Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 8

Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 8
3. mynd. Leit að rafleiðandi hlut með lijálp útvarpsbylgja frá fjarlægum sendi. Endur- kastaða bylgjan er mun dauf- ari en hin upprunalega. Stefnuloftnet mælir út- breiðsluátt fyrir summu bylgj- anna á hverjum stað. - Principle of homogeneous source (VLF, etc.) prosp- ecting. anna vegna kafbátafjarskipta. Til að ná sem bestum merkjum frá þeim (3. mynd) þarf að halla loftneti tækisins í sérstaka átt, og breytist hallinn ef endurköstuð bylgja að neðan bætist við þá upprunalegu. Hitt tækið er svokölluð íssjá (Helgi Björnsson 1977) sem var notuð með góðum árangri á árinu 1983 við leit að flugvélum í ísfrera Grænlands. Hún vinnur við tíðnina 3 megarið, og á markaði til jarðvegsrannsókna eru svipuð tæki með 120 megariða sendi- tíðni. í stuttu máli sagt hefur þó sand- urinn við Skeiðarárósa reynst alltof vel rafleiðandi til þess að treysta megi þessum aðferðum óbreyttum við leit að málmhlutum þar. Þróun og prófun sérhæfðs tækjabúnaðar af þessu tagi, sem komið gæti að notum þar eystra, yrði talsvert kostnaðarsöm. RAFLEIÐNI- OG SPENNUMÆLINGAR Óreglur í rafleiðni jarðvegs, sem hugsanlega gætu stafað af fornum mannvistarleifum, má einnig kort- leggja á þann hátt, að í jarðveginn er stungið tveim rafskautum. Mældur er sá straumur, sem senda má milli þeirra úr rafhlöðu eða öðrum straumgjafa, og um leið mæld rafspennan sem fram kemur á afmörkuðu bili mitt milli skautanna (4. mynd a). Breytingar á hlutfalli straums og spennu, sem kunna að sjást við flutning þessa bún- aðar af einum stað á annan, geta staf- að af því að rafstraumurinn stytti sér leið gegnum vel rafleiðandi hlut eða svæði í jarðveginum. Eins og flestum lesendum er eflaust kunnugt, er svipuð aðferð mjög mikið notuð við könnun íslenskra jarðhita- svæða (Axel Björnsson 1980). í forn- minjaleit hefur hún víða komið að gagni, einkum við að finna forna skurði. Má nefna um það merk dæmi, svo sem við kortlagningu horfinna byggða frá dögum Grikkja og Róm- verja (Aitken 1974). Aðferðin er hinsvegar allt of tíma- frek til þess að henni sé hægt að beita á annað en fornminjasvæði sem þegar hafa fundist með öðrum aðferðum. Leiði jarðvegurinn of vel rafmagn, með moldarsýrum eða söltu jarðvatni, til þess að teljandi brot af raf- straumnum nái niður í þann hlut sem 54
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.