Samvinnan - 01.10.1970, Page 3

Egilsst. 20. okt. ’70
Hr. ritstjóri.
í 4. hefti Samvinnunnar hjó
ég eftir þeim orðum þínum að
lesendabréfin mættu vera
miklu fleiri, og undrun þinni
á hve fá þau bréf eru, sem
berast blaðinu. Ef til vill er
ástæðan sú að flestir lesend-
anna finni í hverju hefti ein-
hvern sem túlkar þeirra eigin
málstað og þeim finnist þar af
leiðandi óþarft að leggja orð í
belg.
En hvað um það, bréfi þessu
var ekki ætlað að vera ein-
hverjar bollaleggingar um
ástæðuna fyrir því að lesend-
ur Samvinnunnar eru svo
pennalatir sem raun ber vitni,
heldur langaði mig til að verða
við þeirri áskorun að senda inn
nokkrar línur um efni og
frammistöðu blaðsins.
Þar er skemmst frá að segja
að ég er ánægður með pappír,
prentun og útlit blaðsins, og
margt af því efni sem birt hef-
ur verið er einkar athyglisvert.
Þó er einn hlutur sem ekki
hefur enn litið dagsins ljós í
þessu ágæta blaði og mér
finnst vera full ástæða til að
tekinn verði til sérstakrar at-
hugunar, og myndi ég vilja
nefna þann greinaflokk
MENGUN, og á ég þar ekki
við þá mengun sem oftast er
talað um í lofti, láði og legi og
yfirleitt allsstaðar heldur
miklu frekar þá mengun sem
virðist vera til staðar i hverjum
krók og kima okkar þjóðfélags.
Svo stæk er þessi mengun að
undrum sætir, og mætti reynd-
ar gefa henni annað nafn og
það er AFSKIPTALEYSI (og
þar er ég kominn að liklegustu
ástæðunni fyrir fæð lesenda-
bréfanna til Samvinnunnar).
Það er ótrúlegt en satt að
það er engu líkara en að ís-
lendingnum komi yfir höfuð
ekki nokkur skapaður hlutur
við annar en hann sjálfur. Og
má á það benda að í flestum
öðrum löndum í heiminum eru
skattsvikarar flokkaðir sem ó-
tíndir glæpamenn og með-
höndlaðir sem slíkir en hér á
landi eru þeir álitnir einskonar
„sniðugir náungar“.
Annað dæmi um þetta af-
skiptaleysi okkar er hversu erf-
itt uppdráttar jafn sjálfsögð
hreyfing og neytendasamtök
eiga.
Ef til vill má segja að dæmið
um skattsvikarana sé að ein-
hverju leyti að kenna stefnu
þeirrar stjórnar sem leyfir sér
að segja við ýmsa þá sem stolið
30 þotuferðir
á viku til Evrópu
og Ameríku
STYTTUR TÍMI — AUKIN ÞÆGINDI.
Tilkoma Douglas DC-8 þotu Loftleiða
eykur enn einum kafla í merka flug-
sögu íslendinga. LoftleiSir hafa langa
og góða reynslu af Douglas flugvélum,
s.s. Dakota, Skymaster og Cloud-
master, sem lengi voru stolt íslenzka
flugflotans. Þessar vélar voru fyrirrenn-
arar hinna nýju og glæstu DC-8 þota,
sem þjóta á 3 klst. til Luxemborgar
og 5 klst. til New York. DC-8 er talin
meðal þægilegustu þota, sem smíðaS-
ar hafa verið.
FLUGFERÐ STRAX —
FAR GREITT SÍÐAR.
I
OFTIEIDIR
hafa undan skatti: „Við vitum
ósköp vel að þið hafið gert
þetta en ef þið verðið nú góðu
börnin og leiðréttið framtölin,
þá er allt í lagi.“
Mætti um þetta rita langt
mál en ég læt nú staðar numið
hér að sinni en skora á alla
lesendur blaðsins að reka nú
af sér slyðruorðið og láta til
sín taka á blööurn Samvinn-
unnar sem fyrst, um þetta mál
og önnur.
Virðingarfyllst,
Kolbeinn Sigurbjörnsson
Lagarás 8,
Egilsstöðum
T. S. Eliot (1888—1966),
bandarísk-brezka ljóðskáldið
og ritgerðahöfundurinn sem
hlaut bókmenntaverðlaun Nó-
bels 1948, var eitt sinn heiðurs-
gestur í mjög fínu miðdegis-
verðarboði í Lundúnum ásamt
þáverandi yfirmanni herfor-
ingjaráðsins, Sir John Harding.
Ein af frúnum í samkvæminu
hvatti Eliot eindregið til að
fara með eitt af Ijóðum sínum,
og fór það ákaflega í taugarnar
á honum. Hann bar höndina
afsakandi uppað hálsinum og
sagði:
„Ekki í dag, kæra frú, ég er
hræðilega illa fyrirkallaður. En
biðjið Sir John að skjóta af ein-
hverri fallbyssunni sinni.“
1