Samvinnan - 01.04.1971, Side 13

Andri ísaksson
Ágúst H. Bjarnason
Baldur Óskarsson
Bjarni Bragi Jónsson
Björn Stefánsson
Geir Vilhjálmsson
Helgi Sigvaldason
Hildur Hákonardóttir
Jónas Bjarnason
Margrét Guðnadóttir
Sigurður A. Magnússon
Steingrímur Hermannsson
Sveinn Björnsson
Þorbjörn Broddason
Persónulegir hagir þátttakenda árið 2000
Margrét: Ég verð dauð, því
meðalaldur lækna er kring-
um sextugt, en ég ætti
að vera sjötug á því ári.
Annars held ég að þetta
þjóðfélag muni ekki breytast
mjög mikið.
Ágúst: Ég dreg í efa að
breytingar á næstu 30 árum
verði jafnmiklar og síðustu
30 ár, a. m. k. ekki í höfuðat-
riðum, þó að mikið verði um
einstakar minni breytingar.
Ég held semsé að á líðan og
daglegum störfum hvers
einstaklings verði ekki veru-
legar breytingar. Sennilega
verð ég kennari við einhvern
gagnfræðaskóla árið 2000
eða stunda meiraprófsakst-
ur til að geta stundað það
sem ég hef numið, grasa-
fræði.
Björn: Ég horfi kannski ekki
björtum augum framtil
ársins 2000. Ég er í vand-
ræðum nú þegar að koma
mér fyrir og vita hvað ég
eigi að gera af mér. Verð
væntanlega orðinn afi og
kannski við kennslu.
Sigurður: Verð sennilega
kominn á eftirlaun hjá
Sambandinu, margra barna
afi og væntanlega langafi.
Ég geri ráð fyrir gífurlegum
breytingum og miklu örari
en þær hafa verið síðustu
30 ár. Heimurinn verður al-
gerlega óþekkjanlegur og ég
verð algerlega utanvið hann.
Þróunin verður svo ör, að
menn á minum aldri geta
ekki haldið sig á því and-
lega plani sem nauðsynlegt
er til að fylgjast með fram-
vindunni. Ég trúi og vona að
búið verði að umturna
skólakerfinu. Ég geri ráð
fyrir að öll okkar samskipti
við umheiminn verði allt
öðruvisi en nú er og efast
um, að við verðum sjálfstæð
þjóð í venjulegum skilningi.
Hinsvegar verða samskipti
okkar við aðrar þjóðir í
alþjóðastofnunum miklu
veigameiri þáttur í daglegu
lífi okkar en við gerum okk-
ur nokkra grein fyrir nú.
Loks geri ég ráð fyrir mikl-
um og tvísýnum átökum
milli þróuðu og vanþróuðu
landanna, sem framtíð okk-
ar kann rnjög að velta á.
Steingrímur: Ég verð 72 ára
eða kominn undir græna
torfu. Ef ég lifi, verð ég von-
andi kominn á eftirlaun og
get farið að stunda ýmislegt
sem ég vanræki nú. Hins-
vegar held ég að það sé
langtum fróðlegra að sjá
árið 2000 af sjónarhóli barna
okkar sem þá verða á bezta
aldri. Ég held að breyting-
ar verði mjög miklar, þó
ekki sé fyrir annað en það,
að með svipuðum hagvexti
og hingað til, 4,5—5% á ári
að meðaltali, þýðir það tvö-
földun á allri framleiðslu á
15 til 20 árum, og eitthvað
hljóta menn að búa til. Ég
álít einnig að verulegar
breytingar verði á viðhorf-
um manna til lífsins og lífs-
gilda, leitað nýrra gilda og
margt metið á annan veg en
nú er. Ef til vill dregur úr
kapphlaupi eftir efnalegum
gæðum, og það gæti leitt til
þess að ekki verði eins ör
hagvaxtarþróun og annars
yrði.
Hildur: Mér finnst að næstu
30 árum hljóti fyrst og
fremst að verða varið til að
leysa öll þau vandamál sem
hafa skapazt á liðnum ár-
um. Eitt helzta vandamál
kvenfólks er nú, að það er
svo mikill ábyrgðarhluti að
ala börn í þennan heim
einsog hann er orðinn, afþvi
við getum alls ekki verið viss
um, að þessi börn muni
nokkurntíma sjá sín börn.
Jónas: Ég get mjög auðveld-
lega ímyndað mér, að árið
2000 verði ég önnum kafinn
við að rannsaka, hversvegna
allur fiskur hvarf úr sjónum
umhverfis ísland kringum
árið 1990, og kannski mun-
um við Ágúst og Björn bera
saman bækur okkar um það,
hversvegna gróður á íslandi
hvarf að verulegu leyti og
landið blés upp. Ég held að
almenn lífsviðhorf árið 2000
verði mjög mótuð af tveimur
valkostum: annað hvort
verða menn óskaplega harð-
brjósta eftir að vera búnir
að horfa á eymd og grimmd
heimsins i sjónvarpi í
nokkra áratugi og lesa frá-
sagnir dagblaðanna af
stríðsæði og hörmungum, og
þá verðum við búnir að
girða ísland af, — eða við
verðum komnir á hærra
plan í mannlegum sam-
skiptum með þjóðfélagslegri
byltingu, þannig að við verð-
um búnir að sætta okkur við
ýmsar takmarkanir, til
dæmis í sambandi við barn-
eignir, olnbogarúm, frjáls-
ræði og ýmislegt annað.
Sveinn: Ég verð orðinn gam-
all maður einsog fleiri, og
þá mun lífsfyllingin kannski
fremur miðast við fortíðina
en framtíðina: þá von og
ósk að hafa orðið til gagns
fyrir samfélagið, og svo mun
það miðast við eigin mat á
því, hvernig tekizt hafi að
skila því hlutverki að ala
upp börn og gera úr þeim
heilbrigða einstaklinga, sem
eru sjálfum sér og þjóðfélag-
inu verðmætir. Svo vonast
ég eftir að hafa meiri tíma
til að gera það sem mig
langaði kannski til að gera
en hafði ekki aðstöðu til fyrr
en á efri árum. Sennilega
verður vinnutiminn orðinn
mun styttri en hann er nú,
og þá geta menn í rikara
mæli helgað sig eigin hugð-
arefnum.
Helgi: Ég er ekki viss um
að maður kunni eins vel að
meta það og sumir vilja
halda fram að hafa tíma til
að sinna sínum hugðarefn-
um, þegar aldurinn færist
yfir mann. Þá er maðurinn
farinn að draga saman segl-
in, og verður ekki tómarúm
af þeim sökum? Þá á að lesa
allar bækurnar sem ekki
vannst tími til að komast
yfir, en verður maður eins
ánægður með það og við
vonumst til? Maður verður
áreiðanlega orðinn mjög í-
haldssamur og finnst heim-
urinn fara versnandi. Ég
býst við geysilegum breyt-
ingum á þjóðfélaginu. Svo á
það án efa eftir að hafa
mikil áhrif, hve mjög fólks-
fjölgun hefur aukizt síðustu
árin. Það mun móta bæði
mitt líf og annarra árið 2000.
Kannski verður svo komið,
að við megum þakka fyrir
að hafa rúm fyrir einbýlis-
húsin okkar.
Andri: Ég hef aldrei hugsað
þetta mál útfrá mínum per-
sónulegu högum. Ég hef að
vísu alltaf gert ráð fyrir að
ég yrði á lífi árið 2000, þó
ég finni engin rök fyrir því,
en ég býst við að búa hér á
höfuðborgarsvæðinu, vera
kominn með kúlu framaná
magann og áhyggjur af hve
mikið ég borða, hættur að
fást við skólakerfið sem
skrifstofumaður þá, en frek-
ar farinn að kenna. Ég á
von á því, satt að segja, að
ég verði alls ekki orðinn í-
haldssamari þá, heldur
þvert á móti, og ég get
ímyndað mér að ég mundi
hafa fyrir tómstundaiðju til
að vera skapandi, einsog
fleiri hér vonast til að
verða, að skrifa lélegar
greinar i blöð þar sem ég
hvetti til aukins umburðar-
lyndis gagnvart öðrum þjóð-
um.
Baldur: Ég er ákaflega
bjartsýnn. Ég held það verði
mjög gaman árið 2000. Ég
held að mitt líf verði líka
mjög skemmtilegt. Ég ætla
að reyna að vera sem frjáls-
astur og fá að taka þátt í
hlutum sem mig dreymir oft
um, vera með öðru skemmti-
legu fólki og aðallega vera
til. Ég held að við munum
skynja mjög vel eftir 30 ár
lífsgildin sem við erum að
13