Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1914, Blaðsíða 13

87
farið vaxandi. Hann hefur verið meiri síðustu 10 árin en
næstu 25 árin þar á undan. Og þessi flutningur mun
halda áfram, þangað tii ástandið í sveitunum breytist til
batnaðar og meiri jöfnuður kemst á í ýmsum þýðingar-
miklum atriðum.
Maðurinn er flokksdýr. Hann þarfnast
Mannleg kynningar við aðra af sínu kyni. Hann
einkenni. a^ ^a'a v'ð aðra °S heyra þá syngja
og tala. Hann þarf að sækja stjórnmála og
starfsmálafundi; koma á borgaralegar og menningarlegar
samkomur; sjá og skilja framkvæmdir annara o. s. frv.
Þaó er undantekning að maðurinn sje nirfill, skipulags-
óvinur, eða borgaralegur einsetumaður.
Ef að bóndabýlið er nú sá staður þar sem að eins er
hægt að draga lífið fram, þar sem maðurinn er útilokað-
ur frá flestum lífsþægindum og jafnvel mikið af starfs-
kröptunum fer forgörðum, þá segi jeg: »yfirgefið býlið«.
því, ef að þessu er nú háttað á þennan veg, þá misheppn-
ast oss að fullnægja vorum háleitustu þörfum.
En, ef hægt væri að gera landbúnaðinn að arðvænlegu
starfi, og ef hann heldur áfram að vera það heilsusam-
legasta starf sem menn þekkja, og ef svo, jafnframt því
að njóta heilnæmis sveitalífsins, væri hægt að gera það
lífvænlegt í orðsins fyllsta skilningi (sem vel er hægt, og
verður gert með tímanum), þá segi jeg: „Flýtið sem
mest fyrir því, að þeir dagar nálgist að sveitafólkið fái
opið auga fyrir þeim góðu tækifærum og aðstöðu sem
sveitabúskapurinn hefur í för með sjer. Hjálpið þá einn-
ig til þess, að þeir menn sem nú lifa tilverusnauðu lífi,
innan múrveggja stórborganna, fái að líta ljósið og lífið
út um landsbyggðirnar.
Jeg geri ráð fyrir því, að jeg hafi svipaðar tilfinningar
og aðrir menn og liafi, að miklu leyti, sömu misþóknun
og velþótta og aðrir. Eptir mínum beztu hæfilegleikum
og með hjálp þeirrar dómgreindar, sem jeg hef yfir að
ráða, vil jeg velja mjer verustað, til að reka þar jjá iðn