Vikan - 09.04.1970, Blaðsíða 44

r
Abyrgfc óskar
tryggjendum sinum
langlifis!
Af hver.ium fimm sem dey.ja í
árekstrum mundu fjórir hafa
komist lífs af,ef ~þeir hefðu
notað öryggisbelti. Þetta er
niðurstaða sænskrar rannsókn-
ar, en gera má ráð fyrir að
hið sama gildi hér á landi.
Notkun öryggisbelta dregur
úr slysum. Þessvegna getur
ABYRGÐ greitt hærri bætur
til þeirra sem nota öryggis-
helti, ef slys verður þrátt
fyrir allt.
Abyrgð innleiðir nú - fyrst
tryggingafélaga á Islandi -
þessa' þýðingarmiklu nýjung.
An nokkurs viðbótariðgjalds
greiðir Ábyrgð aukabætur til
þeirra,sem slasast alvarlega
þrátt fýrir notkun öryggis-
belta. Framyfir aðrar trygg-
ingar greiðum við 50.000 kr.
við dauðsfall og allt að kr.
150.000 við örorku. Okumenn
og farþegar í öllum einkabíl-
úm með ökumanns- og farþega-
tryggingu hjá Abyrgð hafa nú
þessa auka tryggingarvemd.
Ökumaðurinn fær aðeins auka-
trygginguna ef framsætisfar-
þeginn notar einnig beltið.
Ábyrgð óskar tryggjendum sín-
um langlífisl
1960 - lOár - 1970
I ár eru 10 ár síðan AbyrgS,
tryggingafélag fyrir bindind-
isfólk, var stofnað. A þessu
tímabili hefur félagið komið
fram með margvíslegar nýjung-
ar í bilatryggingum og hags-
bætur fyrir tryggjendur.
Ábyrgð tryggir eingöngu bind-
indismenn og J>essvegna fær
bindindisfólk hvergi hagstæð-
ari kjör.
ABYRGÐ
En hún gildir aðeihs fyrir Tryggingafélag fyrir bindíndismenn,
þá, sem nota öryggisbelti. swúiagoiu 63. n.ykiovik . simar 17455 «»<, 17947
við Arkitektafélag fslands og
verða verðlaunateikningam-
ar seldar — ásamt öðrum —
hjá byggingarþjónustu A. í.
að Laugavegi 26.
☆
Heimur Fellinis
Framhald af bls. 17.
sviði fjölleikahússins, með glott-
andi trúðum, línudönsurum og
fegurðargyðjum á hestbaki. En
á bak við hvert glott, hverja
danslínu og hvern söðul situr
sorgin í leyni. Yngissveinamir
tveir eru sem hippar, á leið til
sinnar eigin tortímingar.
Fellini segir sjálfur: „Kvik-
mynd, það er eins og að vera á
hestbaki, hesturinn hleypur út
undan sér.“ Hann hefur þrjá
ráðna handritahöfunda, en lítur
aldrei á handrit, meðan á kvik-
myndatöku stendur. Þegar Clau-
dia Cardinale lék í kvikmynd-
inni „8%“ hafði hún ekki hug-
mynd um efni myndarinnar.
„Þegar ég hef lokiff við kvik-
mynd, man ég aldrel hver upp-
runalega hugmyndin var,“ segir
hann.
Verk hans hafa verið eins
konar trúarjátning. Hann varð
fyrst heimsfrægur með kvik-
myndinni „La Strada" árið 1954.
(Hann skrifaði handrit að kvik-
myndinni „Róm — opin horg“
sama ár). Hann vann sér inn
44 VIKAN 15; tbl-
nægilegt fé tii að byggja húslð
í Fregene; íbúðina í Róm, í
glæsilegasta hverfinu vestan Ti-
ber, byggði hann eftir „Ljúfa
lífið“.
Fellini fer sjaldan í bíó. Hann
hefur ekki séð meira en 30—40
kvikmyndir á ævi sinni. Hann
heldur töluvert upp á Danann
Dreyer (Dagur reiffinnar), en
mest upp á Ingmar Bergman.
„Dreyer er meinlætamaður,"
segir hann, „en Bergman hefur
verið kvæntur 5 sinnum, á fimm-
tíu börn og býr til 2—3 kvik-
myndir á dag. Það er maður að
minu skapi!"
í Feneyjum var „Satyricon"
hæversklega tekið en með
nokkrum kulda. f Róm voru
gagnrýnendur alveg ráðþrota.
Satyricon er glæsileg kvikmynd,
en hættuleg fyrir Fellini sjálfan,
sprengir allar venjulegar höml-
ur, Iíka fjárhagslega. Það er
eins og honum sé það ekki sjálf-
um Ijóst að meff þessari mynd
segir hann:
,.,Hvað á ég sameiginlegt með
heiminum i dag? Hvað kemur
mér þetta fólk við?“
★
Blóð handa gyðjum
allra vatna
Framhald af bls. 23.
mjölinu. Þegar hér er komið eru
stúlkurnar orðnar svo heilagar
að útilokað er talið að nokkrir
árar eða djöflar geti smogið inn
í sálir þeirra eða líkami.
Nú er komið miðnætti, og
saman við tónlistina blandast
angistarfullur jarmur og gaul.
Nú fer í hönd blóðugasti og um
leið auðvitað helgasti hluti
guðsþjónustunnar. Galdramaður
og „hin heilaga móðir“ bregða
sér frá og koma aftur með dauð-
skelkaðan geithafur dragandi
milli sín á hornunum. Aumingja
bukkurinn er hafinn á loft yfir
einu prestsefninu og skorinn þar,
þannig að blóð hans fossar yfir
hana og blandast hennar eigin
blóði, sem enn streymir frjáls-
lega. Svipað blóðbað fá öll hin
prestsefnin, og eru það ýmist
hafrar eða hanar sem skornir
eru yfir þeim. Þar með er vígsl-
unni lokið og stúlkukindumar
orðnir fullgildir prestar, sem
sjálfar hafa fullt leyfi til að
fórnfæra Jemönju og öðrum
guðum trúflokksins.
Þegar hér er komið er dans-
inn orðinn að fullkomnu æði.
Mannskapurinn trampar eins og
hann hefur orkuna til í sandin-
um, sem orðinn er að einni blóð-
efju. Sumir kasta sér flötum,
velta sér upp úr hrærunni og
emja og stynja. Það er merki
þess að einhver guðinn hafi tek-
ið sér bólfestu í þeim um stund-
arsakir.
Þegar dagur rennur eru ný-
prestynjurnar þaðaðar úr vatni,
sem blandað er ilmefnum. Nær-
fötin, sem þær báru fyrir vígsl-
una, eru einnig vandlega þvegin
úr sama vatni og varðveitt. Þeg-
ar eigandi hlutaðeigandi klæða-
plagga deyr, er þeim hent í sjó-
inn ásamt fleiri helgum munum.
Ætlazt er til að öldurnar beri
þetta yfir til Afríku, þar sem
gert er ráð fyrir að guðirnir
haldi til.
Umrædd djöfladýrkun og ása-
trú kom sem sagt upprunalega
til Brasilíu frá Afríku með inn-
fluttum negraþrælum. f aldanna
rás blönduðust hinir heiðnu
helgisiðir kristnum, og afrískir
djöflar og árar runnu saman við
kaþólska dýrlinga. Helgihald
Rómarkirkjunnar rann greiðlega
saman við blætidýrkun, svarta-
galdur og ástartöfra þá er negr-
arnir höfðu að heiman, og urðu
úr þessir margir merkilegir
kokkteilar. öflugustu trúflokk-
arnir, sem upp úr þessu spruttu,
eru téðir Umbanda, Quimbanda
og Candomblé. Þeir skiptast svo
auðvitað í marga undirflokka.
Ekki eru það eingöngu negrar,
sem tilheyra trúflokkum þess-
um, heldur einnig hvítir menn,
Indíánar og allrahanda blending-
ar. Sérstaklega virðast þessi
trúarbrögð, sem sanntrúaðir ka-
þólikkar telja efalaust að stafi
frá engum minni en kölska sjálf-
urn, hafa mikið aðdráttarafl
fyrir íbúa fátækrahverfa stór-
borganna. Rannsóknir hafa sýnt
að trúarbrögðum þessum sívex
fylgi, og hefur verið reiknað út
að með sama áframhaldi muni
um helmingur allra Brasilíu-
manna gengið djöflinum á hönd
um næstu aldamót.
Um gyðjuna Jemönju er þess
að geta að vitaskuld var hún
upprunalega afrísk og er svo
enn í meginatriðum. Hún kvað
einkum holl til áheita fiski-
mönnum og sæförum og er sam-
kvæmt goðsögn einni dóttir guðs
eins að nafni Óbala, sem ríkir
yfir himninum, og gyðju þeirrar
er Ódúdúa heitir og er persónu-
gervingur jarðar. Jemönju henti
það slys að geta barn við bróð-
ur sínum er Aganjú heitir; var
það sonur er hlaut í skírn nafn-
ið Órúngan og ríkir í andrúms-
loftinu. En ástavandræði fjöl-
skyldunnar urðu ekki endaslepp,
því að varla var Órúngan vax-
inn úr grasi er hann varð grip-
inn óviðráðanlegum losta til
móður sinnar. Hljóp hún undan
honum um alla heima og geima
og kom þar að hún sprakk á
sprettinum og lét þar líf sitt.
Afrískir guðir eru sem sagt ekki
ódauðlegir, eftir þessu að dæma,
en líklega er gert ráð fyrir að
Jemanja hafi lifnað við aftur,
því annars tæki því varla að til-
biðja hana. En svo er sagt að
við fall Jemönju hafi úr brjóst-
um hennar, sem voru firnastór,
streymt vessar í straumum svo
miklum og stríðum að úr því
urðu öll vötn jarðar og sjór.
Umbandatrúarmenn hafa fyrir
satt að Jemanja og María mey
séu ein og sama gyðja, og væri
grafizt fyrir um uppruna Maríu-
dýrkunar í Austurlöndum nær,
kæmi trúlega í ljós að sá skiln-
ingur væri ekki fjarri öllu lagi.
Margir kaþólskir dýrlingar
hafa á sama hátt runnið saman
við blámannaguði frá Afríku.
Heilagur Georg heitir þannig
hjá brasilískum ásatrúarmönn-
um Ógún. Meira að segja Satan
hefur hér tekið á sig mynd ein-
hvers afrísks drísils er Exú
heitir og nýtur raunar góðs af,
því Brasilíumönnum er of vel
kunnugt afl hins illa til að þeir
telji þorandi að heita á góðar
vættir eingöngu. í hitabeltis-
landi þessu, sem á yfirborðinu
er eins hákristið og nokkuð ann-
að, er því brennt kertum frammi
fyrir andskotanum ekki síður en
Kristi, Maríu mey og öllum
heilögum dýrlingum. Meira að
segja hafa sérfróðir fyrir satt að
Satan sé að því marki kræsnari
en aðrir guðir að ekki þýði að
blóta honum auk kerta öðru en
brennivíni og hænum, sem verða
aukheldur annaðhvort að vera
rauðar eða svartar.
Prestar og töframenn þessara
opinberu trúarbragða njóta mik-
ils álits meðal landsmanna og er
mikið leitað til þeirra um full-
tingi í ýmsum málum, einkum
í sambandi við ástir. Á fslandi
skrifa ástfangnar unglingsstúlk-
ur Póstinum í Vikunni, þegar
þær skortir ráð til að snúa til