Samvinnan - 01.10.1967, Blaðsíða 5

Ja, ijótt má það vera.
Fullkomnasta
trésmíöaverkstæölö
á minsta gólHletl
fyrir heimili, skóla og verkstœði
Hin fjölhæfa 8-11
verkefna trésmiðavél:
Bandsög, rennibekkur,
hjólsög, frœsari, band-
slípa, diskslípa, smergel-
skífa og útsögunarsög.
Fóanlegir fylgihlutir:
Afréttari þykktarhefill
og borbarki.
Séqc
-RAFMAGNSHAND-
VERKFÆRI
MÁLMIÐNAÐARVÉLAR
TRÉSMfÐAVÉLAR
Tryggvagötu 10 — Sími 15815
lítil á þessu sviði. Margt er þó
skynsamlega sagt í greininni,
einkum það sem í bækur er
sótt, en stóryrðaflaumur höf-
undar skyggir nokkuð á hinar
jákvæðu hliðar. Þá held ég höf-
undur hafi ekki alltaf gætt
þess að ígrunda mál sitt nógu
vel. Ekki þori ég að fullyrða, að
dæmi það sem höfundur dreg-
ur fram og á að vera úr 1.
bekk gagnfræðaskóla sé óhugs-
andi, það er margt skrýtið í
kýrhausnum, en að telja það
sýna rétta mynd af kennslunni
í barnaskólunum er fráleitt.
Með þessari aðferð er auðvitað
hægt að sanna hvað sem er.
Fyrst eru búnar til forsendur
og síðan dregin ályktun af þess-
um hugsuðu forsendum. En
hvað segja Francis Bacon og
John Locke um svona rök-
semdafærslu?
Ég held, að erfitt yrði fyrir
Arnór að standa við sumar full-
yrðingar sínar, enda hirðir
hann ekki ávallt um að rök-
styðja þær. Ég vona til dæmis,
að það sé ekki rétt, að frama-
vonin bindi svo tungu allra
kennara, að þeir þori ekkert að
segja, sem fellur „illa í kram
„ráðuneytisins.““ Sízt vildi ég
mótmæla því, að margt standi
til bóta í íslenzkum skólamál-
um. En þótt ég neiti því ekki,
að byltingar geti átt fullan
rétt á sér, spillir ekki, ef tök
eru á, að gera sér einhverja
grein fyrir því, hvernig hið
nýja skuli byggt upp áður en
hið eldra er lagt í rúst. Nú eru
Svíar að framkvæma stórbreyt-
ingar á sínu skólakerfi. En áð-
ur en til þeirra breytinga kom
ráku þeir margháttaðar til-
raunir. Rektor Sandqvist, sem
stjórnaði slíkum tilraunaskóla
í Gautaborg, lét þó þá skoðun
í ljós við mig, að þeir mundu
hafa farið sér of geyst. Þrátt
fyrir ýmsa annmarka er grein
Arnórs að ýmsu leyti athyglis-
verð og þess verð að lesa hana.
Öllu lakari verður útkoman,
þegar kemur að grein Matthí-
asar Johannessens, er hann
nefnir: „Styrjöld við akur.“
Hugsun sú, sem liggur að baki
þeirri nafngift, virðist mér
reyndar dálítið óskýr, en hún
er eitthvað á þessa leið: Börnin
og unglingarnir eru akur, sem
væntanlega ber að rækta, en
þess í stað hefur ríkið farið í
styrjöld við akurinn, sem þá
hefur eflaust hervæðzt gegn
ríkinu. í styrjöld eigast jafn-
an tveir eða fleiri aðilar við.
En þótt höfundur reyni hvergi
að rökstyðja eina einustu af
fullyrðingum sínum, er grein-
in þó ef til vill órækt merki
þess, að eitthvað muni vera
bogið við skólakerfið okkar. Sú
staðreynd, að maður, sem
gengið hefur gegnum öll stig
hins íslenzka skólakerfis og
lokið háskólaprófi, og þar með
hlotið alla þá menntun, sem
hann gat þangað sótt, skuli
láta frá sér fara þennan stór-
yrðavaðal um svo mikilvægt
mál, bendir óneitanlega til
þess, að eitthvað kunni að vera
athugavert við það skólakerfi,
sem hann þáði menntun sína
hjá. En það verða aldrei
ábyrgðarlausir gasprarar, sem
bæta þau mein.
Með þökk fyrir birtinguna.
Hlöðver Sigurðsson,
5