Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1924, Síða 38

32
Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
Marmari, perlur, gimsteinar og ýmsar vör-
ur úr marmara, gipsi, sementi og steini 23,000 —
Gull-, silfur- og plettvörur og glysvörur úr
málmi.................................. 330,000 —
Hljóðfæri allskonar......................... 183,000 —
Aluminium-, eir-, tin- og nikkelvörur . . .. 117,000 —
Vasaúr og klukkur..................’ .. .. 110,000 —
Myndir allskonar og barnaleikföng........... 152,000 —
petta gerir samtals 2,322,000 kr.
Um það má deila, hvort þetta alt eni algjörar óþarfa-
vörur á venjulegum tímum. Eg læt hvern og einn um álit
sitt á því. En á tímum eins og nú eru, held eg að svo megi
heita að mestu leyti. — það er þó gott að sjá af þessari
upptalningu, að einhverjir möguleikar eru til að færa sam-
an kaupþörfina. Og auk þessara vara eru fjölmargar aðr-
ar, sem að vísu síður mega teljast alóþarfar, en eflaust
mætti þó færa saman kaup á að bagalitlu, eða a. m. k. að
bagaminnu en því, að láta atvinnuvegina — sem undir öll-
um kaupþunganum standa — fara í kaldakol.
Viljann til hins góða — viljann til að spara, virðumst
vér hafa, þar sem hver eggjar annan til að spara. Pétur
eggjar Pál og Páll eggjar Pétur. Kaupstaðabúar beina
áskorunum sínum til vor sveitamanna, en vér aftur áskor-
unum vorum til kaupstaðabúa. En þegar til alvörunnar
kemur og framkvæmdanna, þá virðist svo sem viljinn sé
veikur. Og á því verður líklega að byggja, að svo sé. Allir
þykjast vilja sparnaðinn, vilja aðeins ekki sjálfir spara,
vilja að aðrir geri það. það sýnist því ekki vera nema eitt
ráð til að fá sparnaði framgengt, svo um muni, og það eru
öflug innflutningshöft, algjört bann á sumum vörum og
takmörkun á innflutningi á öðrum. þau ráð höfum vér ekki
í höndum, einstaklingarnir, en í gegn um þing og stjórn.
Og ef okkur er full alvara með spamaðinn, þá verðum vér
að framkvæma hann á þann hátt.