Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1914, Blaðsíða 25

99
Eptirmáli.
Allstaðar ber að sama brunni, bæði hjer heima og er-
lendis, jafnvel hjá mestu framfaraþjóðinni: Bandaríkja-
mönnum, að menning sveitabænda og sjerstaklega rjettur
skilningur þeirra á krapti sjálfra þeirra, krapti og þýðingu
samvinnunnar í sveitalífinu, er harla stutt á veg kominn.
Eiginlega er mjög víða ekki enn þá lengra komið en
það, að svo ratljóst er, að hægt er að benda á fáeina
marksteir.a sem búið er að reisa til að sýna stefnuna.
Menn gæta þess eigi nægilega, hversu margt er að breyt-
ast á flestum sviðum á síðustu tímum og að nýja tím-
anum verðum við háðir meir og meir, hvort sem það
þykir Ijúft eða leitt. Og nýi tíminn verður okkur ofjarl,
ef við tökum eigi hæfilegt tillit til hans, annars sparkar hann
okkur hlífðarlaust út af framsóknarbrautinni. Sá hefur
verið heimsins háttur frá upphafi vega.
Á þetta hefur Tímaritið viljað benda með ritgerðinni
í I. hefti þ. á. »Samvinnumenntun« og svo með ritgerð-
inni hjer að framan, sem er eptir áhugaríkann framsókn-
armann, er hefur dvalið mörg ár í Ameríku.
Hver sá maður, sem rækilega kynnir sjer fjelagslega
þekkingu almennings hjer á landi, hlýtur að sannfærast
á því, að það er lífsspursmá! fyrir samvinnufjelög okkar,
að sönn og raungæf þekking í þeim efnum aukizt að
miklum mun, frá því sem nú á sjer stað, og vaxi að
miklu leyti upp af nýjum stofni með þeim skilningi á
nánustu viðfangsefnum í framtíðarbáráttu þjóðfjelagsins,
er bezt má verða.
Bændur og búalið, ungmennafjelagar og konur lands-
ins mega ekki láta það villa sig, að ýmsir, og þar á
meðal sumir alþingismenn, telja alþýðufræðslu okkar vel
til vegar komið, eins og nú er, og til hennar megi ekki
verja, til muna, meiru af opinberu fje. Satt er það að
vísu, að mikið hefur verið gert fyrir fræðslu alþýðu, en
mikið er líka ógert; má í því efni benda á, að enn höf-