Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1914, Blaðsíða 16

90
hitt að framleiða mikið. Þetta munu allir þeir kannast
við, sem hafa fengizt við kaupskap, að nokkru ráði.*
Fyrst þegar Bandaríkjamenn fóru að gera sjer grein
fyrir því, að nauðsynlegt væri að raða niður jarðyrkju-
tilraunum eptir vísindalegum reglum, byrjuðu þeir á því,
að rannsaka allar búsafurðir bóndans, er hann framleiddi.
Aðalstarf bóndans á þeim tíma var að eins að framleiða.
Pá var lítið selt og keypt, og þá var lítið um verzlunargróða-
menn eða milligöngumenn, eins og við þekkjum nú á
dögum. Tilraunastöðvum var komið á fót, til þess að
komast að einhverri niðurstöðu, og sömuleiðis búnaðar-
skólum og á þeim var kennd jarðeðlisfræði, efnafræði
og uppeldisfræði dýra og jurta. Þar var og kennt að
þekkja sjúkdóma í ávöxtum, korni, garðmeti og dýrum;
hvernig ætti að fara að því, að láta tvö grös spretta þar,
sem eitt hafði áður vaxið; hvernig kýr gætu gefið af
sjer meiri og kjarnbetri mjólk; hvernig ætti að byggja
vegi, fara með ýmiskonar vjelar o. s. frv.
Allt þetta var nauðsynlegt á þeim tímum, og er jafn-
þýðingarmikið nú á dögum eins og á nokkrum öðrum
tíma í sögu landbúnaðarins. En við þetta eitt má ekki
sitja, þegar svo afarmargt annað er að breytast og ýmis-
legt nýtt að koma í Ijós, sem hefir áhrif á aðstöðu bónd-
ans. Menn verða að hafa allar atriðagreinarnar skýrar
fyrir augum. Og ef bóndinn á að fylgjast með og hon-
um að heppnast starf sitt, verður hann umfram allt að
vera starfshyggjumaður. Framleiðsla og framtakssemi
* Verndartoilar og verzlunarhringir í Bandaríkjunum rugla einnig
stórkostlega eðlilegt verðlag á flestu. Af því höfum við minna
að segja, en hitt er algengt, að framleiðendur okkar láta sig of
litlu skipta um sölu og innkaup. Og það er naumast hægt að
segja að þing og stjórn sje þar til leiðbeiningar og stuðnings.
Almennt of lítið hugsað um síðari stigin: hvað fyrir framleiðsluna
fáist, og hvernig verðinu skuli verja. Það eru samvinnufjelögin
sem þar eru helzt á verði, þó ekki sjeu þau nógu vel vakandi.
S./.