Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1914, Blaðsíða 41

115
Kjötútflutningur landsins hefur því minnkað stórkost-
lega síðustu árin. Árin 1904 — 1906, voru fluttir út 600,000
nautgripir, lifandi, — mest til Englands, — en árið 1913
að eins 25 þús. og ’/io af því til Englands.
Afnám tollsins á inn’fluttu kjöti getur má ske aukið
kjötframboð á markaðinum, en Bandaríkin geta, í þessu
efni, varla átt von á mikilli hjálp frá útlöndum, af því
ekkert land verður aflögufært til Bandaríkjanna svo löng-
um tíma skipti. Nautpeningurinn í Canada er að eins
’/o móts við töluna í Bandaríkjunum, og fjenaði fækkar
þar stöðugt, en mannfjöldinn eykst. Mexiko getur ekki
mikið látið af mörkum, meðfram sökum hinna stöðugu
innanlandsóeirða þar. Argentina og Australia hafa að
vísu mikinn kjötútflutning, sem stendur, en Evropa, og
mest af öllu England, gleypir mest sem þaðan kemur.
Kjötskortur í Bandaríkjunum er alveg nýtt tilbrigði, og
fyrir svo sem 10 árum síðan, hefði enginn maður trúað
því, að slíkt gæti komið fyrir í langa herrans tíð. Um
miðbik síðustu aldar, voru ótal þúsundir villinauta á
sljettunum vestan við MissisippifIjótið, þau voru veidd
og drepin til þess að ná í húðirnar. Skrokkarnir voru
skildir eptir á sljettunum og ekki hirtir, þó kjötið væri
ætilegt og gott; en þá var ekki kjötneyð á ferð.
Villinautin hurfu, en í stað þeirra komu nautpenings-
hjarðir, opt voru 40 þúsundir í einni hjörð. Hjarðir
þessar beittu sjer, eptirlitslítið, á víðlendu grassljettunum
milli Missisippifljótsins og klettafjallanna, allar götur frá
Rio Grandefljótinu og norður eptir. Ressar hjarð-
ir voru eingöngu ætlaðar til útflutnings og slátrun-
ar. Nú eru einnig þessar nautpeningshjarðir nær
því horfnar. Landið, milli Missisippi og Klettafjallanna er
orðið að byggðum sveitahjeruðum, með sjerstökum land-
eignum, borgum og járnbrautum.
Eins og áður er sagt, hefur nautpening fækkað um
30% í Bandaríkjunum 6 síðustu árin. En á sama tíma
hefur fólki í ríkjunum fjölgað úr 87 mil. upp í 96 mil.