Samvinnan - 01.04.1971, Síða 49

komst svo að orði, að bollaleggingar um
að þar verði gripið til kjarnorkuvopna
séu fjarstæða.
Til alls vísir
Allt annað kemur til greina. Þar er efst
á blaði stuðningur bandarísks flughers
og flota við suðurvíetnamska innrás i
Norður-Víetnam. Fyrstu daga hernaðar-
aðgerðanna í Laos, þegar allt virtist leika
þar í lyndi fyrir suðurvíetnamska sóknar-
hernum, hvatti Ky flugmarskálkur, vara-
forseti Saígonstjórnarinnar, óspart til
slíkra aðgerða. Talsmenn landvarna-
ráðuneytisins og Hvíta hússins í Was-
hington sögðu það eitt um málið, að
stjórn Suður-Víetnams hefði frjálsar
hendur, en innrás í Norður-Víetnam væri
ekki á dagskrá að sinni.
Eftir ósigurinn í Laos er í hæsta lagi
hugsanlegt að Saígonstjórnin reyni
skyndiáhlaup af sjó eða úr lofti á einstaka
staði í Norður-Víetnam í náinni framtíð.
Hins vegar getur bandaríski flugherinn
valdið þar miklum usla, sé honum beint
að skotmörkum þeim sem látin voru
ósnert að mestu á stjórnarárum John-
sons. Ýmis ummæli Nixons og nánustu
samstarfsmanna hans verða ekki skilin
á annan veg en að hann telji sig á engan
hátt bundinn af þegjandi samkomulagi
fyrirrennara síns við ýmsa aðila, og þá
fyrst og fremst Sovétríkin og Kína, um
að skirrast við að gera loftárásir á ýmsa
þá staði og mannvirki, sem bandarískir
hershöfðingjar voru áfjáðir i að ráðizt
væri á. Sárast sveið þeim að fá ekki að
reyna að rjúfa aðdráttarleiðir Norður-
Víetnama með því að gera loftárásir af
öllum mætti á samgöngukerfið í nyrztu
héruðum landsins annars vegar og hafn-
arborgina Haíphong hins vegar. Um vegi
og járnbraut frá Kina berst allur flutn-
ingur á landi til Norður-Víetnams, en
Haíphong er helzta hafskipahöfn lands-
ins, og þar er mikið um komur skipa frá
Sovétríkjunum. Einkum voru bandarísku
hershöfðingjarnir áfjáðir í að teppa með
loftárásum leiðir um fjaliaskörð á landa-
mærum Víetnams og Kína og varpa úr
lofti tundurduflum í innsiglinguna til!
Haíphong.
Lika þótti þeim súrt í broti að fá ekki
að gera stórárásir á miðborg Hanoí, höf-
uðborgar Norður-Víetnams. Loks vori'.
uppi hugmyndir í yfirstjórn bandariska
flughersins um að eyðileggja með kerfis-
bundnum árásum stiflu- og áveitukerfið
í Rauðárdalnum, en á því þyggist bæði
raforkuframleiðsla og ræktun á einum
þéttbýlasta bletti jarðarinnar. Reiknað
hefur verið út í Washington, að með árás-
um á stíflugarðana í Rauðá megi valda
flóði sem drekki milljónum manna, og
þeir sem eftir lifðu yrðu unnvörpum
hungurmorða, þegar áveitur á hrísgrjóna-
ek.urnar væru úr sögunni. Það voru
hernaðaraðgerðir af þessu tagi sem
bandaríski flughershöfðinginn Curtis Le
May átti við, þegar hann komst svo að
orði, að flugmönnum sínum væri í lófa
lagið að „sprengja Norður-Víetnam aft-
ur á steinöld“, og það án þess að beita
kj arnorkuvopnum, ef þeir fengju að taka
á öllu sínu.
namska hernum að núverandi stjórn í
Saigon sé hætta búin. Innrásirnar í Kam-
bodsiu í fyrra og Laos í ár höfðu ekki
aðeins það markmið að trufla aðdrætti
skæruliða og norðurvíetnamskra her-
sveita og torvelda þeim þar með að búa
sig undir sókn í Suður-Víetnam við síðara
tækifæri. Megintilgangur þessara hern-
aðaraðgerða var að slá því föstu í verki,
sem Nixon hefur margsinnis haft á orði,
sem sé að hann ætli sér að beita banda-
riskum flugher og flota hvar sem er i
Indó-Kína, til hverra þeirra aðgerða sem
hann telji nauðsynlegar, til að afstýra
málalokum sem telja megi bandarískan
ósigur. Því er það ekki höfuðatriði fyrir
Nixon og ráðgjafa hans í Hvíta húsinu,
að sóknin inn í Laos bar ekki þann ár-
angur sem hershöfðingjarnir væntu. Það
sem máli skiptir í augum þeirra sem hafa
með höndum æðstu stjórn bandaríska
hernaðarins í Indó-Kína er, að þeir hafa
enn einu sinni sýnt svart á hvítu, að þeir
eru til alls vísir. Einu hömlurnar, sem
Nixon hefur sett opinberlega við hern-
aðaraðgerðum í Indó-Kína, eru að hann
Samlierjar Bandaríkjamanna í Kambodsíu
sýna afhöggvin höfuð tveggja Norður-Víet-
nama með sýnilegri ánœgju.
Yfirheyrsla i Suður-Víetnam.
Suðurvíetnamskir hermenn meðhöndla fanga
úr Þjóðfrelsisfylkingunni.
43