríða. Svo
ágengir geta holugeitungar orðið að þeir
láta ekki deigan síga fyrr en þeir hafa náð að
stinga. Þeir eiga það til að elta svo lengi sem
þurfa þykir og leitast iðulega við að komast
inn undir föt, upp í ermar og ofan í hálsmál,
og láta illum látum innan klæða. Húsa-
geitungur er meira fyrir að setjast á
fórnarlambið og þjösnast á því þar. Hann
silur gjarnan fastur í fötunum og reynir allt
hvað af tekur að koma gaddinum í gegn.
Trjágeitungur er „ljúfastur" tegundanna og
undantekning að hann leggi til atlögu nema
hann sé áreittur alvarlega við búið (3.
mynd). Þó dugar stundum minnsta snerting
við runna þar sem bú leynist í laufþykkni
eða þungstígur gangur á verandarpalli þar
sem búi hefur verið komið fyrir neðan á fjöl
til að hvetja til árásar. Trjágeitungurinn
kemur gjarnan aðvífandi og stingur um leið
og hann snertir. Hann er einstaklega hittinn
á andlit og helst má líkja því við að vera
skotinn með baunabyssu.
Það er síðan einstaklingsbundið hver
áhrifin af stungunum verða. Auk þess geta
þau verið mismunandi eftir tegundum. Sam-
kvæmt reynslu höfundar varir sársauki af
stungum trjágeitunga í fáeinar klukku-
stundir. Svipaða sögu er að segja af húsa-
geitungum en holugeitungar eru mun
hvimleiðari. Þegar sársaukinn líður hjá tekur
við heiftarlegur kláði sem varir í allt að viku,
en kláðinn einskorðast þó við stungustað.
Einnig hefur hjartsláttar- og öndunar-
truflana orðið vart. Til þessa hefur höfundur
ekki orðið fyrir fjöldaárás geitunga.
Höfundi er kunnugt um fjöldamörg tilfelli
þar sem fólk hefur lent í hremmingum í
samskiptum sínum við geitunga, en sem
betur fer hafa þær enn sem komið er ekki
dregið alvarlegan dilk á eftir sér. Full ástæða
er til að hvetja fólk til aðgæslu.
203