Náttúrufræðingurinn - 1973, Blaðsíða 47

NÁTT ÚRU F RÆÐINGURINN
187
anda hefur víst ekki geðjast alls
kostar að svari mínu, því að um
það bil hálftíma síðar er hann
kominn lieim til mín í bilreið —
auðvitað til þess að sækja mig
umsvifalaust. Væri vel, ef allir
reyndust svona fórnfúsir við
svipaðar kringumstæður.
Við þvottalaugarnar gat að
líta eintök í lmndraðatali af
venjulegri baldursbrá. Við ná-
kvæma leit gat ég þó ekki fund-
ið nema eina plöntu, sem skar
sig úr fjöldanum, hvað útlitið
snerti, en það var einmitt plant-
an, sem Þórður hafði fundið.
En í liverju var þetta eina ein-
tak frábrugðið því venjulega?
Hér voru það körfurnar, sem
báru annan svip. Venjan er að
geislakrónurnar séu tungulaga
og þrítenntar ( stundum óglöggt) í oddinn. Aftur á móti er hið
nýja afbrigði með pípukrónum í stað hinna tungulöguðu geisla-
króna. Hver pípukróna er utn 15 mm löng og hefur 5 tennur og er
hver tönn 5—7 mm að lengd. Þvermál körfunnar er 3,5—4 cm. Að
öðru leyti er umrætt afbrigði ekkert. frábrugðið venjulegri baldurs-
brá. Baldursbrá með afbrigðileg blóm, sem vex hér á landi, er forma
vestmannaénse, kölluð Vestmannaeyjabaldursbrá. Eins og nafnið
bendir til fannst hún fyrst í Vestmannaeyjum; liefur hún verið flutt
þaðan í skrúðgarða í Reykjavík. Ber hún um 100 fulljjroska geisla-
krónur og auk þess nokkuð af smærri krónum umhverfis hvirfil-
blómin. Afbrigði þetta þroskar ekki spínmarhæft lræ.
í Skandinavíu hafa fundizt tvö tilbrigði (jorma) af baldursbrá.
1. Öll blóm körfunnar tungukrónur, hvítar að lit (forma liguli-
flora Celak).
2. Öll blóm körfunnar, pípukrónur, gular að lit (forma disciflora
Fr. eða tubuliflora A. Bl.).
2. myncl. Venjuleg baldursbrá. Ljósm.
Halldór Dagsson.