Andvari - 01.01.1931, Síða 86

82
Fiskirannsóknir.
Andvari
inn. Það var allt stútungur og þyrsklingur (undirmáls-
fiskur og »labri* mest), fremur grannur, en feitur á lifur,
allur með tóman maga. En ekki var hér um reglulegan
Hvalsbaks-»smáka< að ræða, því allur var hann vel hirð-
andi og enginn fiskur, hvorki þar né annarsstaðar, var
undir 40 cm og sárafáir undir 50 cm. Kannske að
hann hafi verið kyrr á grunnmiðunum allan veturinn
(sbr. bls. 74). Ekki fékk ég að vita, hvernig fiskurinn
var hjá öðrum skipum, en líklega hefir hann verið svip-
aður, en tæplega vænni en hjá okkur.
Ég tók hreistur og kvarnir úr 200 fiskum holt og
bolt úr Hallanum og úr 100 hinum smæstu úr Litla-
Djúpi, til aldursákvörðunar.
í nefndri skýrslu minni 1926, bls. 59, lét ég í ljósi
þá skoðun mína á vorfiskinum þarna austurfrá, að hann
væri að mestu leyti ungur og uppvaxandi fiskur, sem
ekki væri kominn í gagnið, og væri sennilega austfirzkur
að uppruna, o: verið fyrstu aldursárin, við Austu- og
jafnvel Norðausturland, en leitaði svo með vetrarkom-
unni út og suður í djúpin fyrir SA-ströndinni og væri
þar, líklega lengstum við nauman skammt, allan vetur-
inn. Þegar svo hlýnaði í veðri og æti farið að aukast í
sjónum inni á grunnunum og nær landi, inundi hann
sækja þangað og jafnvel inn í firðina. Þegar hann svo
næði æxlunarþroska, mundi hann leita suður og vestur
með landi (Lónsvík og lengra vestur) til hrygningar.
Innan um þenna fisk hugsaði ég mér svo strjáling af
fiski, sem væri sunnlenzkur að uppruna og hefði gotið
vestur með, en sveimaði svo að lokinni hrygningu aust-
ur með landi (sjá sfðar um netaför á Austfjarðafiski i
sumar) og jafnvel norður fyrir land, djúpt eða grunnt
eftir því hvar hann fengi helzt fæðu.