Andvari - 01.01.1997, Blaðsíða 106

104
AÐALGEIR KRISTJÁNSSON
ANDVARI
Dönsku blöðin greindu frá andláti hans og Fædrelandet minntist hans
hlýlega 27. desember 1847, þar sem honum var hrósað fyrir óvenjulega
mikinn lærdóm einkum í norrænni sögu og bókmenntum, en ekki síður fyr-
ir góðvilja og hjálpsemi við þá sem þurftu á aðstoð að halda og aflaði hon-
um vinsælda meðal hinna ungu.s3
Vert er að minnast þess að Finnur reyndist Jónasi Fíallgrímssyni vel í
bágindum hans síðustu árin og greiddi til bráðabirgða sjúkralegu hans og
útfararkostnað. Á fundi Hafnardeildar 16. júní 1845 las Finnur upp bréf sitt:
a) um útfararkostnað Jónasfarj sál. Hallgrímssonar með 3 fylgiskjölum, b) um kröfur
þær sem kynnu að verða gjörðar fyrir veru Jónasar heitins á spítalanum, og c) um föt
sem hann hefur útvegað honum, og beiddist í því, að það yrði sér endurgoldið af sjóð
félagsins; og féllust allir á, að forseti fengi þetta endurgoldið.84
Kostnaðinn má sjá af reikningum Bókmenntafélagins 1845.8Í
Þegar Grímur Thomsen var hætt staddur fjárhagslega og Þorgrímur faðir
hans hafði í hótunum að hætta að leggja honum til meiri eyðslueyri, hélt
Finnur hlífiskildi yfir Grími, útvegaði honum peningalán og talaði máli
hans eins og fram kemur í bréfum sem fóru milli Finns og Þorgríms. í einu
þeirra, 30. september 1842, komst Finnur svo að orði:
Eg segi yður það satt, að ef eg hefði verið ríkismaður eða jafnvel átt peninga aflögu,
hefði eg ekki vælt fyrir mér að hjálpa syni yðar um peninga vetrarlangt á eigin kostn-
að, en því er miður, að öðruvísi stendur á pökkum. - Nú stendur hann þá eins og á
eyðimörk, yfirgefinn af öllum, en var annars sannarlega staðráðinn í framhaldi hans
áðurnefnda loflega, til hans heiðurs og lukku miðandi, fyrirtækis. Eg neyðist þannig
til að reyna til að útvega honum eitthvert lán að nýju, svo að hann ekki krókni hér af
sulti og seyru í vetur, í stað þess að undirbúa sig til að verða ætt sinni og föðurlandi til
sóma.86
Undir lokin herti Finnur enn á og sagði:
Eg skal útvega honum hvað eg get, en sjálfsagt sjá til, að það verði brúkað með
sparnaði, og annars annast hagi hans af ýtrustu efnum. Það er mér bæði kært og
ókært að þurfa að skrifa þetta til góðs fornvinar, en góðan og andríkan kjama ætla eg
líka vera í syni hans, er synd væri að hrinda út á kaldan klaka, svo að hann yrði að
engu, hvað nær því hafði hent sjálfan mig af líkum orsökum á mínum ungdómsár-
um.87
Á fundi í Hafnardeild Bókmenntafélagsins 10. maí 1848 minntist þáverandi
forseti Brynjólfur Pétursson Finns með þessum orðum:
Fyrst er þess að geta, að vér höfum misst úr félagsflokki vorum þann mann, sem var
hans mesta prýði, fyrrverandi forseta vorn, Finn etasráð Magnússon, er andaðist á
aðfangadag jóla í vetur, eins og yður er kunnugt. Mun það ekki þykja við eiga, hér að
minnast þess, hversu hann varð öllum þeim mönrium harmdauði, er til hans þekktu,