Samvinnan - 01.12.1972, Qupperneq 11

sendir viðskiptavinum sínum
beztu
JÓLA- OG NÝÁRSÓSKIR
V____________________________/
Kristján Eldjárn, Helgi Sæm-
undsson o. fl.)
Einnig virðist mér auðsætt,
að fangbrögð rithöfunda við
pólitísk mál, þarsem þeir
hvorki geta haft vinning né
tap (sbr. kúgun rithöfunda), sé
hvergi nærri jafnbrýnt mál og
önnur nærtækari, t. d. ráðstöf-
unarháttur fjármagns, sem var
sölusk. af bókum, en nú mun
renna til rithöfunda. Um ráð-
stöfun þessa fjármagns sýnist
mér meira varða að reisa
mannvirki, sem komi bæði
framleiðendum og neytendum
framleiðslu, í þessu tilviki
skrifendum og lesendum, til
góða um ófyrirsjáanlega fram-
tíð, helduren að gera úr því
stundarauð, sem rynni útí fjár-
gróðaveltu kapítalismans í
formi einstaklingsbundinna
fjárfestinga. Mest gagn yrði
unnið, ef fé þetta væri notað
tilað koma á fót bókmennta-
tímariti, sem mjög hefur verið
ákallað hér á landi. Að minni
hyggju er þetta mál því brýnna
þeimmun augljósara sem það
er, að núumsinn teljast flestir
yngri rithöfundar eitthvað sér-
menntaðir, en hinir eldri ýmist
rótgrónir í starfi, komnir af
starfsaldri eða eiga tryggða
árvissa umbun fyrir starf sitt.
Þeir hinir, sem hvergi koma
inní þessa hópa, eru svo eftil-
vill vel að fjárstyrkjum komnir.
Að lokum: ritstörf eru í eðli
sínu fórnfúst uppbyggingar-
starf í ekki giska ólíka veru
og störf læknis eða sálfræð-
ings. Það er félagslegt í þeim
skilningi, að „annað fólk“,
hlutmengi í höfundi „sjálfum",
les verk hans, og þetta fólk er
að verulegu leyti afleidd mynd
þess samfélags, sem það býr
við. Afleiðing af þessu er sú,
að rithöfundur verður að vita
eitthvað um það samfélag, sem
hann skrifar fyrir (sem hann
sjálfur er afleidd mynd af),
svo og einstaklinga þess sam-
félags. Það er unnt meðþví að
koma á legg fræðslumiðstöð í
sálarfræði og félagsvísindum
fyrir starfandi rithöfunda, og
eðlilegt framhald slíkrar stofn-
unar væri fræðslumiðstöð, þar-
sem rithöfundar miðluðu les-
endum sínum af þekkingu
sinni um það, hvemig bók-
menntir verða til, auk skil-
greininga á verkum sínum, ein-
stökum persónum þeirra og
áhrifum verka á lesendur.
Þessa kynningu mætti reka í
svipuðu formi og læknis-, sál-
fræðings- eða prestsþjónustu
með viðtalstímum, aukinheld-
ur með kynningu á verkum.
Þeir höfundar mundu þá sjálf-
krafa heltast úr lestinni, sem
ekkert hafa að segja, og virð-
ist það heillavænlegt mið.
Með þökk fyrir birtinguna.
Lárus Már Þorsteinsson.
Eyhildarholti, 26. nóv. 1972.
Herra ritstjóri.
Nokkur fengur er í síðasta —
5. hefti Samvinnunnar, og þó
öllu minni en stundum áður.
Það eru þó alltaf nokkur lífs-
mörk með henni — og er það
meira en sagt verður um önn-
ur tímarit, þau sem hér eru
gefin út og láta bókmenntir
eitthvað til sín taka; þau
hanga flest á dauðans horrim.
Enda þótt Samvinnan sé að
ýmsu gallagripur, þá er hún þó
alltaf bísperrt með sjálfa sig
Og víst er nokkur hressing að
því í allri lognmollunni.
.* • ' " ■ ; y--: ..ay ■ ■ 1 . ;i'\ ■'• ■ \ t mumflh 1 NTE R N ATI ON AL
lífstykkjavörur eru í sérflokki L. ~_
W ••• gæði uim uy snertir
\ Umboðsmenn: ÁGÚST ÁRMANN h.f. Sími 22100 ———— ✓