Vikan - 07.11.1968, Qupperneq 35

^ Halldór ásamt föður sínum, Pétri
Halldórssyni. Pétur var að koma í
heimsókn í sveitina, og Halldór, þá
11 eða 12 ára, fór að sækja hann inn
fyrir Berserkjahraun. 3—4 tíma reið.
í Melrakkaey á Grundafirði. Eyjan lá undir prests-
setrið og þar var heyskapur og fuglatekja. Halldór er
lengst til hægri, en Ágústa systir hans önnur frá vinstri.
4 Báti ýtt úr vör á Snæfellsnesi. A þessari skektu var róií^
mest til gainr.ns, og aflinn mest smár þaraþyrsklingur.
Halldór lengst til hægri.
I»essi mynd er tckin um svipað leyti og sú efsta. Gestir
út á Snæfellsnes voru sóttir á liestum inn fyrir Berserkja-
hraun í veg íyrir Stykkishólmsrútubílinn. -4j[pk
gegn daglega. Aldrei kom nokkur
skapaður hlutur fyrir okkur, og vor-
um við þó ó ferli á öllum tímum
sólarhrings. Nei, þó var allt í friði
og spekt. Veðráttan í New York er
nóttúrlega óþolandi, ofsaheitt ó
sumrin og nístingskalt á veturna,
og mér sýndist allir kveljast eins,
innfæddlr sem aðfluttir. En við fór-
um venjulega á sumrin, þegar
skólinn var búinn, upp í íþöku,
þar er miklu betra loftslag. Þar
var eiginlega íslenzk nýlenda á
sumrin. Oskaplega fallegt þar og
skemmtilegt. Það er oft gaman í
svona Islendinganýlendum erlendis.
En þær verða gjarnan til þess,
að maður kemst ekki eins
mikið inn í málið, því umgengnin
við innfædda verður minni. Ég
eignaðist engan kunningja þarna á
skólanum — ekki einn einasta. Þetta
var ágætis fólk, og ég talaði við
það — annars talaði ég aldrei mik-
ið. Það var til dæmis í Danmörku,
meðan ég var þar; ég held ég hafi
verið búinn með tvo vetur þar, þeg-
ar það uppgötvaðist allt í einu, að
ég var ekki mállaus!
— Svo komstu heim
— Ég kom heim 1945. Og byrj-
aði þá á þessu, sem ég hef verið
að gera síðan.
— Og hvað hefurðu verið að
gcra síðan?
— Æi, það er svo margt, maður.
Alltof marnt. Mest hef ég teiknað
í bækur og blöð, og svo málað inn
á milli. Það var aldrei meiningin
hjá mér að fara svona mikið út í
þessa „commercial art", þótt það
æxlaðist þannig. Það var ekki um
marga að ræða heldur, þegar ég
kom heim aftur. Það voru senni-
lega fimm teiknarar þá starfandi
hérna. Það voru Atli og Ásgeir,
Jörundur Pálsson og Stefán Jóns-
son arkítekt. Svo fóru þeir báð'r
út í arkítektúrinn, Jörundur og Stef-
án, og þá voru við bara þrír eftir,
oq svo náttúrlega Tryggvi Magnús-
son. Hann teiknaði alltaf ( Spegil-
inn, og eftir að ég byrjaði að teikna
( Spegilinn 1946 eða '7, skiptum
við blaðinu á milli okkar, þar til
Tryggvi dó.
— Manstu hver var fyrsta bókin,
sem þú teiknaðir í?
— Ég man það ekki alveg, en
eftir að ég kom frá Ameríku, held
ég að það hafi verið Vísnabókin,
sem Símon Jóhann Ágústsson safn-
VIKAN—AFMÆLISBLAÐ 35