Samvinnan - 01.12.1972, Qupperneq 75

ævikjörum sínum. En hvað
gerðist? Eitt sinn þegar þau
sátu saman í góðu yfirlæti,
varð honum á sú mikla
skyssa í fjarhygli sinni, að
hann greip fingur sinnar
heittelskuðu og notaði hann
til að troða í pípu sína. Það
varð ekkert úr ráðahagnum.
Friedrich Nietzsche (1844
—1900), þýski heimspeking-
urinn sem lauk ævinni vit-
skertur, fékk eitt sinn þegar
sjúkdómur hans var að áger-
ast þau fyrirmæli frá vini
sínum, Overbeck, að hann
skyldi slappa af einsog hon-
um framast væri unnt og
leitast við að hugsa ekki um
nokkurn skapaðan hlut.
— Hvemig ætti ég að geta
það? sagði Nietzsche. — Það
er kannski auðvelt fyrir
ykkur, sem aðeins hafið
hugsanir — cn ég er hugs-
unin!
Frederick North lávarður
(1732—1792), enskur stjórn-
málamaður og forsætisráð-
herra 1770—1782, sat ein-
hverju sinni í leikhússtúku
þegar maðurinn við hliðina
á honum sneri sér til hans
og spurði:
— Hver er þessi forljóta
kona, sem var að koma inn
rétt í þessu?
— Æ, hún, svaraði North
lávarður, það er konan mín.
— Herra, getið þér nokk-
urn tíma fyrirgefið mér?
stamaði maðurinn. — Eg
átti ekki við hennar náð,
heldur afskræmið sem er
með henni.
— Hún — er dóttir mín.
Bertil Ohlin (f. 1899),
sænskur hagfræðingur og
stjórnmálamaður, fyrrum
leiðtogi Þjóðarflokksins, var
prófessor í hagfræði við
Hafnarháskóla á árunum
1924—1929. Þegar hann lét
menn ganga undir próf þar,
var hann þekktur að því að
varpa fram spurningum, sem
við fyrstu sýn virtust vera
málinu óviðkomandi, en
voru þannig úr garði gerðar,
að sá sem eitthvað vissi gat
séð að þær fólu í sér eitt-
hvert hagfræðilegt vanda-
mál. Við slíkri spurningu
fékk Ohlin samt eitt sinn
svar, sem var jafn mikið út
í hött og það var ómótmæl-
anlegt.
Hann spurði:
— Getur kandídatinn sagt
mér, hversvegna ekki er ein
einasta mjólkurbúð á Strik-
inu í Kaupmannahöfn?
Svarið var:
— Gæti prófessorinn hugs-
að sér að ganga með mjólk-
urflösku eftir Strikinu?
Grigorij Orlov (1734—
1783), rússneskur greifi og
hershöfðingi, var árum sam-
an elskhugi Katrínar II
Rússadrottningar og hjálp-
aði henni í samsæri sem gert
var 1762. Dag nokkurn þeg-
ar hann var að koma af
fundi drottningar, hitti
hann á hallartröppunum
hinn nýja ástmög Katrínar,
Pótemkín.
Þeir heilsuðust og Pótem-
kín spurði:
— Er nokkuð að frétta?
— Ekkert sérstakt, svaraði
Orlov, nema það, að ég fer
ofan og þér upp.
Ignacy Paderewski (1860
—1941), pólskur píanóleik-
ari og stjórnmálamaður, var
eitt sinn að kenna einum
nemanda sínum að leika til-
tekna sónötu eftir Schubert.
— Þér verðið að taka til-
lit til þess í túlkun yðar, að
sónatan er innblásin af ást-
arharmi, sagði Paderewski til
skýringar, og síðan hóf nem-
andinn að leika. En eftir að
hann hafði slegið nokkrar
nótur, stökk Paderewski á
fætur í örvilnun og hrópaði:
— Fyrir alla muni, hættið
þessu! Þér leikið sónötuna
svei mér þá einsog Schubert
MÚLALUNDUR
MÚLALUNDUR
Lausblaðabœkur frá Múlalundi
úr lituðu plasti fyrirliggjandi í miklu úrvali
Ennfremur vinnubœkur fyrir skóla,
rennilásamöppur, seðlaveski, og plastkápur
íyrir símaskrár.
Mikið úrval af pokum og blöðum
í allar algengar stærðir lausblaðabóka,
einnig A-4, A-5, kvartó og fólíó möppur og
hulstur fyrir skólabækur.
MÚLALUNDUR Ármúla 34
Símar 38400 ■ 401 ■ 38450